Το βράδυ της Παρασκευής της Καθαριβδομαδας , παραμονιατικα δηλαδή των Άγιων Θεοδώρων , οι κοπέλες ζητούν από τρία «πρωτοστεφανα» Μαριά (=Μαρίες) κι από έναν παντρεμένο Θόδωρο λίγα σπυριά σιτάρι. Αυτά τα πάνε στην εκκλησία να διαβαστούν και σα γυρίσουν σπίτι τους τα «σπέρνουν» κάτω απ’ το προσκέφαλο τους , η, σπανιότερα , και πίσω από την πόρτα της κάμαρης τους. Στα παλιότερα μάλιστα χρονιά στο ίδιο μέρος έβαζαν και ένα δρεπάνι.
Την ώρα που λαβαίνει χωρά τούτο το έθιμο γεγονός οι ίδιες κάνουν την έμμετρη επίκληση:<blockquote>«Αγι’ μ’ θοδουρι μ’ καλε μ’</blockquote><blockquote>Κι καλε μ’ θαυματουργε μ’</blockquote><blockquote>απ’ την ερημου πιρνας</blockquote><blockquote>κι τις μοιρις χιριτας </blockquote><blockquote>αν ευρεις κι τη μοιρα μου</blockquote><blockquote>να τηνε χιριτησεις.</blockquote><blockquote>Πλιενουμι δε σκουπιζουμι</blockquote><blockquote>Να’ ρθει να μι σκουπισ’</blockquote><blockquote>Βραζου σταρι κι κριθαρι’</blockquote><blockquote>Στ’ Αη-Θουδουριου τη χαρ’</blockquote><blockquote>Κι οποιους εινι να μι παρ’</blockquote><blockquote>Να’ ρθει να τουν δω τουβραδ’»</blockquote>Παραλλαγές της επίκλησης τούτης , που είναι πιο γνώστη στο Ανατολικό Πήλιο , υπάρχουν πολλές. Αναφέρω ακόμα μια που συνηθίζεται στο Δυτικό , τούτη τη φορά, Πήλιο και που έχει αμεσότερη σχέση με τα σύμβολα που χρησιμοποιεί κατά τη διαδικασία του εθίμου η κόρη:<blockquote>«Άγιοι Θοδουρι καλοί</blockquote><blockquote>άγιοι κι θαυματουργοί</blockquote><blockquote>εις την ερημου που πατέ </blockquote><blockquote>κι την τύχη μ’ απαντανι</blockquote><blockquote>αν δύτη να καθετί</blockquote><blockquote>να της πείτε να σκουθει</blockquote><blockquote>του σιτάρ’ απ’ έσπειρα</blockquote><blockquote>να θερίσουμε μαζί»</blockquote>Φυσικά όλη τούτη η εθιμική διαδικασία έναν και μοναδικό στόχο έχει το φανέρωμα πάλι του γαμπρού στα όνειρα της κόρης.
Πλούσιο σε μέσα και συμβολισμούς τούτο το έθιμο. Ας τα απαριθμήσουμε:
