Γεώργιος Μαύρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γεώργιος Μαύρος''' ([[15 Μαρτίου]] [[1909]] - [[6 Μαΐου]] [[1995]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[πολιτικός]] του 20ου αιώνα, πολλές φορές υπουργός, πρόεδρος του κόμματος [[Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις]] - μετέπειτα [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]].

===Τα πρώτα χρόνια===

Γεννήθηκε στο [[Καστελλόριζο]] στις 15 Μαρτίου του 1909. Πατέρας του ήταν ο έμπορος Ιωάννης Μαύρος και μητέρα του η Άννα Κοντούζογλου. Φοίτησε στη [[Νομική Σχολή Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] (1926-1930) και στη Νομική Σχολή του [[Πανεπιστήμιο του Βερολίνου|Πανεπιστημίου του Βερολίνου]] (1934-1935). Το 1936 ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ του Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1937 εκλέχθηκε παμψηφεί Υφηγητής του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου δίδαξε έως το 1942.<ref name=":0">Αντώνης Μακρυδημήτρης,{{Cite book|url=http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/4/1/8/metadata-01-0001466.tkl|title=Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα,|last=Μακρυδημήτρης|first=Αντώνης|publisher=εκδόσεις Καστανιώτη|year=2000, σελ.|isbn=9789600329414|location=Αθήνα|page=106}}</ref>. Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|πολέμου]] υπηρέτησε στο [[7ο Σύνταγμα Πεζικού]] στο [[Αλβανικό Μέτωπο]].

Εισήλθε στην πολιτική το 1945, μετά το τέλος του πολέμου, ύστερα από παρότρυνση του [[Θεμιστοκλής Σοφούλης|Θεμιστοκλή Σοφούλη]], ο οποίος του ανέθεσε το Υφυπουργείο παρά τω Πρωθυπουργώ.<ref>Αντώνης Μακρυδημήτρης,name=":0" Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.106</ref>. Εκλέχθηκε βουλευτής σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, εκτός από αυτή της 16ης Νοεμβρίου του [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|1952]], κατά την οποία η ένωση των κεντρώων δυνάμεων δεν εξέλεξε ούτε έναν βουλευτή στα μεγάλα αστικά κέντρα, λόγω του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος που εφαρμόστηκε. Διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης (1945), Παιδείας (1946), Εθνικής Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας (1949), Οικονομικών και Συντονισμού (1951), Εθνικής Άμυνας (1952), Συντονισμού (1963-1964). Ανέλαβε Διοικητής της [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος|Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος]] (Ιούνιος 1964-Ιούνιος 1966), έχοντας παραιτηθεί από Υπουργός Συντονισμού και από το βουλευτικό αξίωμα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Με πρωτοβουλία του ιδρύεται το [[Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης]]. Κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορίας]] κρατήθηκε στην Ασφάλεια [[Μαρούσι|Αμαρουσίου]], τέθηκε κατ’ επανάληψη σε κατ΄ οίκον περιορισμό, εξορίστηκε στην [[Σκόπελος|Σκόπελο]], τη [[Δεσκάτη Γρεβενών]] και τη [[Γυάρος|Γυάρο]].

===Μετά τη δικτατορία ως αρχηγός της ΕΚ/ΝΔ===

Μετά την πτώση της χούντας συμμετείχε στην [[Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974]] ως Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εξωτερικών, ενώ τον Αύγουστο του 1975 πήρε μέρος στη δίκη κατά των πρωταιτίων της ως μάρτυρας κατηγορίας. Το Σεπτέμβριο του 1974 εκλέχθηκε Αρχηγός της [[Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις]], που αργότερα μετονομάστηκε σε [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]], και υπό την ιδιότητα αυτή ηγήθηκε της Αντιπολίτευσης έως τις εκλογές του [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1977|1977]], κατά τις οποίες το κόμμα έχασε μεγάλο ποσοστό της δύναμής του και ο ίδιος, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ήττας, παραιτήθηκε από την αρχηγία. Στις 15 Νοεμβρίου 1980 ο Γεώργιος Μαύρος με διάγγελμά του στον ελληνικό λαό ανακοινώνει την ίδρυση της [[Παράταξη Κέντρου|Παράταξης Κέντρου]] (ΠΑΡΚΕ).<ref>[{{Cite web|url=http://www.taxydromos.gr/article.php?id=28936&cat=99 Πριν Τριάντα Χρόνια |title=16 Νοεμβρίου 1980], Ταχυδρόμος, «Διάγγελμα του Γ|website=taxydromos. Μαύρουgr|accessdate=2016-Προς τον δημοκρατικό λαό06-Καλεί όλους τους κεντρώους σε συσπείρωση-«Παράταξη Κέντρου» το νέο κόμμα»19}}</ref>. Η πορεία της βραχύβια αφού στις επόμενες εκλογές κατεβαίνει με το ΠΑΣΟΚ ενώ πολλά στελέχη του σχήματος όπως ο [[Ανδρέας Κοκκέβης]] με την [[Νέα Δημοκρατία]].<ref>{{Cite webbook|url title=Μισός http://www.taxydromos.gr/article.php?id=28936&cat=99αιώνας http://www.biblionet.gr/book/61012/%CE%9A%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CE%AD%CE%B2%CE%B7%CF%82,_%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%91./%CE%9C%CE%B9%CF%83%CF%8C%CF%82_%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82|titleπολιτικής =δράσης|last =Κοκκεβής|first =Ανδρέας|date publisher=Πιτσιλός|website year=1997|publisher isbn=978-960-7112-99-6|accessdate location=Αθήνα|page=}}</ref>

===Συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ===

Τον Οκτώβριο του 1981 συνεργάστηκε εκλογικά με το ΠΑΣΟΚ και εκλέχθηκε πρώτος βουλευτής Επικρατείας. Τον Ιούνιο του 1984 εκλέχθηκε [[ευρωβουλευτής]]. Τον Ιούνιο του 1985 ζητά με επιστολή του από τον πρόεδρο της Βουλής να καταγραφεί ως ανεξάρτητος βουλευτής του Κέντρου συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ.

* Διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|ΟΗΕ]] (1948, 1951, 1952)

* Διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου των Διοικητών της [[Διεθνής Τράπεζα|Διεθνούς Τραπέζης]] στην Ουάσιγκτον[[Ουάσινγκτον]] (1949-1952).

* Έλαβε μέρος στις Διασκέψεις της Διακοινοβουλευτικής Ενώσεως στοσε [[Κάιρο]] (1947), [[Ρώμη]] (1949), [[Λονδίνο]] (1957), [[Βαρσοβία]] (1959), Αθήνα (1960) και [[Βρυξέλλες]] (1961).

* Έλαβε μέρος στις Διασκέψεις της [[Διεθνής Τράπεζα Ανασυγκρότησης|Διεθνούς Τραπέζης Ανασυγκροτήσεως]] και του [[Διεθνές Νομισματικό Ταμείο|Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου]] στηνσε ΟυάσιγκτονΟυάσινγκτον (1949, 1951, 1952, 1965), [[Παρίσι]] (1950), και [[Τόκιο]] (1964).

* Έγραψε πολλές μελέτες και άρθρα για το [[Εμπορικό Δίκαιο|Εμπορικό]], [[Αστικό Δίκαιο|Αστικό]], [[Διεθνές Ναυτικό δίκαιο|Διεθνές Ναυτικό]] και [[Διεθνές Ιδιωτικό Δίκαιο]], καθώς και σχόλια επί δικαστικών αποφάσεων στο νομικό περιοδικό ''«[[Θέμις (νομικό περιοδικό)|Θέμις]]»'', του οποίου διετέλεσε διευθυντής (1935-1940).

Μιλούσε [[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]], [[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]], [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]] και [[Ιταλική γλώσσα|ιταλικά]]. Ήταν λάτρης του θεάτρου και της κλασικής μουσικής, ενώ υπήρξε μέλος του Δ.Σ.ΔΣ του [[Ωδείο Αθηνών|Ωδείου Αθηνών]]. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Νικολάου και απέκτησε ένα γιο, τον Γιάννη.

Ανακινεί το θέμα αυτοδιάθεσης της Κύπρου στη Συνεδρίαση της Δ΄ Επιτροπής Κηδεμονιών του [[ΟΗΕ]] στο Παρίσι στις 22 Νοεμβρίου του 1951, γεγονός για το οποίο ο [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄|Μακάριος]] τον συγχαίρει με επιστολή του, στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων ''«… συνεδέσατε αρρήκτως το όνομά σας με τον ιερόν αγώνα της δούλης Πατρίδος μας»''.

Στις 9 Ιανουαρίου του 1952, στην 6η Γενική Συνέλευση του [[ΟΗΕ]] στο Παρίσι θέτει το πρόβλημα του ορισμού της περιοχής, η οποία έχει θεμελιώσει δικαίωμα αυτοδιάθεσης.

