Οσπιτάλιοι Ιππότες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 57:
Όταν ο [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέων]] κατέλαβε τη Μάλτα το [[1798]], οι Ιωαννίτες έπαψαν να έχουν εδάφη υπό την κατοχή τους και μεταφέρθηκαν στη [[Ρώμη]], ως [[Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας]].
 
== Ίδρυση και νεότερηπρώιμη ιστορία ==
Το [[600]]μ.Χ. ο αβάς Πρόβος διατάχθηκε από τον [[Πάπας Γρηγόριος Α΄|Πάπα Γρηγόριο τον Α']] να χτίσει ένα νοσοκομείο στην Ιερουσαλήμ για να φροντίζει τους Χριστιανούς προσκυνητές των Αγίων Τόπων.Το [[800]]μ.Χ. ο αυτοκράτορας [[Καρλομάγνος]] επεξέτεινε το νοσοκομείο του Πρόβου και πρόσθεσε μία βιβλιοθήκη σε αυτό. Περίπου 200 χρόνια αργότερα ο [[χαλίφης]] [[Άλ Χακίμ]] κατέστρεψε το νοσοκομείο μαζί με άλλα 3.000 κτίρια της Ιερουσαλήμ. Το [[1023]] έμποροι από το [[Αμάλφι]] και το [[Σαλέρνο]] πήραν άδεια από τον χαλίφη [[Αλ-Ζαχίρ]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] να ξαναχτίσουν το νοσοκομείο στην Ιερουσαλήμ. Το νέο νοσοκομείο χτίστηκε στο σημείο που βρισκόταν το μοναστήρι του Αγίου [[Ιωάννης ο Βαπτιστής|Ιωάννη του Βαπτιστή]] και διακονούσαν σ' αυτό [[Βενεδικτίνοι]] μοναχοί.
 
Γραμμή 79:
Το [[1494]] οι Ιωαννίτες κατασκεύασαν οχυρωματικά έργα στην χερσόνησο της Αλικαρνασσού, χρησιμοποιώντας κομμάτια από το (μερικώς) κατεστραμμένο [[Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού]] (ένα από τα επτά θαύματα του Αρχαίου Κόσμου).
 
Το [[1522]] μία νέου είδους και μεγέθουςμεγάλη δύναμη "κατέφθασε" : 400 πλοία υπό την διοίκηση του [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής|Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς]], μετέφεραν γύρω στους 100.000<ref name=Kinross176>{{cite book|last=Balfour, Baron Kinross|first=Patrick|title=The Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire|year=1979|page=176}}</ref> με 200.000<ref>{{cite web|url=http://www.brillonline.nl/public/suleyman|title=Süleymān: Encyclopaedia of Islam: Brill Online|publisher=Brillonline.nl|author=(G. Veinstein)|date=|accessdate=2008-10-12}}</ref> στρατιώτες στο νησί. Ενάντια σε αυτή τη δύναμη οι Ιωαννίτες, υπό τον μάγιστρο [[Φιλίπ Βιλιέ ντε λ' Ιλ-Αντάμ]], είχαν 7.000 άνδρες και τα οχυρά τους . Η πολιορκία διήρκεσε 6 μήνες, στο τέλος της οποίας επετράπη στους εναπομείναντες νικημένους Ιωαννίτες να αποσυρθούν στη Δύση. Μετά από αυτή την ήττα στην ξηρά, οι Ιωαννίτες άρχισαν να εγκαταλείπουν σταδιακά τις παλιές τακτικές του ιππικού, αναλογιζόμενοι την υπεροχή του εχθρού τους στην ξηρά και αντιλαμβανόμενοι ότι ήταν πιο ευάλωτος στη θάλασσα.
 
