Αργίλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μικροδιορθώσεις |
|||
Γραμμή 20:
|σχετική ατομική μάζα =26,9815386
|φυσική κατάσταση =στερεό
|ηλεκτρονική διαμόρφωση =1s<sup>2</sup> 2s<sup>2</sup> 2p<sup>6</sup> 3s<sup>2</sup> 3p<sup>1</sup>
|EINECS =
|CAS numb =
Γραμμή 81:
}}
Το '''αργίλιο''' ή '''αλουμίνιο''' (''Aluminium'') είναι το [[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείο]] με σύμβολο '''Al''' και [[ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] 13. Είναι ένα αργυρόλευκο μέταλλο στοιχείο που ανήκει στην ομάδα III<sub>A</sub> (13) του περιοδικού συστήματος μαζί με το [[βόριο]]. Είναι το πιο άφθονο μέταλλο στο [[Γήινος φλοιός|φλοιό]] της [[Γη
Το μεταλλικό αλουμίνιο έχει (φαινομενικά) μεγάλη ικανότητα στο να αντιστέκεται στη διάβρωση. Αυτό στην ουσία συμβαίνει γιατί με την έκθεση του μετάλλου στην [[ατμόσφαιρα]] σχηματίζει στιγμιαία ένα λεπτό επιφανειακό, μη ορατό, στρώμα [[οξείδια|οξειδίου]] του, που εμποδίζει τη βαθύτερη διάβρωσή του (φαινόμενο της παθητικοποίησης).
Επίσης, εξαιτίας της σχετικά χαμηλής του [[πυκνότητα
== Ιστορία ==
Γραμμή 91:
[[Αρχείο:Eros-piccadilly-circus.jpg|thumb|left|Το άγαλμα του [[Άντερως|Αντέρωτα]] ως [[άγγελος|Αγγέλου]] της Χριστιανικής Χάρης (που συχνά συγχέεται με τον αρχαίο θεό και γιο της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]] [[Έρως|Έρωτα]]) στην [[Piccadilly Circus]] στο [[Λονδίνο]], κατασκευάσθηκε το [[1893]] και ήταν ένα από τα πρώτα αγάλματα που κατασκευάσθηκαν από αλουμίνιο.]]
Οι αρχαίοι [[Έλληνες]] και [[Ρωμαίοι]] γνώριζαν τη [[στυπτηρία]] ([[διπλά άλατα|διπλό]] θειικό άλας αργιλίου και καλίου) και την χρησιμοποιούσαν. Επίσης, χρησιμοποιούσαν αργιλοπυριτικές ενώσεις στην κεραμική. Το [[1761]] ο Γκιτόν ντε Μορβό (Guyton de Morveau) πρότεινε το όνομα «αλουμίνα» για το [[οξείδιο του αργιλίου]] (Al<sub>2</sub>O<sub>3</sub>). Το αργίλιο ανακαλύφθηκε, ως στοιχείο, το [[1808]] από τον Σερ [[
O Βέλερ γενικά πιστώνεται την απομόνωση του αργιλίου, αλλά επίσης και ο Έρστεντ πρέπει επίσης
Το [[1886]] ήρθε η μεγάλη επανάσταση στην παραγωγή αλουμινίου, οπότε εφευρέθηκε η [[μέθοδος Hall-Heroult]]. Σε αυτή τη μέθοδο, τήγμα μίγματος [[κρυόλιθος|κρυολίθου]] (φθοριούχο άλας του νατρίου και του αργιλίου: Na<sub>3</sub>AlF<sub>6</sub>) αργιλίου και οξειδίου το αργιλίου (αλουμίνα: Al<sub>2</sub>O<sub>3</sub>) ηλεκτρολύεται με συνεχές ρεύμα. Το τηγμένο αργίλιο συγκεντρώνεται στο βυθό του ηλεκτρολυτικού λουτρού. Όλο το αλουμίνιο που παράγεται στον κόσμο παράγεται με αυτή τη μέθοδο.
