Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|διάδοχος = [[Γουλιέλμος Α΄Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμος ΑΒ']]

Ο '''Γουλιέλμος Α' ''' ο ''Κακός'' (1131 - 7 Μαΐου 1166) ήταν βασιλιάς της Σικελίας (1154-1166) από τον [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκο των Ωτβίλ]]. Ήταν ο τέταρτος υιός του [[Ρογήρου Β΄ της Σικελίας|Ρογήρου Β']] βασιλιά της Σικελίας και της Ελβίρας Χιμένες, κόρης του [[Αλφόνσος ΣΤ΄ της Καστίλης και Λεόν|Αλφόνσου ΣΤ']] βασιλιά της Καστίλης και Λεόν. Το επίθετο ''Κακός'' δεν του άξιζε και εκφράζει την προκατάληψη εναντίον του από τους ευγενείς, και τους κρατικούς λειτουργούς και οφείλεται στο σύγχρονό του χρονογράφο Ούγο Φαλκάντους.

Έχοντας τρία μεγαλύτερα αδέλφια, τουςτον [[Ρογήρος Γ΄ της Απουλίας και Καλαβρίας|Ρογήρο]] δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας, τον [[Τανκρέδος του Τάραντος|Τανκρέδο]] πρίγκιπα του Τάραντος και τον [[Αλφόνσος της ΚάπουαΚάπουας|Αλφόνσο]] πρίγκιπα της Κάπουα, δεν είχε νέος μεγάλες προσδοκίες για να αναλάβει βασιλιάς. Όμως το 1138 απεβίωσε ο Τανκρέδος, το 1144 ο Αλφόνσος και το 1148 ο Ρογήρος. Έτσι όταν το 1154 απεβίωσε ο πατέρας του ήταν ο μόνος επιζών υιός και ανέλαβε την αρχή κρατώντας τον τρόπο διοίκησης του πατέρα του, καθαιρώντας μόνο τον μάγιστρο Τόμας Μπρουν και προάγοντας ως καγκελάριο τον Μάιο του Μπάρι, άνθρωπο ταπεινής καταγωγής. Ο Μάιο είχε τον υψηλότερο τίτλο στο βασίλειο, αυτόν του amiratus amiratorum και ασκούσε πραγματικά την εξουσία, συνεχίζοντας την πολιτική του Ρογήρου Β', κρατώντας μακριά από τη διοίκηση τους ευγενείς. Επίσης ζητούσε να περιορίσει τα προνόμια των πόλεων. Οι ευγενείς, προσπαθούσαν να αντικαταστήσουν τη βασιλική εξουσία και ενθαρρυνόταν σε στάση από τον [[Πάπας Αδριανός Δ΄|πάπα Αδριανό Δ']], του οποίου την αναγνώριση δεν είχε ακόμη ζητήσει ο Γουλιέλμος Α', τον [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α' Κομνηνό]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και τον [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκο Α']] βασιλιά των Γερμανών.

Το 1155 Ρωμαϊκά στρατεύματα είχαν ανακτήσει τις πόλεις τις Απουλίας Βάρη (Μπάρι), Τράνι, Τζιοβινάτζο, Αντρία, Τάραντα και άρχισαν την πολιορκία του Βρινδησίου (Μπρίντιζι). Το επόμενο έτος όμως ο Γουλιέλμος Α' αποβιβάσθηκε με το στρατό του στην Απουλία, κα΄τεστρεψεκατέστρεψε τα τέσσερα πλοία του Ρωμαϊκού στόλου στο Βρινδήσιο και ανέκατέλαβε τη Βάρη. Ο ΑδριανόςΓουλιέλμος ΔΑ' στο Μπενεβέντο υπέγραψε συμφωνία με τον ΓουλιέλμοΑδριανό ΑΔ', όπουστην εκείνοςοποία συγχωρούσε τους στασιαστές και αναγνωριζόταν ως βασιλιάς της Σικελίας. Το 1157 έστειλε 164 πλοία με 10.000 άνδρες που λεηλάτησαν την Εύβοια και τον Αλμυρό· το επόμενο έτος έκανε ειρήνη με τους Ρωμαίους.