Η [[Ρόδος (πόλη)#Ιπποτική Περίοδος|Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου]] αποτελεί σήμερα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Γραμμή 92:
[[Αρχείο:JPDV.jpg|thumb|right|200px|ο Μάγιστρος [[Ζαν Παρσό Ντε Λα Βαλέτα]]]]
 
Το [[1565]] ο Σουλεϊμάν έστειλε δύναμη 40.000 περίπου ανδρών να πολιορκήσει δύναμη 700 Ιπποτών και 8.000 στρατιωτών και να καταλάβει τη Μάλτα.<ref name=autogenerated2>{{cite web|url= http://www.jimdiamondmd.com/malta_history.htm|title=Malta History|publisher=Jimdiamondmd.com|date=|accessdate=2008-10-12}}</ref> Στην αρχή, η μάχη εξελισσόταν όπως η μάχη της Ρόδου : οι περισσότερες πόλεις καταστράφηκαν και σχεδόν οι μισοί ιππότες σκοτώθηκαν. Στις [[18 Αυγούστου]] η κατάσταση των πολιορκημένων ήταν πλέον απελπιστική και, καθώς ο αριθμός τους λιγόστευε καθημερινά, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να επανδρώνουν τη μακριά γραμμή οχυρώσεων. Παρόλα αυτά, όταν το συμβούλιο του μάγιστρου [[Ζαν Παρσόντε Ντελα Λα ΒαλέταΒαλέτ]] πρότεινε την εγκατάλειψη του ΜπιργκόΜπίργκου και της ΣέγκληςΣενγκλέα και την απόσυρση στο οχυρό [[Οχυρό Σαντ Άντζελο|Σαντ Άντζελο]], αυτός αρνήθηκε.
 
Ο Βικάριοςαντιβασιλιάς της Σικελίας δεν είχε στείλει βοήθεια. Πιθανώς οι διαταγές που έδωσε ο Φίλιππος Β' της Ισπανίας δεν ήταν αρκετά σαφείς κκι έτσι την ευθύνη του αν θα έπρεπε να σταλεί βοήθεια ή όχι θα έπρεπε να την επωμιστεί ο Βικάριοςαντιβασιλιάς. Μία λάθος κίνηση θα έφερνε την ήττα, κάτι που σημαίνει ότι η Σικελία και η [[Νάπολη]] θα ήταν ευάλωτες από τους Οθωμανούςεκτεθειμένες. Ο γιος του Βικάριουαντιβασιλιά πολεμούσε στο πλευρό του Μάγιστρου οπότε ο ίδιος δεν μπορούσε να αδιαφορήσει για την έκβαση της μάχης. Οποιαδήποτε κι αν ήταν τα αίτια της καθυστέρησής του, ο Βικάριοςαντιβασιλιάς δίσταζε και δεν επενέβη παρά μόνο όταν η μάχη είχε πλέον κριθεί από τιςτον αβοήθητες δυνάμειςαγώνα των αβοήθητων Ιπποτών, αναλογιζόμενοςπιεζόμενος καιαπό τηντους αγανάκτηση τωναγανακτισμένους αξιωματικώναξιωματικούς του.
 