Στις 25 Φεβρουαρίου του 1959 κατά τη συζήτηση στη [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλή]] της πρότασης μομφής σχετικά με το [[Κυπριακό πρόβλημα]], ο Γ. Μαύρος δηλώνει, σχετικά με τις συμφωνίες του Λονδίνου, ότι ''«… η δοθείσα λύσις είναι η χειροτέρα, διότι απεμπολεί ες αεί την αυτοδιάθεσιν, εγκαθιστά την Τουρκίαν εις την νήσον και δημιουργεί μόνιμον εστίαν διαταράξεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων».''<ref>Πρακτικά Βουλής, 25/2/-02-1959</ref>.

Στις 3 Φεβρουαρίου του 1961 και στις 29 Απριλίου του 1961 καταθέτει στη Βουλή ερωτήσεις προς τον Υπουργό Εξωτερικών σχετικά με την εκτέλεση των [[Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου]] και αναφέρει ότι στην Κύπρο έχει δημιουργηθεί αδιέξοδο, καθώς ''«… από τουρκικής πλευράς επαναλαμβάνονται απειλαί διχοτομήσεως, εις ταύτας δε προσετέθη εσχάτως και απειλή εξ Αγκύρας περί ενσωματώσεως της Κύπρου εις την Τουρκίαν».''<ref>Ερωτήσεις υπ. αρ. ''1378/3.2.1961'' & ''1996/29.4.1961''</ref>. Αναφέρει, επίσης, ότι το πολύπλοκο Σύνταγμα του νέου Κράτους κινείται με δυσχέρεια, οδηγώντας σε δεκάδες προσφυγές στο [[Συνταγματικό δικαστήριο]], ενώ η άσκηση του δικαιώματος βέτο των [[Τουρκία|Τούρκων]] στην [[Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου|Βουλή των Αντιπροσώπων]] δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία του νέου Κράτους, επιβραδύνοντας την ανάπτυξη της οικονομίας.

Επίσης, στις 11 Φεβρουαρίου του 1960 καταθέτει επερώτηση προς την κυβέρνηση ''«…διότι συνεχίζουσα επί του Κυπριακού την τακτικήν της μυστικής διπλωματίας, αποφεύγει να ενημερώση την Βουλήν επί των τελευταίων δυσάρεστων εξελίξεων της Κυπριακής υποθέσεως».''<ref>ΕφημερίδαΕφημερίδες: [[Ελευθερία (εφημερίδα)|''Ελευθερία'']], 12/2/-02-1960, & [[Μακεδονία Θεσ/κης(εφημερίδα)|''Μακεδονία'']], 12/2/-02-1960</ref>.

Υπό την ιδιότητά του ως Υπουργού Εξωτερικών ηγήθηκε της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Α’Α΄ (25-30/707/741974) και την Β’Β΄ Διάσκεψη (8-14/808/741974) της [[Γενεύη|Γενεύης]] για το Κυπριακό και έλαβε μέρος στη Γενική Συνέλευση του [[ΟΗΕ]] τον Σεπτέμβριο του 1974.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως ευρωβουλευτού κατέθεσε επανειλημμένα ερωτήσεις σχετικά με την τουρκική προκλητικότητα<ref>Ερώτηση ''Η-409/86'' προς το [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο]]</ref>, τις σχέσεις [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|ΕΟΚ]] – [[Τουρκία|Τουρκίας]]<ref>Ερωτήσεις ''Η-57/88'', ''Η-530/86'' & ''Η-2036/86'' προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο</ref>, την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας των υπό κατοχή εδαφών της<ref>Ερώτηση ''Η-971/86'' προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο</ref>, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου, την αλλαγή τοπωνυμίων στα κατεχόμενα <ref>Ερώτηση ''Η-240/88'' προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο</ref> , τον ρόλο της [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|ΕΟΚ]] απέναντι στους Αγνούμενους της κυπριακής τραγωδίας <ref>Ερώτηση ''Η-431/87'' προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο</ref> και άλλες. Παράλληλα, στο πλαίσιο του ευρωκοινοβουλίου πρωτοστάτησε στη δημιουργία διακομματικής ομάδας με σκοπό την «προστασία της εθνικής ταυτότητας της Κύπρου», η οποία διοργάνωσε στις 24 Οκτωβρίου του 1988 έκθεση με θέμα ''«Κύπρος 9000 χρόνια ιστορίας, ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά που πρέπει να προστατευτεί»''. Ο Γεώργιος Μαύρος υποστήριξε σθεναρά την διακοπή του διαλόγου με την Τουρκία, όσο αυτή αγνοεί τις αποφάσεις του [[ΟΗΕ]]<ref>ΕφημερίδαΕφημερίδες: [[Η Καθημερινή|''Καθημερινή'']] 27/8/76-08-1976, [[The Times|''Times'']] 30/6/77-06-1977, [[Βραδυνή (εφημερίδα)|''Βραδυνή'']] 23/-11/79-1979</ref>, και αγωνίστηκε με συνέπεια για το άνοιγμα του «Φακέλου της Κύπρου» και τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να αποδοθούν οι ευθύνες στους υπεύθυνους της τραγωδίας.

