Γεώργιος Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γεώργιος Μέγας''' ([[13 Αυγούστου]] [[1893]] - [[22 Οκτωβρίου]] [[1976]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[λαογραφία|λαογράφος]] και καθηγητής Πανεπιστημίου.

Ο '''Γεώργιος Α. Μέγας''', γιοςγιός του συγγραφέα και εκπαιδευτικού [[Αναστάσιος Μέγας|Αναστασίου Μέγα]], γεννήθηκε στη [[Μεσημβρία Ευξείνου Πόντου|Μεσημβρία]] της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] στις 13 Αυγούστου του [[1893]] και πέθανε στην [[Αθήνα]] στις 22 Οκτωβρίου το [[1976]] σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.<ref name="ReferenceA">Γεώργιος Θανόπουλος, ''«Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του»'', Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' ΜΓ΄ (2011-2012), σελ. 210</ref> Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη [[Σιάτιστα]] απ΄ όπου καταγόταν ο δάσκαλος πατέρας του, ήλθε στην Αθήνα όπου σπούδασε [[Φιλολογία]] στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]] με υποτροφία του εκ Κρήτης Α. Παπαδάκη<ref>Μιχαήλ Μερακλής, ''«Γεώργιος Μέγας»'', Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ΄ (1976-1978), σελ. 3</ref>.Το 1913 έλαβε το πτυχίο του με άριστα.<ref>Μιχαήλ Μερακλής, ''«Γεώργιος Μέγας»'', Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ΄ (1976-1978), σελ. 4</ref> Στην αρχή, το 1914, διορίστηκε τριτοβάθμιος ελληνοδιδάσκαλος στη Σιάτιστα απ΄ όπου και προήχθη σε Σχολάρχη υπηρετώντας στο [[Αχαρνές Αττικής|Μενίδι]], στην Αθήνα και στη [[Θεσσαλονίκη]] ως το 1920. Με πρόταση δε του λαογράφου Δ. Πολίτη αποσπάσθηκε στο Λαογραφικό Αρχείο.<ref name="ReferenceA"/> Το 1925 αναγορεύθηκε Καθηγητής της [[Φιλοσοφική Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών|Φιλοσοφικής Σχολής]] του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα της διατριβής του ''«Βιβλίον ωμοπλατοσκοπίας εκ κώδικος της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών».''<ref>Ανώνυμος, ''«Μέγας Γεώργιος»'', Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. 6 (1987) Εκδοτική Αθηνών, σελ.109

Αντικείμενο της Λαογραφίας θεωρεί την εθνική παράδοση, και ακολουθώντας τις γερμανικές θεωρίες του 19ου αιώνα, ''«τη γνώση της ψυχικής ιδιοσυγκρασίας του λαού»''<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, «''Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του»'', Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' ΜΓ΄ (2011-2012), σελ. 213</ref> Έτσι επέμεινε στη ''συνέχεια'' κάτι που τον οδήγησε στο να συμπεράνει τις επιβιώσεις στοιχείων της αρχαίας ελληνικής λατρείας σε λαϊκά έθιμα (π.χ. λατρεία Ασκληπιού). Για' αυτό εντάσσεται στους συνεχιστές της παραδοσιακής Λαογραφίας ([[Νικόλαος Πολίτης]] και [[Στίλπων Κυριακίδης]]).<ref name="ReferenceB">Γεώργιος Θανόπουλος, ''«Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του»'', Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' ΜΓ΄ (2011-2012), σελ. 216</ref> Επίσης δεν του λείπει και μια κοινωνική ή κοινωνιολογική θεώρηση κάτι που ''«τον τοποθετεί στην πρωτοπορία των σύγχρονων λαογράφων»''<ref>Μιχαήλ Μερακλής, «''Γεώργιος Μέγας »'', Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'ΛΑ΄ (1976-1978), σελ. 11</ref> Μελετά τη λαϊκή αρχιτεκτονική και τη σχέση της με το περιβάλλον.<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, ''«Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του»'', Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' ΜΓ΄ (2011-2012), σελ. 214</ref> Έδωσε νέα πνοή στην ''Εθνική Μουσική Συλλογή'' την ιδρυμένη από το [[1914]] και ενταγμένη από το [[1927]] στο Λαογραφικό Αρχείο, ''Εθνική Μουσική Συλλογή'', όταν με δικές του ενέργειες αποσπάστηκαν εκεί οι μουσικοί [[Σπύρος Περιστέρης (μουσικός)|Σπύρος Περιστέρης]] και [[Σπύρος Σκιαδαρέσης]] και αγοράστηκαν για πρώτη φορά φωνοληπτικές μηχανές.<ref>Μιχαήλ Μερακλής, ''«Γεώργιος Μέγας »'', Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'ΛΑ΄ (1976-1978), σελ. 7</ref> Η [[Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος]] αναφέρει πως ο Μέγας ακολούθησε την ιστορική-γεωγραφική μέθοδο η οποία σχετίζεται με τις ποικίλες μορφές λαϊκής λογοτεχνίας και παραμυθιών<ref>{{Cite book|title = Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας. Κριτική

Παιδείας|year = 1997|isbn = |location = Αθήνα|pages = 117}}</ref> ενώ του καταλογίζει εθνοκεντρική νοοτροπία στην εργασία του για το '''Τραγούδι του Γιοφυριού της Άρτας''' επειδή επιχείρησε να ''«δείξει την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού στον βαλκανικό χώρο»''.<ref name="ReferenceB">Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.216</ref>

*''Παραμύθια'', α΄ έκδοση [[1927]] (το βιβλίο περιλαμβάνει λαϊκές διηγήσεις)

*''Η Θυσία του Αβραάμ'', [[κριτική του κειμένου|κριτική έκδοση]], [[1943]]

*''Ζητήματα Ελληνικής Λαογραφίας'', [[1945]]

*''Ανατολική Ρουμελία'', [[1945]]

*''Θεσσαλικαί οικήσεις'', [[1946]]

*''Έχουν οι Βούλγαροι εθνικο έπος;'', [[1946]]

*''Η Ελληνική οικία, ιστορική εξέλιξη στη Βαλκανική'', [[1949]]

*''Η λαϊκή κατοικία της Δωδεκαννήσου'', [[1949]]

*''The Greek house'', ([[1951]])

*''Ελληνικαί εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας'', α΄ έκδοση, [[1956]]

*''Amor und Psyche in der Griechichen Volksuberlieferung'', Ακαδημία Αθηνών, [[1971]]

*''[[Γεώργιος Χούμνος|Γεωργίου Χούμνου]]: Η κοσμογέννησις. Ανέκδοτον στιχούργημα του ΙΕ΄ αιώνος'', κριτική έκδοση, Ακαδημία Αθηνών, [[1975]]

*''Το τραγούδι του γεφυριού της Άρτας'' [1971] Λαογραφία, τόμος ΚΖΚΖ΄, σελ 28-211, Αθήνα.

[[Κατηγορία:Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών|Μεγας]]