Στις [[23 Αυγούστου]] εκδηλώθηκε άλλη μία μεγάλη επίθεση, η τελευταία μεγάλησοβαρή προσπάθεια, όπως αποδείχθηκε, από την πλευρά των πολιορκητών. Η επίθεση απωθήθηκε με μεγάλη δυσκολία από τους Ιωαννίτες, ενώ στην άμυνα πήραν μέρος ακόμη και οι τραυματίες. Από εδώ και πέρα όμως ήταν η σειρά των Οθωμανών να βρεθούν σε δύσκοληαπελπιστική θέση,. καθώς, μεΜε εξαίρεση το οχυρό [[Οχυρό Σαντ Έλμο|Σαντ Έλμο]], όλες οι οχυρώσεις των Ιπποτών είχαν μείνει άθικτες από τις τελευταίες επιθέσεις<ref name=autogenerated5>{{cite web|url= http://www.knightshospitallers.org/history.htm|title=Knights of Malta|publisher=Knightshospitallers.org|date=|accessdate= 2008-10-12}}{{dead link|date=March 2014}}</ref>. Η φρουρά, δουλεύοντας μέρα και νύχτα, επισκεύαζε τα ρήγματα και η κατάληψη της Μάλτας έμοιαζε όλο και πιο αδύνατη, ενώ τους πολύ θερμούς καλοκαιρινούς μήνες διάφορες αρρώστιες έκαναν την εμφάνισή τους στο στρατόπεδο των πολιορκητών. Τα πυρομαχικά και οι τροφές τους τελείωναν, ενώ το ηθικό τους έπεφτε κατακόρυφα από τις αποτυχίες και τις μεγάλες απώλειες. Επίσης, ο θάνατος στις [[23 Ιουνίου]] του Οθωμανού ναυάρχου [[Τουργκούτ Ρεΐς]], που ήταν ικανότατος διοικητής, αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα στο ήδη πεσμένο ηθικό των πολιορκητών, ενώ οι Οθωμανοί διοικητές [[Πιγιαλέ πασάς]] και [[Λαλά Μουσταφά πασάς]] ήτανδεν έδειχναν ιδιαίτερο αδιάφοροιζήλο. Είχαν στη διάθεσή τους ένα τεράστιο στόλο τον οποίο κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν επιτυχώς μόνο μία φορά. Παραμελούσαν τηντις επικοινωνίαεπικοινωνίες τους με την αφρικανική ακτή και δεν έκαναν καμία προσπάθεια να σταματήσουν τυχόντις σικελικές ενισχύσεις, εγκαθιστώντας φρουρές.
 
[[Αρχείο:Siege of malta 1.jpg|thumb|left|240px|Η πολιορκία της Μάλτας]]
 
Την 1η Σεπτεμβρίου οι Οθωμανοί έκαναν την τελευταία τους προσπάθεια η οποία ήταν σχετικά αδύναμη επίθεση, εξ αιτίας του χαμηλού ηθικού. Τα παραπάνω γεγονότα ενθάρρυναν τους Ιππότες οι οποίοι έβλεπαν επιτέλους πιθανότητες νίκης. Οι μπερδεμένοι και αναποφάσιστοι Τούρκοι διοικητές πληροφορήθηκαν την άφιξη σικελικών ενισχύσεων και μη ξέροντας πως επρόκειτο για μία μικρή δύναμη, έλυσαν την πολιορκία και αποχώρησαν από τη Μάλτα στις [[8 Σεπτεμβρίου]]. Η πολιορκία της Μάλτας υπήρξε ενδεχομένως η τελευταία φορά στην ιστορία που δύναμη ιπποτών κέρδισε μια αποφασιστική μάχη.<ref>[http://www.zum.de/whkmla/military/16cen/malta1565.htm Ottoman Siege of Malta, 1565], World History at KMLA. Accessed 14 September 2007</ref>
 
Όταν οι Οθωμανοί έφυγαν, οι Ιωαννίτες είχαν 600 άνδρες ικανούς να φέρουν όπλα. Η πιο βάσιμη εκτίμηση τοποθετεί τον αριθμό των πολιορκητών γύρω στους 40.000 άνδρες από τους οποίους μόνο οι 15.000 επέστρεψαν στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Η πολιορκία της Μάλτας φιλοτεχνήθηκεαπαθανατίστηκε από αρκετούς καλλιτέχνες της εποχής, οι οποίοι την αποτύπωσαν σε διάφορα έργα τέχνης. Μετά την πολιορκία, μια νέα πόλη έπρεπε να κτιστεί, η οποία ονομάστηκε Humilissima Civitas Valletta (H Tαπεινοτάτη Πόλη [[Βαλέτα]], η ταπεινοτάτη των πόλεων), προς τιμή του μαγίστρου Ντε Λαλα ΒαλέταΒαλέτ ο οποίος άντεξε την πολιορκία. Είναι η σημερινή πρωτεύουσα της Μάλτας. Το [[1607]] δόθηκε στον μεγάλο μάγιστρο των Ιωαννιτών ο τίτλος του πρίγκιπαςπρίγκιπα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρόλο που οι κτίσειςκτήσεις του τάγματος ήταν πάντα νότια της αυτοκρατορίας. Το [[1630]] δόθηκετο στοναξίωμα μάγιστροτου εκκλησιαστικήμεγάλου ισότηταμαγίστρου εξισώθηκε εκκλησιαστικά με τουςαυτό καρδιναλίουςτου καθώςκαρδιναλίου και οτου τίτλοςαπονεμήθηκε "η πιοδιάκριση διαπρεπήςτης ΜεγαλειότηςΕξοχοτάτης του"Υψηλότητος.
 