“…πιστεύω<blockquote>''«…πιστεύω ότι η φορολογία δια να επιτύχη έχει ανάγκην της αμοιβαίας εμπιστοσύνης Κράτους και φορολογουμένων ήτις αποκτάται μόνον όταν εφαρμόζεται δικαία και ορθή φορολογία. Αποτελεί ασφαλώς καίριον πλήγμα η δημιουργία εκπλήξεων εις τους φορολογουμένους δια συνεχών και απροσδοκήτων μεταβολών της φορολογικής νομοθεσίας, συνεπεία των οποίων επιβάλλονται αναδρομικώς φόροι, αυξάνονται υπερμέτρως οι φορολογικοί συντελεσταί, εισάγονται τεκμήρια και εν γένει λαμβάνονται μέτρα αίτινα καθιστούν ασταθή την φορολογικήν πολιτικήν και έχουν ως συνέπειαν την αποθάρρυνσιν των παραγωγικών τάξεων προς εργασίαν και επενδύσεις. Ως εδήλωσα κατά την ανάληψιν των καθηκόντων μου βαθύτατή μου επιθυμία είναι να συμβάλλω δι΄ όλων μου των δυνάμεων εις την εισαγωγήν ενός παγίου συστήματος φορολογίας βασιζομένου επί του πραγματικού εισοδήματος, εξακριβουμένου εκ βιβλίων και στοιχείων και διεπομένου υπό της αρχής της προοδευτικότητος δια της οποίας επιτυγχάνεται η μείζων επιβάρυνσις των μεγαλυτέρων εισοδημάτων»''</blockquote>Σημαντικό μέτρο που έλαβε μεταξύ άλλων ο Γ. Μαύρος ήταν να ξεκαθαρίσει τα παλιά χρέη, όχι ακυρώνοντάς τα, αλλά συμφωνώντας με τους φορολογούμενους τα οφειλόμενα ποσά και αποδεχόμενος πληρωμή σε δόσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι έλληνες για πρώτη φορά να ''«…σχηματίζουν ουράς δια να πληρώσουν τους φόρους των»'' <ref>Εφημερίδες: [[Glasgow Herald|''Glasgow Herald'']] 20-11-1951, [[Πρωτεύουσα (εφημερίδα)|''Πρωτεύουσα'']] 26-11-1951, [[Daily Mail|''Daily Mail'']] 14-12-1951</ref>. Επίσης, προχώρησε σε κατάρτιση νομοθετήματος περί ενιαίου προοδευτικού φόρου επί του εισοδήματος, σχεδίασε μεταρρυθμίσεις στον τομέα της έμμεσης φορολογίας προκειμένου να ανακουφιστούν οι χαμηλές και μεσαίες τάξεις και μίλησε για τη μηχανοργάνωση των φοροτεχνικών υπηρεσιών.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της θητείας του συνέβη ένα γεγονός, η αντίδρασή του στο οποίο υποδηλώνει τις αντιλήψεις του ως προς το ζήτημα της άμυνας της χώρας. Η [[Βουλγαρία]] κατέλαβε ελληνική νησίδα και δολοφονήθηκε έλληνας αξιωματικός. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να απέχει από κάθε ενέργεια μέχρι οι ξένοι παρατηρητές να ολοκληρώσουν τη σύνταξη του πορίσματος. Μετά την υποβολή του εν λόγω πορίσματος, οι βούλγαροι κλήθηκαν να εγκαταλείψουν τη νησίδα, δεν υπάκουσαν και δέχθηκαν ελληνικά πυρά. Σε αρνητικά σχόλια που διατυπώθηκαν σχετικά με αυτή την αντίδραση δήλωσε τα εξής: <blockquote>''«… Η διαφύλαξις της ακεραιότητος της χώρας εναντίον εισβολών εις την μεθόριον … είναι θέμα του Διοικητού της μονάδος προκαλύψεως, ο οποίος οφείλει να δράσει κεραυνοβόλως … Ως προς την ανάμιξιν του Ατλαντικού Οργανισμού διευκρινίζεται ότι ουδεμία ανάγκη προηγούμενης εγκρίσεώς του υπάρχει… Εν τοιαύτη περιπτώσει η Ελλάς θα ευρίσκετο εις δεινήν θέσιν, διότι θα εγνώριζον οι παρά τα σύνορα εχθροί ότι εις οιανδήποτε επίθεσίν των, η Ελλάς ώφειλε να αναμένη με τας χείρας εσταυρωμένας την συγκατάθεσιν των χωρών του Ατλαντικού. Θα ήτο αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι η Ελλάς δαπανώσα το ήμισυ του προϋπολογισμού δια την συντήρησιν του μεγαλυτέρου στρατού της Ηπειρωτικής Ευρώπης δεν δύναται να υπερασπισθή το έδαφός της αμυνομένη εναντίον θρασείας προκλήσεως των Βουλγάρων»''<ref>Εφημερίδα [[Ελευθερία (εφημερίδα)|''Ελευθερία'']] 10/8/-08-1952 & 20/8/-08-1952</ref>.</blockquote>