Οι διπλωματικές αυτές επιτυχίες μάλλον οφειλόταν στο Μάιο. Από την άλλη μεριά όμως χάθηκαν οι κτήσεις στην περιοχή της Τύνιδα στους Αλμοάδες: το 1156 η πόλη Σίφακς (Ν της Τύνιδας) εξεγέρθηκε, αλλά τίποτε δεν έπραξε για την καταστολή της. Το 1159 ο Βέρβερος ναύαρχός του, που βαπτίσθηκε Πέτρος, επέδραμε με 160 πλοία εναντίον των Σαρακηνών των Βαλεαρίδων. Έπειτα οδήγησε το στόλο σε ανακούφιση της Μαχντία (πόλης μεταξύ Τύνιδας και Σίφακς) που τους χριστιανούς της πολιορκούσαν οι εξεγερμένοι. Έπειτα από εμπλοκή σε μάχη, ο Πέτρος επέστρεψε στη Σικελία και η Μαχντία παραδόθηκε στους Μουσουμάνους τον Ιανουάριο του 1160, έτος που σηματοδοτεί το τέλος της κυριαρχίας στην περιοχή της Τύνιδας.

Η πολιτική του Μάιο οδήγησε σε μια γενική συνωμοσία των ευγενών· το Νοέμβριο του 1160 ο Μάιο δολοφονήθηκε από τον Ματθαίο Μπονέλο, ηγέτη των Σικελών βαρόνων. Οι ευγενείς είχαν απώτερο σκοπό την αντικατάσταση του Γουλιέλμου Α' από τον πρωτότοκο υιό του Ρογήρο Δ', που θα ήταν λιγότερο δυνατός. Μετά από αυτό στο παλάτι ήλθε ο [[Σίμων του Τάραντος|Σίμων]], ο νόθος υιός του Ρογήρου Β' και ο [[Τανκρέδος της Σικελίας|Τανκρέδος]], νόθος υιός του Ρογήρου Γ', πρωτότοκου υιού του Ρογήρου Β'. Ο βασιλιάς αιχμαλωτίσθηκε με την οικογένειά του και η ζωή του μόλις που σώθηκε από τον καγκελάριο Ριχάρδο της Μάντρα. Ο υιός του Ρογήρος Δ' παρήλασε στους δρόμους και ανακοινώθηκε ότι η στέψη του θα γίνει σε τρεις ημέρες. Όταν οι συνωμότες κρατούσαν τον Γουλιέλμο Α' σκεπτόμενοι την καθαίρεση ή το θάνατό του, ο λαός και ο στρατός συσπειρώθηκαν γύρω του και με τη δύναμή τους ο βασιλιάς κατέβαλλε τους συνωμότες, τιμώρησε τον Μπονέλο με τύφλωση και έκαψε την πόλη Μπούτερα που είχε εξεγερθεί. Όμως κατά την εισβολή του λαού και του στρατού στο παλάτι για την απελευθέρωση του βασιλιά, ο υιός του Ρογήρος Δ', από ένα εξοστρακισθέν βέλος, τραυματίσθηκε θανάσιμα.

Ελεύθερος πια από τους ευγενείς, ο Γουλιέλμος Α' εμπιστεύθηκε τη διακυβέρνηση σε άνδρες που μαθήτευσαν στη σχολή του Μάιο σχηματίζοντας μία τριανδρία:, μέγαςαποτελούμενη πρωτονοτάριοςαπό το μέγα πρωτονοτάριο, που έγινε ο Ματθαίος ντ' Άγελλο·, τητον θέσηκαγκελάριο, τουπου Μάιο πήρεέγινε ο Συλβέστερ κόμης του Μαρσίκο και τον επίσκοπο των Συρακουσών, εξέλεξεπου τονήταν ο Πάλμερ. Έγινε ένθερμος υποστηρικτής του πάπα εναντίον του βασιλιά της Γερμανίας και ο εκλεγείς το 1165 [[Πάπας Αλέξανδρος Γ΄|πάπας Αλέξανδρος Γ']] εγκαταστάθηκε στο ανάκτορο του Λατερανού με Νορμανδική φρουρά.

* [[Γουλιέλμος Β'Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμος Β']] 1155 - 1189, διαδέχθηκε τον πατέρα του