Αντιγένης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Αντιγένης''' ήταν στρατηγός του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]],<ref>Smith, William (editor); ''Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology'', "[http://www.ancientlibraryperseus.comtufts.edu/smith-biohopper/0194text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.html04.0104%3Aentry%3Dantigenes-bio-1 Antigenes (1)]", Boston, (1867)</ref> ο οποίος είχε υπηρετήσει και υπό τον [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππο Β']], χάνοντας το ένα του μάτι κατά την πολιορκία της [[Πέρινθος|Περίνθους]] το 340 π.Χ..

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., απέκτησε την σατραπεία της Σουσιάνας([[Σούσα]]). Το 321 π.Χ., συμμετείχε υπό τον αντιβασιλέα της αυτοκρατορίας [[Περδίκκας|Περδίκκα]] εναντίον του [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίου]], και μετά την ήττα του Περδίκκα στην Αίγυπτο, τον δολοφόνησε στη σκηνή του μαζί με τον  '''[[Πείθων''' (σατράπης)|Πείθων]] και τον [[Σέλευκος Α΄ Νικάτωρ|Σέλευκο]].

Μετέπειτα, ως διοικητής των [[Αργυράσπιδες|Αργυράσπιδων]] ακολούθησε τον [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη τον Καρδιανό]] κατά την διαμάχη του τελευταίου με τον [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονο τον Μονόφθαλμο]] στους [[Διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου|πολέμους των διαδόχων]]. Με την επακόλουθη ήττα του Ευμένη, ο Αντιγένης τον πρόδωσε συλλαμβάνοντας τον και παραδίδοντας τον στον [[Νικάνωρ (σατράπης)|Νικάνωρ]], αξιωματικό του Αντίγονου. Ο Αντίγονος όμως απεχθάνονταν τον Αντιγένη, ενώ αντίθετα είχε σε μεγάλη εκτιμηση τον Ευμένη, από τις παλιές μέρες που πολεμούσαν μαζί υπό τον Αλέξανδρο, αν και μετά από μια εβδομάδα αιχμαλωσίας τον εκτέλεσε. Έτσι, ο Αντίγονος με τη σειρά του συνέλαβε τον Αντιγένη, τον οποίο και τιμώρησε σκληρά τοποθετώντας τον μέσα σε ένα λάκκο και καίγοντας τον ζωντανό.<ref>[[Πλούταρχος|Πλούταρχου]], ''[[Βίοι Παράλληλοι]]'', "Αλέξανδρος", [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Plut.+Caes.+70.1 70], "Ευμένης", [http://www.attalus.org/old/eumenes.html#13 13]; Φώτιος, ''Βιβλιοθήκη'', cod. [http://www.tertullian.org/fathers/photius_03bibliotheca.htm 92]; Διόδωρος ο Σικελιώτης, ''Βιβλιοθήκη'', xviii. 62, xix. 12, 44</ref>