Μετά τητην χριστιανικήαποφασιστική νίκη των χριστιανικών δυνάμεων εναντίον του Οθωμανικού στόλου στη [[ναυμαχία της Ναυπάκτου]] το [[1571]], οιστην Ιππότεςοποία συνέχισαντο τιςΤάγμα επιθέσειςέλαβε σεμέρος πειρατικάμε και μουσουλμανικάτρία πλοία, ενώοι τοΙππότες νησίανέλαβαν τουςτην παρέμεινεπροστασία σταυροδρόμιτων τουχριστιανικών εμπορίουπλοίων σκλάβωναπό μέχριτους το[[Βερβερίνοι τέλοςπειρατές τουΒερβερίνους 18ουπειρατές]] αιώνα,και πουλώνταςτην αιχμαλωτισμένουςαπελευθέρωση Αφρικανούςτων καιΧριστιανών Τούρκουςσκλάβων καιπου ελευθερώνονταςοι Χριστιανούςτελευταίοι σκλάβουςείχαν συλλάβει.
 
== Αναταραχή στην Ευρώπη ==
Το Τάγμα έχασε πολλές από τις κτήσεις του στην Ευρώπη με την επέκταση του [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντισμού]] και την εμφάνιση άλλων αιρέσεων, αλλά επέζησε στη Μάλτα. ΗΟι περιουσίακτήσεις τουτης ΑγγλικούΑγγλικής "παρακλαδιού"Γλώσσας του τάγματος δημεύθηκεδημεύθηκαν το [[1540]],.<ref name=autogenerated4>{{cite web|url= http://www.orderofmalta.org.uk/history.htm|title=History – Order of Malta in the UK|publisher=Orderofmalta.org.uk|date=|accessdate= 2008-10-12}} {{Dead link|date=October 2010|bot=H3llBot}}</ref> ενώ τοΤο [[1577]] τοη ΓερμανικόΗγουμενία του παρακλάδιΒρανδεμβούργου ασπάστηκεμετεστράφη τονστον [[Λουθηρανισμός|Λουθηρανισμό]], αλλά συνέχισε να καταβάλεικαταβάλλει τις οικονομικές του εισφορές στο τάγμα, έως ότου ανασυστάθηκε,το ως1852 μετατράπηκε σε τάγμα τηςαξίας. τιμήςΤο [[1852]], το Τάγμα ανασυστάθηκε στην Πρωσσία ως ο σπουδαιότερος μη ρωμαιοκαθολικός κλάδος των Ιωαννιτών. <ref name=autogenerated4/> το [[1852]].
 
Το [[1789]], η [[Γαλλική Επανάσταση]], με τον έντονο αντικληρικισμό και αντιαριστοκρατισμό που τη διέκρινε, κατήργησε το Τάγμα στην Γαλλία και ανάγκασε πολλούς Γάλλους ιππότες να εγκαταλείψουν τη Γαλλία. Κατά συνέπεια πολλές από τις "παραδοσιακές" πηγές εισοδήματος του Τάγματος χάθηκαν για πάντα.
 
