Βικιπαίδεια

Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Γραμμή 42:
Έχοντας τρία μεγαλύτερα αδέλφια, τον [[Ρογήρος Γ΄ της Απουλίας|Ρογήρο]] δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας, τον [[Τανκρέδος του Μπάρι|Τανκρέδο]] πρίγκιπα του Τάραντος και τον [[Αλφόνσος της Κάπουα|Αλφόνσο]] πρίγκιπα της Κάπουα, δεν είχε νέος μεγάλες προσδοκίες για να αναλάβει βασιλιάς. Όμως το 1138 απεβίωσε ο Τανκρέδος, το 1144 ο Αλφόνσος και το 1148 ο Ρογήρος. Έτσι όταν το 1154 απεβίωσε ο πατέρας του ήταν ο μόνος επιζών υιός και ανέλαβε την αρχή κρατώντας τον τρόπο διοίκησης του πατέρα του, καθαιρώντας μόνο τον μάγιστρο Τόμας Μπρουν και προάγοντας ως καγκελάριο τον Μάιο του Μπάρι, άνθρωπο ταπεινής καταγωγής. Ο Μάιο είχε τον υψηλότερο τίτλο στο βασίλειο, αυτόν του ''amiratus amiratorum'' και ασκούσε πραγματικά την εξουσία, συνεχίζοντας την πολιτική του Ρογήρου Β', κρατώντας μακριά από τη διοίκηση τους ευγενείς. Επίσης ζητούσε να περιορίσει τα προνόμια των πόλεων. Οι ευγενείς, προσπαθούσαν να αντικαταστήσουν τη βασιλική εξουσία και ενθαρρυνόταν σε στάση από τον [[Πάπας Αδριανός Δ΄|πάπα Αδριανό Δ']], του οποίου την αναγνώριση δεν είχε ακόμη ζητήσει ο Γουλιέλμος Α', τον [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α' Κομνηνό]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και τον [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκο Α']] βασιλιά των Γερμανών.
[[File:Kingdom of Sicily 1154.svg|left|260px|thumb|Το βασίλειο της Σικελίας (που περιλαμβάνει και τη Νάπολη) κατά το 1154, έτος ανάληψης της βασιλείας από το Γουλιέλμο Α'. Τα όριά του θα παραμείνουν σχεδόν αμετάβλητα για 700 έτη]]
Το 1155 Ρωμαϊκά στρατεύματα είχαν ανακτήσει τις πόλεις τις Απουλίας Βάρη (Μπάρι), Τράνι, Τζιοβινάτζο, Αντρία, Τάραντα και άρχισαν την πολιορκία του Βρινδησίου (Μπρίντιζι). Το επόμενο έτος όμως ο Γουλιέλμος Α' αποβιβάσθηκε με το στρατό του στην Απουλία, κατέστρεψε τα τέσσερα πλοία του Ρωμαϊκού στόλου στο [[ΠρίντιζιΜΠρίντιζι]] και ανέκατέλαβε το [[Μπάρι]]. Ο Γουλιέλμος Α' στο Μπενεβέντο υπέγραψε συμφωνία με τον Αδριανό Δ', στην οποία συγχωρούσε τους στασιαστές και αναγνωριζόταν ως βασιλιάς της Σικελίας. Το 1157 έστειλε 164 πλοία με 10.000 άνδρες που λεηλάτησαν την [[Εύβοια]] και τον Αλμυρό· το επόμενο έτος έκανε ειρήνη με τους Ρωμαίους.
 