* Το 1956 καταθέτει επερώτηση προς τον Υπουργό Εργασίας ζητώντας καθιέρωση ημέρας αργίας για τα θέατρα, έτσι ώστε να ''«… αφεθή εις αυτούς [τους ηθοποιούς] μία ημέρα την εβδομάδα ελευθέρα, τόσον δι΄ ανάπαυσίν των, όσον και διά την ιδιωτικήν των ζωήν».''<ref>ΕφημερίδαΕφημερίδες: [[Τα Νέα|''Τα 8/4/Νέα'']] 08-04-1956, [[Έθνος 8/4/1956(εφημερίδα)|''Έθνος'']] 08-04-1956</ref>.

* Στις 24 Αυγούστου του 1959 καταθέτει επερώτηση προς τον Υπουργό Εξωτερικών, σχετικά με τις αποζημιώσεις των θυμάτων του ναζισμού αναφέροντας ότι ''«… Η Ελλάς, υποστάσα δεινά πλήγματα του Ναζισμού, έπρεπε να είναι μεταξύ των πρώτων χωρών εις την ρύθμισιν του ζητήματος τούτου»''.

* Την ταραγμένη περίοδο του 1963 επισημαίνει με άρθρο του ότι ''«υπάρχει πολιτικόν θέμα και μάλιστα οξύτατον … γι΄ αυτό επιβάλλεται αποκατάστασις της ομαλής λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών»''<ref>Εφημερίδα [[Έθνος (εφημερίδα)|Έθνος]], 11/2/-02-1963 </ref> και αργότερα υπογραμμίζει την ανάγκη για ''«άμεσον και ριζικήν κάθαρσιν του αθλίου κομματικού κράτους».''<ref>Εφημερίδα [[Το Βήμα|Βήμα]], 20/7/-07-1963</ref>.

* Το Νοέμβριο του 1963 ως Υπουργός Συντονισμού σε συνάντησή του με τον τότε γενικό γραμματέα του [[ΝΑΤΟ]] Στίκκερ συζήτησε την ανάγκη εξεύρεσης τρόπου ελάττωσης των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας και ζήτησε την ενίσχυση των δυτικών, καθώς, όπως αναφέρει ''«… Η αμυντική συμβολή της Ελλάδος, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, εν αναλογία με τον πληθυσμόν και τους πόρους της, αποτελεί το μεγαλύτερο βάρος εξ όσων έχουν επωμισθή όλα τα κράτη του ελευθέρου κόσμου».''<ref>Εφημερίδα [[Τα Νέα|''Τα Νέα'']] 20/-11/-1963</ref>.