Οι Ιππότες της Μάλτας είχαν ισχυρή παρουσία στις τάξεις του [[Αυτοκρατορικό Ρωσικό Ναυτικό|Αυτοκρατορικού Ρωσικού Ναυτικού]] και του προεπαναστατικού Γαλλικού Ναυτικού. Όταν ο [[Ντε Πουανσί]] (διακεκριμένος Ιωαννίτης Ιππότης) διορίσθηκε κυβερνήτης του [[Άγιος Χριστόφορος (νησί)|Αγίου Χριστοφόρου]] το [[1639]] έντυσε την ακολουθία του με τα εμβλήματα και τους θυρεούς του τάγματος. Η παρουσία των Ιωαννιτών στην [[Καραϊβική]] ισχυροποιήθηκε με τις ενέργειες του, μέχρι το θάνατο του το [[1660]]. Ο ίδιος επίσης αγόρασε το νησί του [[ΣαιντΣαιν Κρουά]] ως προσωπικό κτήμα, και το μεταβίβασε στους Ιππότες. Το [[1665]] το [[ΣαιντΣαιν Κρουά]] αγοράστηκε από την [[Γαλλική Εταιρεία Δυτικών Ινδιών]], τερματίζονταςοπότε τηντερματίστηκε η παρουσία του τάγματος στην Καραϊβική.
 
== Η απώλεια της Μάλτας ==
Το Μεσογειακό οχυρό τηςτων ΜάλταςΙπποτών καταλήφθηκεστην μεΜάλτα ένα τέχνασμακαταλήφθηκε από τον [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Βοναπάρτη]] το [[1798]] κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Αίγυπτο.<ref name=autogenerated5 /> Ο Ναπολέων, μεζήτησε από τον μεγάλο μάγιστρο Φέρντιναντ φον Χόμπες τσου Μπολχάιμ να επιτρέψει την πρόφασηείσοδο ότιτων έψαχνεπλοίων ασφαλέςτου στο λιμάνι γιακαι τον ανεφοδιασμό τωντους. πλοίωνΟ Μπολχάιμ απάντησε ότι μόνο δύο πλοία επιτρεπόταν να βρίσκονται την ίδια ώρα στο λιμάνι. Έτσι όμως η διαδικασία του ανεφοδιασμού θα καθυστερούσε πολύ και, αφούεπειδή εισχώρησεο μεΝαπολέων ασφάλειαεπειγόταν στηνα Βαλέτααντιμετωπίσει "στράφηκε"τον ενάντια[[Οράτιος στουςΝέλσον|Νέλσωνα]], οικοδεσπότεςδιέταξε βομβαρδισμό. του.<ref>Cole, Juan (2007). Napoleon's Egypt: Invading the Middle East. Palgrave Macmillan. pp. 8–9.</ref> ΟΟι μάγιστροςΓάλλοι [[Φερδινάνδοςστρατιώτες φοναποβιβάστηκαν Χόμπεςσε τουεπτά Μπόλχαιμ]]σημεία δεντης ήτανΜάλτας σεστις θέση11 ναΙουνίου προβλέψεικαι ήμετά νααπό σταματήσειαρκετές μιαώρες τέτοιασκληρών κίνησησυγκρούσεων καικατέλαβαν γρήγοραμεγάλο υπέκυψεμέρος στοντου Ναπολέοντανησιού. Ο μέγας μάγιστρος στην Βαλέττα αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει, <ref>Cole, Juan (2007). Napoleon's Egypt: Invading the Middle East. Palgrave Macmillan. p. 9.</ref> υποστηρίζοντας ότι το παπικό καταστατικό του Τάγματος απαγόρευε στους Ιωαννίτες να μάχονται ενάντια σε άλλους Χριστιανούς, και εγκατέλειψε την Μάλτα στις 18 Ιουνίου. Το [[1799]], ταπεινωμένος και υπό την πίεση του Αυστριακού Στέμματος, παραιτήθηκε του αξιώματος του.
[[Αρχείο:Paul i russia.jpg|thumb|right|200px|Ο Παύλος της Ρωσίας ως μάγιστρος των Ιωαννιτών]]
 
