Αλκιβιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 126:
Λίγο μετά τη μάχη, ο Τισσαφέρνης έφθασε στον Ελλήσποντο και ο Αλκιβιάδης άφησε τον στόλο στη Σηστό για να τον συναντήσει, φέρνοντας δώρα και ελπίζοντας και πάλι να δοκιμάσει να κερδίσει την επιρροή του στον Πέρση κυβερνήτη. Προφανώς, ο Αλκιβιάδης παρεξήγησε τις προθέσεις του σατράπη, και συνελήφθη κατά την άφιξη του.<ref name="Pl27" /> Μέσα σε ένα μήνα κατάφερε να αποδράσει και να επανακτήσει τη διοίκηση.<ref name="Pl28">Πλούταρχος, ''Αλκιβιάδης'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0182;query=chapter%3D%2328;layout=;loc=Alc.%2027.1 28].</ref> Τώρα ήταν φανερό, ωστόσο, ότι δεν είχε επιρροή στους Πέρσες - από εδώ και στο εξής το κύρος του εξαρτώταν από αυτό που μπορούσε να επιτύχει και όχι από αυτό που υποσχόταν να κάνει.<ref name = "Kagan410">Kagan, ''The Peloponnesian War'', 410.</ref>
Μετά από διάλειμμα αρκετών μηνών, κατά τη διάρκεια των οποίων οι Πελοποννήσιοι έχτιζαν νέο στόλο και οι Αθηναίοι πολιορκούσαν πόλεις και λάμβαναν χρήματα από το Αιγαίο, η επόμενη σημαντική ναυμαχία διεξήχθη την άνοιξη του 410 π.Χ στην [[Κύζικος|Κύζικο]]. Ο Αλκιβιάδης μετέφερε τον μικρό του στόλο από τη [[Σηστός|Σηστό]] στην [[Καρδία]] (πιθανώς στη Θράκη) για να προστατεύσει τον στόλο του από τον αναδημιουργημένο πελοποννησιακό στόλο, αλλά μόλις ο αθηναϊκός στόλος ενώθηκε εκεί, οι διοικητές του κίνησαν για την Κύζικο, όπου οι Αθηναίοι είχαν πληροφορηθεί ότι ο Φαρνάβαζος και ο [[Μίνδαρος]], ο διοικητής του πελοποννησιακού στόλου, συνωμοτούσαν για την επόμενη τους κίνηση. Χάρη στην καταιγίδα και το σκοτάδι, οι Αθηναίοι έφθασαν κοντά χωρίς να τους πάρουν είδηση οι Πελοποννήσιοι.<ref name="Pl28" /> Εκεί οι Αθηναίοι επινόησαν μια πλοκή για να οδηγήσουν τον εχθρό σε μάχη. Σύμφωνα με τον [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρο Σικελιώτη]], ο Αλκιβιάδης προχώρησε με μια μικρή μοίρα, για να δελεάσει τους Σπαρτιάτες σε μάχη, και, καθώς ο Μίνδαρος οδήγησε τους Σπαρτιάτες σε μάχη, οι μοίρες του Θρασύβουλου και του Θηραμένη ήρθαν για να βοηθήσουν τον Αλκιβιάδη, και έκοψαν τον δρόμο υποχώρησης των Σπαρτιατών.{{Cref|f}}<ref name="
Ο σπαρτιατικός στόλος υπέστη απώλειες στη μάχη. Τα στρατιωτικά σώματα του Αλκιβιάδη αποβιβάστηκαν και προσπάθησαν να σπρώξουν τα σπαρτιατικά πλοία πίσω στη θάλασσα. Οι Πελοποννήσιοι αγωνίστηκαν για να αποτρέψουν τα πλοία τους να απομακρυνθούν, και τα στρατεύματα του Φαρνάβαζου ήρθαν για να τους βοηθήσουν.<ref name="Hellenica1.17">Ξενοφών, ''Ελληνικά'', 1.1.[http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0206 17–23].</ref> Ο Θρασύβουλος αποβίβασε το στράτευμα του για να βοηθήσει τον Αλκιβιάδη, και εν τω μεταξύ διέταξε τον [[Θηραμένης|Θηραμένη]] να ενωθεί με τον αθηναϊκό στρατό, ο οποίος βρισκόταν σε κοντινή απόσταση, και να τους φέρει να ενισχύσουν τους ναύτες και τους πεζοναύτες στην παραλία. Οι Σπαρτιάτες και οι Πέρσες, συγκλονισμένοι από την άφιξη μεγάλων δυνάμεων από διάφορες κατευθύνσεις, νικήθηκαν και υποχώρησαν, και οι Αθηναίοι κατέστρεψαν όλα τα σπαρτιατικά πλοία.<ref name="Diodorus74" /><ref>Kagan, ''The Peloponnesian War'', 410–3.</ref> Μια επιστολή που στάλθηκε στη Σπάρτη από τον Ιπποκράτη, αντιναύαρχο υπό τον Μίνδαρο, κλάπηκε και οδηγήθηκε στην Αθήνα - έγραφε τα παρακάτω: «Τα πλοία είναι χαμένα. Ο Μίνδαρος νεκρός. Οι άνδρες πεθαίνουν από πείνα. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε».<ref name="Hellenica1.17" /> Λίγο αργότερα, η Σπάρτη πρότεινε ειρήνη, αλλά οι Αθηναίοι αρνήθηκαν.<ref name="
=== Μετέπειτα στρατιωτικές επιτυχίες ===
| |||