Οι διπλωματικές αυτές επιτυχίες μάλλον οφειλόταν στο Μάιο. Από την άλλη μεριά όμως χάθηκαν οι κτήσεις στην περιοχή της Τύνιδα στους Αλμοάδες: το 1156 η πόλη Σίφακς (Ν της Τύνιδας) εξεγέρθηκε, αλλά τίποτε δεν έπραξε για την καταστολή της. Το 1159 ο Βέρβερος ναύαρχός του, που βαπτίσθηκε Πέτρος, επέδραμε με 160 πλοία εναντίον των Σαρακηνών των Βαλεαρίδων. Έπειτα οδήγησε το στόλο σε ανακούφιση της Μαχντία (πόλης μεταξύ Τύνιδας και Σίφακς) που τους χριστιανούς της πολιορκούσαν οι εξεγερμένοι. Έπειτα από εμπλοκή σε μάχη, ο Πέτρος επέστρεψε στη Σικελία και η Μαχντία παραδόθηκε στους Μουσουμάνους τον Ιανουάριο του 1160, έτος που σηματοδοτεί το τέλος της κυριαρχίας στην περιοχή της Τύνιδας.
[[File:Tomb of William I of Sicily - Cathedral of Monreale - Italy 2015.JPG|thumb|left|Η σαρκοφάγος του Γουλιέλμου Α' στον Καθεδρικό του Μονρεάλε]]
Η πολιτική του Μάιο οδήγησε σε μια γενική συνωμοσία των ευγενών· τον Νοέμβριο του 1160 ο Μάιο δολοφονήθηκε από τον Ματθαίο Μπονέλο, ηγέτη των Σικελών βαρόνων. Οι ευγενείς είχαν απώτερο σκοπό την αντικατάσταση του Γουλιέλμου Α'Α΄ από τον πρωτότοκο υιό του Ρογήρο Δ', που θα ήταν λιγότερο δυνατός. Μετά από αυτό στο παλάτι ήλθε ο [[Σίμων του Τάραντος|Σίμων]], νόθος υιός του Ρογήρου Β' και ο [[Τανκρέδος της Σικελίας|Τανκρέδος]], νόθος υιός του Ρογήρου Γ', πρωτότοκου υιού του Ρογήρου Β'Β΄. Ο βασιλιάς αιχμαλωτίσθηκε με την οικογένειά του και η ζωή του μόλις που σώθηκε από τον καγκελάριο Ριχάρδο της Μάντρα. Ο υιός του Ρογήρος Δ' παρήλασε στους δρόμους και ανακοινώθηκε ότι η στέψη του θα γίνει σε τρεις ημέρες. Όταν οι συνωμότες κρατούσαν τον Γουλιέλμο Α' σκεπτόμενοι την καθαίρεση ή τον θάνατό του, ο λαός και ο στρατός συσπειρώθηκαν γύρω του και με τη δύναμή τους ο βασιλιάς κατέβαλλε τους συνωμότες, τιμώρησε τον Μπονέλο με τύφλωση και έκαψε την πόλη Μπούτερα που είχε εξεγερθεί. Όμως κατά την εισβολή του λαού και του στρατού στο παλάτι για την απελευθέρωση του βασιλιά, ο Ρογήρος Δ', από ένα εξοστρακισθέν βέλος, τραυματίστηκε θανάσιμα.
 
Ελεύθερος πια από τους ευγενείς, ο Γουλιέλμος Α'Α΄ εμπιστεύθηκε τη διακυβέρνηση σε άνδρες που μαθήτευσαν στη σχολή του Μάιο σχηματίζοντας μία τριανδρία, αποτελούμενη από τον μέγα πρωτονοτάριο, που έγινε ο Ματθαίος ντ' Άγελλο, τον καγκελάριο, που έγινε ο Συλβέστερ κόμης του Μαρσίκο και τον επίσκοπο των Συρακουσών, που ήταν ο Πάλμερ. Έγινε ένθερμος υποστηρικτής του πάπα εναντίον του βασιλιά της Γερμανίας και ο εκλεγείς το 1165 [[Πάπας Αλέξανδρος Γ΄|πάπας Αλέξανδρος Γ']] εγκαταστάθηκε στο ανάκτορο του Λατερανού με Νορμανδικήνορμανδική φρουρά.
 
Απεβίωσε το επόμενο έτος και ετάφη αρχικά στον Καθεδρικό του Παλέρμο. Μετακινήθηκε αργότερα από τον υιό του Γουλιέλμο Β' στον Καθεδρικό του Μονρεάλε, όταν ο ναός αυτός ολοκληρώθηκε.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Γουλιέλμος_Α΄_της_Σικελίας"