Γραμμή 104:
== Χρήσεις ==
[[Αρχείο:Mast-alu.jpg|thumb|Δοχείο σκουπιδιών από λαμαρίνα και προφίλ αλουμινίου.
Τα [[κράμα|κράματα]] αλουμινίου με 2,5-6,3% κ.β. [[χαλκός|χαλκό]] ονομάζονται ντουραλουμίνια. Περιέχουν συνήθως ως πρόσθετα κραματικά στοιχεία [[μαγνήσιο]] και σπανιότερα, [[μαγγάνιο]] και [[πυρίτιο]]. Παρουσιάζουν εξαιρετικές μηχανικές ιδιότητες, οι οποίες οφείλονται στη [[σκλήρυνσή]] τους με δημιουργία κατακρημνισμάτων και χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην αεροναυπηγική, λόγω του χαμηλού τους βάρους και της εξαιρετικής τους αντοχής. Τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιούνται στην αεροναυπηγική και σε άλλες εφαρμογές όπου το χαμηλό βάρος και οι καλές μηχανικές ιδιότητες σε χαμηλές θερμοκρασίες είναι ζητούμενα κράματα αλουμινίου-[[λίθιο|λιθίου]].
Γραμμή 123:
Πρώτα ο [[βωξίτης]] εξορύσσεται από το κοίτασμα (συνήθως επιφανειακό). Στη συνέχεια εκπλύνεται, θρυμματίζεται και διαλύεται σε πυκνό [[διάλυμα]] καυστικού νατρίου σε υψηλή [[θερμοκρασία]] και [[πίεση]]. Με αυτό τον τρόπο, οι προσμίξεις του βωξίτη (κυρίως οξείδια του σιδήρου και του πυριτίου) απομακρύνονται και παραμένει στο διάλυμα το καυστικό νάτριο με το οξείδιο του αργιλίου. Στη συνέχεια απομακρύνεται και το καυστικό νάτριο και παραμένει μόνο το ένυδρο οξείδιο του αργιλίου, το οποίο πυρώνεται στους 1100° C έτσι, ώστε να απομακρυνθεί το νερό.
Ακολουθεί η ηλεκτρόλυση. Το οξείδιο του αργιλίου διαλύεται σε τήγμα [[κρυόλιθος|κρυολίθου]], το οποίο βρίσκεται σε ηλεκτρολυτική λεκάνη με άνοδο ηλεκτρόδιο άνθρακα και κάθοδο την επένδυση της λεκάνης από ανθεκτικό μέταλλο. Στη συνέχεια διαβιβάζεται μέσα από αυτό συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής τάσης αλλά εξαιρετικά υψηλής έντασης (περίπου 150000 [[Αμπέρ (μονάδα μέτρησης)|Αμπέρ]]). Το τηγμένο αλουμίνιο συλλέγεται από το βυθό της λεκάνης. Το παραγόμενο κατά την ηλεκτρόλυση οξυγόνο κατευθύνεται προς την άνοδο από άνθρακα, τον οποίο καίει, (γι' αυτό και τα ηλεκτρόδια της ανόδου αντικαθίστανται τακτικά)
Η ηλεκτρόλυση είναι μια διεργασία η οποία είναι εξαιρετικά ηλεκτροβόρα. Ένα τυπικό εργοστάσιο παραγωγής αλουμινίου καταναλώνει ρεύμα όσο μια μικρή πόλη. Ενδεχόμενη διακοπή ρεύματος για παραπάνω από 4 ώρες σημαίνει στερεοποίηση των τηγμάτων στις λεκάνες και, συνεπώς, καταστροφή τους. Γι' αυτό το λόγο, τα περισσότερα εργοστάσια είτε παράγουν επιτόπου την [[ηλεκτρική ενέργεια]] που καταναλώνουν είτε συνδέονται με παραπάνω από μία πηγές ενέργειας (έχουν δηλαδή απευθείας διεθνείς συνδέσεις).
Γραμμή 138:
== Παραπομπές και σημειώσεις ==
{{παραπομπές|30em}}
== Πηγές ==
|