Ρογήρος Α΄ της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|εικόνα = StatueRogerije cathédrale Coutances Roger Ier de SicileI..JPG

|μέγεθος_εικόνας = 200px100px

Έφθασε στην Ιταλία το 1057.<ref name=R2>Edmund Curtis, Roger of Sicily and the Normans in lower Italy, 1016-1154 (London; New York: G. P. Putnam's Sons; The Knickerbocker Press, 1912), p. 57</ref> Ο μοναχός Γοδεφρείδος Μαλατέρα περιγράφει το μεγαλύτερο αδελφό του [[Ροβέρτος Γυισκάρδος|Ροβέρτο]] το ''γυϊσκάρδο'' (πανούργο) και το μικρότερο Ρογήρο ότι '' "ήταν νέοι όμορφοι, με υψηλό ανάστημα και ψύχραιμη σκέψη. Προέβλεπαν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους, ήταν ευχάριστοι με τους άνδρες τους, δυνατοί στο σώμα και τολμηροί στη μάχη" ''.<ref>Galfredus Malaterra; Kenneth Baxter Wolf, The deeds of Count Roger of Calabria and Sicily and of his brother Duke Robert Guiscard (Ann Arbor: University of Michigan Press, 2005), p. 15</ref> Κατέκτησαν την Καλαβρία,<ref name=R2/> και στην αρχή τα δύο αδέλφια μοιραζόταν τις κτήσεις τους. Ο Ρογήρος Α' ζούσε για ένα διάστημα σαν ληστής στο κάστρο Σκάλεα, κοντά στη Κοζέντσα.<ref name=R2/> ΤΟ 1062 έκαναν συμφωνία και μοιράσθηκαν κάθε κάστρο της Καλαβρίας.<ref>Edmund Curtis, Roger of Sicily and the Normans in lower Italy, 1016-1154 (London; New York: G. P. Putnam's Sons; The Knickerbocker Press, 1912), p. 65</ref>

Τότε σκέφθηκαν την κατάκτηση της Σικελίας, που ο πληθυσμός της ήταν κυρίως Έλληνες Χριστιανοί της Ρωμαίκής Αυτοκρατορίας, που είχαν κατακτηθεί και εδιοικούντο από Μουσουλμάνους.<ref name=R5> Galfredus Malaterra; Kenneth Baxter Wolf, The deeds of Count Roger of Calabria and Sicily and of his brother Duke Robert Guiscard (Ann Arbor: University of Michigan Press, 2005), p. 17</ref> Οι Άραβες ηγέτες είχαν γίνει ανεξάρτητοι του σουλτάνου της Τύνιδας. Το 1061 τα δύο αδέλφια πέρασαν από το Ρήγιο (Ρέτζιο) στη Μεσσήνη (Μεσίνα), που την κατέκτησαν.<ref name=R5/> To 1063 στη μάχη του Σεράμι νίκησαν 35.000 Σαρακηνούς. Όταν το 1072 κατέλαβαν το Παλέρμο, ο Ροβέρτος γυισκάρδος, σαν να ήταν φεουδαρχικός επικυρίαρχος, περιέβαλε τον Ρογήρο Α' με το αξίωμα του κόμη της Σικελίας.<ref name=R6> Edmund Curtis, Roger of Sicily and the Normans in lower Italy, 1016-1154 (London; New York: G. P. Putnam's Sons; The Knickerbocker Press, 1912), p. 68</ref> Κράτησε για τον εαυτό του το Παλέρμο, το ήμισυ της Μεσσήνης και το ΒΑ μέρος της νήσου (την κοιλάδα Ντεμόνε).<ref name=R6/> Ο Ρογήρος δεν μπόρεσε να συνεχίσει την κατάκτηση ως το 1085. Το 1086 παραδόθηκαν οι Συρακούσες και το 1081 παραδόθηκε η νοτιότερη πόλη Νότο· η κατάκτηση της νήσου ήταν πλήρης από τον Ροβέρτο και οφειλόταν στην υποστήριξη του Ρογήρου Α'.<ref>Roger II of Sicily: Rex, Basileus, and Khalif? Identity, Politics, and Propaganda in the Cappella Palatina, Karen C. Britt, Mediterranean Studies, Vol. 16, (2007), 23. JSTOR</ref> Ο τελευταίος υποστήριξε έπειτα το Ρογήρο Μπόρσα, υιό του Ροβέρτου γυϊσκάρδου εναντίον των Νορμανδών εκείνων που εξεγέρθηκαν. Γι' αυτό ο Ρογήρος Μπόρσα παρέδωσε το μερίδιό του στην Καλαβρία (το ήμισυ των κάστρων) το 1085 και στο Παλέρμο το 1091 στον θείο του Ρογήρο Α'.