Οι Ιππότες της Μάλτας ήταν τώρα διασκορπισμένοιδιασκορπίστηκαν, αλλά το τάγμαΤάγμα συνέχισε να υφίσταται σε μικρότερη κλίμακα και να διαπραγματεύεται με τις κυβερνήσεις της Ευρώπης για νατην επεκταθούναναβίωση ξανάτης ισχύος του. Ο Ρώσος αυτοκράτορας [[Παύλος Α' της Ρωσίας|Παύλος ο Α']] πρόσφερε καταφύγιο στους περισσότερους Ιππότες στην [[Αγία Πετρούπολη]], μια πράξη που αποτέλεσε αφετηρία για την Ρωσική Παράδοσηπαράδοση των Ιπποτών του Ξενώνα καθώς και για την αναγνώριση του Τάγματος ανάμεσα στα υπόλοιπα Ρωσικά τάγματα.<ref>{{cite web|url=http://www.focusmm.com/malta/ma_hist3.htm|title=Focus on Malta – History|publisher= Focusmm.com|date=|accessdate=2008-10-12}}</ref> Οι εγκατεστημένοι στην Αγία Πετρούπολη ιππότες, εξέλεξαν τον Τσάρο Παύλο ως Μέγα Μάγιστρο (μετά την παραίτηση -ενδεχομένως καθαίρεση- του φον Χόμπες). Ως μάγιστρος ο Παύλος δημιούργησε, πέρα από τοτην ΡωμαιοκαθολικόΡωμαιοκαθολική κοινόβιοΗγουμενία, τοτην "ΜεγάλοΜεγάλη ΡωσικόΡωσική ΚοινόβιοΗγουμενία", τοη οποίοοποία "μετρούσε"αριθμούσε 118 ταξιαρχίες/περιφέρειες με "τάξεις" ανοιχτές σε όλους τους Χριστιανούς, επισκιάζοντας το υπόλοιπο τάγμα. Η εκλογή του Παύλου παρ'όλα αυτά ποτέ δεν επικυρώθηκε από το Βατικανό και συνεπώς παρέμεινε "[[de facto]]" και όχι "de jure" Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος.
 
Στην αρχή του 19ου αιώνα, το τάγμα είχε πλέον αποδυναμωθεί σοβαρά λόγω της απώλειας των κτήσεων σε όλη την Ευρώπη. Μόλις το 10% του εισοδήματος του τάγματος προερχόταν πλέον από πηγές εντός της Ευρώπης, με το υπόλοιπο 90% να προέρχεται από το "ΜεγάλοΜεγάλη ΡωσικόΡωσική ΚοινόβιοΗγουμενία" μέχρι το [[1810]]. Αυτό αντικατοπτριζόταν στο γεγονός ότι από το [[1805]] ως το [[1879]] το τάγμα διοικούνταν από Ρώσους Υπολοχαγούςτοποτηρητές παρά μάγιστρουςαπό μεγάλους μαγίστρους, μέχρι τον διορισμό από τον πάπα [[Πάπας Λέων ΙΓ'|Λέοντα τον ΙΓ']] ενός νέου μεγάλου μάγιστρου στο τάγμα. Από αυτό το σημείο και μετά, το τάγμα μετατράπηκε σε ανθρωπιστικό και θρησκευτικό οργανισμό. Η ιατρική περίθαλψη, η αυθεντική "αποστολή" του Τάγματος, ήταν και πάλι η κύρια ασχολία του. Οι ιατρικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες του Τάγματος, που αναπτύχθηκαν σε μεγάλη κλίμακα κατά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], εντατικοποιήθηκαν και επεκτάθηκαν κατά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]] υπό τον μέγα μάγιστρο Φρα ΛουδοβίκοΛουντοβίκο Τσίγκι ντεΑλμπάνι λαντελλα ΡοβέρεΡόβερε Αλμπάνι([[1931]]-[[1951]]).
 
Το Τάγμα πρόσφατα εγκατέστησε ένα παράρτημα στη Μάλτα, μετά την υπογραφή ενός σχετικού συμβολαίου με την εκεί κυβέρνηση, με το οποίο του παραχωρήθηκε η αποκλειστική χρήση του οχυρού [[Σαντ' Άντζελο]] για 99 χρόνια. Σήμερα, μετά την αναστήλωσή του, το οχυρό φιλοξενεί ιστορικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, που σχετίζονται με το Τάγμα της Μάλτας.
 
