Αλκιβιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Αλκιβιάδης γεννήθηκε στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], και ήταν γιος του Κλεινία και της [[Δεινομάχη]]ς. Η μητέρα του ήταν κόρη του [[Μεγακλής|Μεγακλή]], πρόγονος του [[Ευρυσάκης]] και του [[Αίας ο Τελαμώνιος|Αίαντα]].<ref name="Plato121">Πλάτωνας, ''Αλκιβιάδης 1'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?layout=&doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0176&query=section%3D%2388&loc=Alc.%201.120e 121a].</ref> Ο Αλκιβιάδης ανήκε, από την πλευρά της μητέρας του, στην πανίσχυρη οικογένεια των Αλκμαιονιδών - ο ξακουστός [[Περικλής]] και ο αδερφός του Αρίφρων ήταν ξαδέρφια της Δεινομάχης, καθώς ο πατέρας τους και η μητέρα τους ήταν ξαδέρφια.<ref name="Cox144">C.A. Cox, ''Household Interests'', 144.</ref> Ο παππούς του, ονόματι Αλκιβιάδης, ήταν φίλος του [[Κλεισθένης|Κλεισθένη]], του διάσημου συνταγματικού αναμορφωτικού στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ.<ref name="the Helios">{{cite encyclopedia|title= Alcibiades|encyclopedia=Encyclopaedic Dictionary The Helios|year=1952}}</ref> Μετά τον θάνατο του Κλεινία στη [[Μάχη της Κορώνειας (447 π.Χ.)|μάχη της Κορώνειας]], ο Περικλής και ο Αρίφρων έγιναν οι κηδεμόνες του.<ref name="Denyer88-89">N. Denyer, ''Commentary of Plato's Alcibiades'', 88–89.</ref> Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Αλκιβιάδης είχε αρκετούς διάσημους δασκάλους, συμπεριλαμβανομένου του [[Σωκράτης|Σωκράτη]], και ήταν καλά προπονημένος στην τέχνη της ρητορικής.{{cref|a}} Ήταν γνωστός, ωστόσο, για τον απείθαρχο χαρακτήρα του, ο οποίος αναφέρεται από αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς σε διάφορες περιπτώσεις.{{Cref|b}}

 

 

Ο Αλκιβιάδης παντρεύτηκε την [[Ιππαρέτη]], την κόρη του [[Ιππόνικος|Ιππόνικου]], ενός πλούσιου Αθηναίου. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η Ιππαρέτη αγαπούσε τον άνδρα της, αλλά προσπάθησε να τον χωρίσει επειδή συναναστρεφόταν με εταίρες. Ζούσε μαζί του μέχρι το τέλος της ζωής του, και γέννησε δύο παιδιά, μια κόρη και ένα γιο, τον [[Αλκιβιάδης ο Νεώτερος|Αλκιβιάδη]].<ref name="Alcibiades8">Πλούταρχος, ''Αλκιβιάδης'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0182&query=chapter%3D%238&layout=&loc=Alc.%207.1 8].</ref>

{{Cnote|a|Ο Ισοκράτης ισχυρίζεται ότι ο Αλκιβιάδης δεν ήταν ποτέ πνευματικό παιδί του Σωκράτη.<ref name="Isocrates5">Ισοκράτης, ''Βουρίσις'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0144&layout=&loc=11.5 5].</ref> Έτσι δεν συμφωνεί με την εκδοχή του Πλούταρχου.<ref name="Alcibiades7">Πλούταρχος, ''Αλκιβιάδης'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0182&query=chapter%3D%237&layout=&loc=Alc.%208.1 7].</ref> Σύμφωνα με τον Ισοκράτη, ο σκοπός αυτής της θεωρίας ήταν να κατηγορήσει τον Σωκράτη. Ο ρήτορας αναφέρει ότι ο Αλκιβάδης εξ ολοκλήρου ήταν πνευματικό παιδί του Περικλή.<ref>Y. Lee Too, ''The Rhetoric of Identity in Isocrates'', 216.</ref>}}