[[File:RobertGuiscardAndRoger.JPG|thumb|left|200px150px|Ο Ροβέρτος γυϊσκάρδος (πανούργος) με το μιρκότερο αδελφό του Ρογήρο Α']]

Η κυριαρχία του Ρογήρου Α' στη Σικελία ήταν πιο απόλυτη από εκείνη του αδελφού του στην ηπειρωτική Ν. Ιταλία. Στο νησί μετανάστευσαν Λομβαρδοί και Νορμανδοί, στους οποίουςπου το 1072 και το 1092 τους δόθηκαν φέουδα από τον κόμη, στον οποίο όφειλαν στρατιωτική συνδρομή ως υποτελείς. Η ελληνορωμαϊκή παράδοση άρχισε να αλλοιώνεται από τους Γάλλους και τους Λατίνους.

Προκειμένου να αποφύγει μα επίθεση από την Τυνησία, σάλπαρε με στόλο για τη Μάλτα. Όταν έφθασε εκεί, οι υπερασπιστές της υποχώρησαν και ο Ρογήρος Α' βάδισε προς την πρωτεύουσα Μαντίνα. ΜεΣυμφώνησε με τον τοπικό κύριο (qadi) της νήσου συμφωνήθηκε: να γίνει υποτελέςεκείνος υποτελής του Ρογήρου Α', ο κύριος της νήσου να παραμείνει διοικητής των νησιών και να ελευθερωθούν οι Έλληνες και άλλοι Χριστιανοί κρατούμενοι, που μεγάλως ευχαρίστησαν τον Ρογήρο Α'. Πολλοί τον ακολούθησαν και ήταν τόσοι που παραλίγο να βυθισθεί το πλοίο του. Ο θρύλος λέει ότι η κόκκινη και λευκή σημαία της Μάλτας προήλθε από το θυρεό του Ρογήρου Α'. Κάθε έτος στη Μάλτα γινόταν λειτουργία σε ανάμνηση της ελευθέρωσης των Χριστιανών κατοίκων της νήσου από τους Μουσουλμάνους.

Ο πάπας, ευχαριστημένος που ο Ρογήρος Α΄' ανέκτησε τη Σικελία από τη Μουσουλμανική διοίκηση και που ο Ρογήρος Α' ήταν ένας καθολικός ηγεμόνας στους Ορθόδοξους Έλληνες της νήσου, τον όρισε το 1098 Αποστολικό αντιπρόσωπό (legato) του, με κληρονομικό δικαίωμα. Ο Ρογήρος Α' μετέτρεψε την επισκοπή του Παλέρμο σε Καθολική και όρισε νέες Λατινικές επισκοπές ορίζοντας προσωπικά επισκόπους στις Συρακούσες, Ακράγαντα (Αγκιρζέντο) και αλλού. Εφήρμοσε γενική ανοχή στους Έλληνες και Άραβες της νήσου· μάλιστα χρηματοδότησε την ανέγερση περισσότερων από 12 ελληνικών μονών στην Κοιλάδα Ντεμόνε.<ref>Roger II of Sicily: Rex, Basileus, and Khalif? Identity, Politics, and Propaganda in the Cappella Palatina, Karen C. Britt, Mediterranean Studies, Vol. 16, 24. JSTOR</ref> Οι Άραβες, σύμφωνα με τους όρους παράδοσης, στις πόλεις διατήρησαν τα τζαμιά, τους καδήδες τους και την ελευθερία του εμπορίου. Στην επαρχία ωστόσο έγιναν δουλοπάροικοι. Την πλειοψηφία του πεζικού του τη στρατολογούσε από τους μουσουλμάνους: ο άγιος Άνσελμος, όταν επισκέφθηκε το 1098 την πολιορκημένη Κάπουα, είδε τις καφέ σκηνές των Αράβων αναρίθμητες. Με την εισροή Λομβαρδών στο νησί το Λατινικό στοιχείο άρχισε να υπερισχύει. Η κατάκτηση της Σικελίας αποδείχθηκε καθοριστική για την σταδιακή μείωση των Μουσουλμάνων στη Μεσόγειο.

[[File:Roger I of Sicily and Judith d'Evreux.jpg|thumb|150px|Ο πρώτος γάμος του Ρογήρου Α' με την Ιουδήθ Νορμανδίας]]

* Μαξιμίλλα/Ματίλντα, παντρεύθηκε τον [[Κορράδο Β΄ της Γερμανίας|Κορράδο Β' Σαλίων]] δούκα της Κάτω Λωρραίνης, βασιλιά της Γερμανίας, και των Λομβαρδών (δηλ. της ΒΔ Ιταλίας) και δούκας της Κάτω Λωρραίνης.<ref>I. S. Robinson, Henry IV of Germany 1056-1106, (Cambridge University Press, 1999), 292.</ref>