Ιερός Συνασπισμός (1684): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Ιερός Συνασπισμός (1684)''' [Γερμ.: Heilige Liga (1684), Αγγλ.:Holy League (1684)] ή '''Ιερός Συνασπισμός του Linz'''<ref>Χασιώτης, Ι. Κ. : Οι πόλεμοι του Ιερού Συνασπισμού του Linz και οι Έλληνες (1684-1699), στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τομ. ΙΑ΄, (περίοδος 1669-1821), σελ.13-38.</ref> ήταν μια συμμαχία που οργανώθηκε το 1684 από τον Πάπα Ιννοκέντιο ΧΙ, με σκοπό να αντιμετωπισθεί η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] στην επιδίωξή της να επεκταθεί στην κεντρική Ευρώπη. Ο πόλεμος, που ακολούθησε αναφέρεται συνήθως ως Μεγάλος Τουρκικός πόλεμος (English: The Great Turkish War, German: Der Große Türkenkrieg) ή Αυστρο-οθωμανικός πόλεμος (1683-1699). Αρχικώς τα μέλη του συνασπισμού ήταν εκτός από τα [[Παπικά Κράτη]] (δηλαδή την Τοσκάνη, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Σαβοΐα, κ.α.), η [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]], υπό τον Αψβούργο αυτοκράτορα [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας | Λεοπόλδο Α΄]], η [[Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία | Πολωνολιθουανική Κοινοπολιτεία]], υπό τον [[Γιαν Σομπιέσκι | Ιωάννη Γ΄ Σομπιέσκι]] και η [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας |Δημοκρατία της Βενετίας]]. Η Ρωσία την εποχή εκείνη της συμβασιλείας του [[Ιβάν Ε΄ της Ρωσίας | Ιβάν Ε΄]] και του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)| Πέτρου Α΄ ΑλεξεγιεβίτςΑλεξέγιεβιτς]] προσχώρησε στο Συνασπισμό δύο χρόνια αργότερα το 1686.

Ο Συνασπισμός του Linz συμμετέσχε στην αντιμετώπιση των Οθωμανών από τη [[Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης|δεύτερη πολιορκία της Βιέννης]] το 1683 μέχρι και τη μάχη της Ζέντα το 1697<ref>Georges Castelan: Η Χριστιανική ανακατάκτηση και η προώθηση των Αψβούργων. Στο: Ιστορία των Βαλκανίων (μεταφρ: Β. Αλιφέρη), Γκοβόστης Εκδοτική,ISBN: 960-270-609-0, Αθήνα, 1991, σελ.267-274</ref>. Ουσιαστικά σταμάτησε την προέλαση των Τούρκων στην κεντρική Ευρώπη. Ο συνασπισμός διατηρήθηκε μέχρι το 1699 και διαλύθηκε, αφού επετεύχθη ο σκοπός του, με τη [[Συνθήκη του Κάρλοβιτς|Συνθήκη του Κάρλοβιτς,]], η οποία ήταν μια [[διεθνής συνθήκη]] ειρήνης που υπογράφηκε στις 26 Ιανουαρίου 1699 στο [[Σρέμσκι Καρλόβτσι]], μετά από δίμηνη διαπραγμάτευση. Η συνθήκη αυτή είχε σημαντική επίπτωση στον Ελληνισμό, καθώς διευκόλυνε, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τη διασπορά του στη Νοτιοανατολική και την Κεντρική Ευρώπη<ref>Χασιώτης, Ι. Κ. : Μεταξύ Οθωμανικής Κυριαρχίας και Ευρωπαϊκής Πρόκλησης, University Studio Press, ISBN 960-12-0912-3, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 162.</ref>.