== Επανασυστάσεις του Τάγματος στην Ευρώπη ==
Η περιουσία του τάγματος στην Αγγλία, δημεύτηκε από τον [[Ερρίκος Η' της Αγγλίας|Ερρίκο τον Η']] λόγω της διαμάχης του με τον πάπα σχετικά με τη διάλυση του γάμου του με την [[Αικατερίνη της Αραγωνίας]], γεγονός που οδήγησε στη διάλυση των μοναστηριών. Παρόλο που αυτό ουσιαστικά τερμάτισε τις δραστηριότητες της Αγγλικής "Γλώσσας" (διοικητική περιφέρεια του Τάγματος), αργότερα, συστάθηκε το "Σεβαστό Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ" στην Βρετανία, το οποίο αργότερα εξαπλώθηκε στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]], στη [[Βρετανική Κοινοπολιτεία]] και στην Αμερική, όμως αναγνωρίστηκε από το "μητρικό" τάγμα μόλις το [[1963]].
 
Ακολουθώντας την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, τα περισσότερα Γερμανικά "παρακλάδια" του τάγματος ενστερνίστηκαν την Προτεσταντική θεολογία, αλλά διατήρησαν την ονομασία τους. Απέκτησαν μεγαλύτερη ανεξαρτησία από το "μητρικό" τάγμα και δραστηριοποιήθηκαν σε αρκετές άλλες χώρες(όπως η [[Ουγγαρία]], η [[Ολλανδία]] και η [[Σουηδία]]). Αυτά τα μικρότερα παρακλάδια είναι τώρα αυτόνομα επίσης ενώ με το Βρετανικό τάγμα έχουν σχηματίσει την "Συμμαχία των Ταγμάτων του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ".
Γραμμή 131:
[[Αρχείο:knights hospitaller.JPG|thumb|150px|Μάγιστρος των Ιωαννιτών τον 14ο αιώνα]]
 
Υπήρχαν τρεις "βαθμίδες" μελών στους Ιωαννίτες Ιππότες, οι οποίες διαχωρίζονταν με κριτήριο την καταγωγή των επιμέρους μελών, στα οποία διδότανδίνονταν διαφορετικές δικαιοδοσίες και καθήκοντα εντός του Τάγματος.Οι "Ιππότες της Δικαιοσύνης" ήταν η υψηλότερη τάξη του Τάγματος και τα μέλη της προορίζονταν για τα ανώτατα αξιώματα(διοικητικά). Κάθε "Γλώσσα" (διοικητική περιφέρεια του Τάγματος) ζητούσε διαφορετικές διαπιστεύσεις και είχε διαφορετικά κριτήρια για την στρατολόγηση της τάξης αυτής.
 
Οι "εφημέριοι", οι οποίοι αποτελούσαν τη δεύτερη βαθμίδα του Τάγματος,έπρεπε να έχουν "καθαρή" καταγωγή και να μην προέρχονται από οικογένειες σκλάβων ή οικογένειες "κατώτερων" επαγγελμάτων. Τα ίδια περίπου κριτήρια ίσχυαν και για την τρίτη "τάξη" του τάγματος, τους "ένοπλους ακολούθους", που πολεμούσαν στο πλευρό των Ιπποτών σε ξηρά και θάλασσα. Όσο ο στρατιωτικός χαρακτήρας του τάγματος γινόταν μικρότερος, τόσο λιγόστευε και η "τρίτη τάξη". Μια ξεχωριστή τάξη αποτελούσαν οι ιερείς του τάγματος, γνωστοί ως "Ιερείς της Υποταγής", οι οποίοι δεν ήρθαν ποτέ στη Μάλτα, αλλά έμεναν μόνιμα στις χώρες που διορίζονταν,στα εκάστοτε κοινόβια του Τάγματος.
Γραμμή 169:
 
''Servire infirmis supremum imperium''
Το να βοηθάς τους φτωχούς είναι η ανώτατη διοίκησηεξουσία
 
Επίσης στον Παύλο της Ρωσίας, που διετέλεσε μάγιστρος του Τάγματος, αποδίδεται η φράση ''Προτιμώ να με μισούν επειδή κάνω το καλό, παρά να με αγαπούν επειδή κάνω κακό''