* Αμέσως μετά την παραίτησή του από την [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος]] προειδοποιεί για τα δεινά που έρχονται με σειρά άρθρων ''«Μεγάλος κίνδυνος δια το μέλλον του Έθνους η Ανωμαλία. Εκλογαί η μόνη λύσις» ''<ref>Εφημερίδα [[Το Βήμα|''Βήμα'']] 19/6/-06-1966 & 22/6/-06-1966</ref> και ''«Εν όσω είναι ακόμη καιρός … Ανοικτή επιστολή προς τον βασιλέα»''<ref>Εφημερίδα [[Το Βήμα|''Βήμα'']] 7/8/07-08-1966</ref>, όπου προτείνει άμεση προσφυγή σε εκλογές με απλή αναλογική.

* Με αφορμή την [[Υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ]] γράφει άρθρα μεταξύ των οποίων ''«Εντροπή»'' (101/10/1966), ''«Η εσχάτη προδοσία»'' (16/10/1966), ''«Προς νέαν εκτροπήν»'' (26/202/671967), ''«Κίνδυνος»''<ref>Εφημερίδα [[Το Βήμα|''Βήμα'']] 12/3/-03-1967 </ref> προειδοποιώντας για τον κίνδυνο επιβολής δικτατορίας, ενώ με τα άρθρα του ''«Μοιραίον σχέδιον»''<ref>Εφημερίδα [[Το Βήμα|''Βήμα'']] 2/4/02-04-1967</ref> και ''«Ποιος δαίμων»''<ref>Εφημερίδα [[Το Βήμα|''Βήμα'']] 9/4/09-04-1967</ref> επισημαίνει την ευθύνη του βασιλιά για διενέργεια τίμιων εκλογών καθώς και την ανάγκη να απαγκιστρωθεί αυτός από τον ''«εναγκαλισμό μιας πολιτικής παρατάξεως»''.

* Ο Ελ.[[Ελευθέριος Βενιζέλος]] σήμερα, στο ''Ευθύνη'', 1990

* Πρόλογος στο Nicolae[[Νικολάε CeausecuΤσαουσέσκου]], ''Για τη μετατροπή των Βαλκανίων σε απύραυλη ζώνη συνεργασίας και ειρήνης'', Αθήνα: Κρίνος 1984

* Παρουσία του [[Χαρίλαος Τρικούπης|Χαρίλαου Τρικούπη]], στο ''Ευθύνη'', 1980

* Για το νόημα της Ελευθερίας, στο ''Ευθύνη'' 100, Αθήνα: Α. Χ. Τσακίρης και Κ. Ε. Τσιρόπουλος, Απρίλιος 1980, σ.σσσ. 167-171

* Le rôle historique de l' Europe, στο ''L' Europe en formation'' 233, La Grèce dans la Communauté européenne, Paris: Août-Octobre 1979, pσ. 41-44

* Une langue pour l' Europe?, στο ''L' Europe en formation'' 233, La Grèce dans la Communauté européenne, Paris: Août-Octobre 1979, pσ. 101-102

* ''Εθνικοί κίνδυνοι: η δημοκρατία σε κρίση; Εξωτερικές απειλές'', Αθήνα: Ατλαντίς, 1978

* ''Dangers facing Greece: democracy at bay, external threats'', Αθήνα 1978

* Πρόλογος στο [[Σίκκο Μάνσχολτ]], ''Η Κρίση'', Αθήνα: Κέδρος 1974

* Η Μετανάστευση: Ευλογία ή κατάρα; Εισαγωγή σ΄ένασ΄ ένα κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα στο ''Εποχές'' 21, Αθήνα: Ιανουάριος 1965, σ.σσσ. 3-5

* Η Μετανάστευση: Ευλογία ή κατάρα; Συμπεράσματα στο ''Εποχές'' 24, Αθήνα: Απρίλιος 1965, σ.σσσ. 10-16

* Πέραν της ισορροπίας του τρόμου στο ''Εποχές'' 3, Αθήνα: Ioύλιος 1963, σ.σσσ. 3-7

* ''Τα ναυτικά προνόμια εις το ναυτικόν διεθνές δίκαιον'', Αθήναι: Γ. Π. Ξένος, 1937

* ''Η ικανότης προς ανάληψιν υποχρεώσεων κατά το διεθνές δίκαιον των συναλλαγματικών'', 1950

* ''Ζητήματα εκ της διακρίσεως μεταξύ κινητών και ακινήτων εις το κληρονομικών διεθνές δίκαιον'', Αθήνα: Δ. Ν. Τζάκας και Σ. Δελαγραμάτικας, 1936

*[[Αντώνης Μακρυδημήτρης]], ''[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/4/1/8/metadata-01-0001466.tkl Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000]'', εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ. 106