{{Cnote|b|Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο οποίος ωστόσο δέχεται κριτική επειδή χρησιμοποιεί «αβάσιμες και αναξιόπιστες ιστορίες» για να φτιάξει το πορτραίτο του Αλκιβιάδη,<ref name="Gribble30">D. Gribble, ''Alcibiades and Athens'', 30.</ref> ο Αλκιβιάδης μια φορά ήθελε να δει τον Περικλή, αλλά του είπα ότι ο Περικλής δεν μπορούσε να τον δει, επειδή διάβαζε πώς να αποκαταστήσει τους λογαριασμούς του προς τους Αθηναίους. «Δεν θα ήταν καλύτερο για αυτόν,» είπε ο Αλκιβιάδης, «να διαβάζει για το πώς να μην αποκαθιστά τους λογαριασμούς του προς του Αθηναίους;».<ref name="Alcibiades7" /> Ο Πλούταρχος περιγράφει πως ο Αλκιβιάδης «έδωσε ένα κουτί στο αυτί για τον Ιππόνικο, του οποίου η γέννηση και ο πλούτος τον έκανε άτομο μεγάλης επιρροής». Αυτή η πράξη αποδοκιμάστηκε, καθώς ήταν «απρόκλητη από κάθε πάθος της φιλονικίας μεταξύ τους». Για να διευκολύνει το τέλος του περιστατικού, ο Αλκιβιάδης πήγε στο σπίτι του Ιππόνικου και, αφού παρουσιάστηκε γυμνός, «ζήτησε να τον μαστιγώσουν ως τιμωρία, για να ευχαριστηθεί». Ο Ιππόνικος όχι μόνο τον συγχώρησε, αλλά του έδωσε το χέρι της κόρης του.<ref name="Alcibiades8" /> Ακόμα ένα παράδειγμα του επιδεικτικού του χαρακτήρα διεξήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 416 π.Χ, όπου «έβαλε 7 ομάδες στην αρματοδρομία, περισσότερες από ότι μπορούσε να βάλει ένας απλός πολίτης, και τρεις από αυτές κατέκτησαν την πρώτη, τη δεύτερη και την τέταρτη θέση».<ref>Πλούταρχος, ''Αλκιβιάδης'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0182;query=chapter%3D%2312;layout=;loc=Alc.%2011.1 12].</ref> Σύμφωνα με τον Ανδοκίδη, μια φορά ο Αλκιβιάδης ανταγωνιζόταν ένα άνδρα ονοματί Ταυρέας ως χορηγός του χορού των αγοριών και «ο Αλκιβιάδης χτύπησε τον Ταυρέα με τις γροθιές του. Οι θεατές έδειξαν τη συμπάθεια τους για τον Ταυρέα και το μίσος τους για τον Αλκιβιάδη χειροκροτώντας μόνο τη μια χορωδία και αρνούμενοι να ακούσουν τις άλλες».<ref name="Andocides19">Ανδοκίδης, ''Κατά του Αλκιβιάδη'' [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0018&query=section%3D%23239&layout=&loc=4.19 20].</ref>}}

{{Cnote|d|Ο Θουκυδίδης αναφέρει αρκετές ομιλίες που αποδίδει στον Περικλή - αλλά ο Θουκυδίδης αναγνωρίζει ότι: «ήταν σε κάθε περίπτωση δύσκολο να θυμάσαι την κάθε λέξη, άρα η συνήθεια μου ήταν να κάνω τους ομιλητές να λένε ότι, κατά τη γνώμη μου, τους ζητείται από διάφορες περιπτώσεις, φυσικά ακολουθώντας όσο πιο πλησιέστερα γίνεται στη γενική αίσθηση του τι πραγματικά είπαν».<ref name="ThI22">Θουκυδίδης, [[s:Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου/Βιβλίο 1#1:22|1.22]].</ref>}}

{{Cnote|e|Ο Κάγκαν ισχυρίζεται ότι ο Θρασύβουλος ήταν ένας από τους ιδρυτές του καθεστώτος και ήθελε να υποστηρίξει τη μέτρια ολιγαρχία, αλλά αποξενώθηκε από τις ακραίες πράξεις των σχεδιαστών.<ref>Donald Kagan, ''The Peloponnesian War'', 385.</ref> Ο Ρόμπερτ Ζ. Μπούκ, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζει ότι ο Θρασύβουλος ποτέ δεν ενεπλάκη στην πλοκή, ίσως επειδή ήταν απών από τη Σάμο, κατά τη διάρκεια της έναρξης της.<ref>R.J. Buck, ''Thrasybulus and the Athenian Democracy'', 27–8.</ref>}}

* {{cite book|last=Smith|first=Willian|title=A New Classical Dictionary of Greek and Roman Biography, Mythology and Geography|year=1851|publisher=Harper & brothers}}

* {{cite book|last=Strauss|first=Leo|title=The City and Man|year=1978|publisher=University of Chicago Press|isbn=0-226-77701-4}}

* Vlachos, Angelos (1974). ''Thucydides' Bias''. Estia (in Greek).

* {{cite book|last=Wolpert|first=Andrew|title=Remembering Defeat: Civil War and Civic Memory in Ancient Athens|year=2002|publisher=Johns Hopkins University Press|isbn=0-8018-6790-8}}