Πτολεμαίος ΙΒ΄ Αυλητής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Πτολεμαίος ΙΒ' Αυλητής ''' ( [[117 π.Χ.|117]] – [[51 π.Χ.]] ) ήταν ο δωδέκατος (ή ενδέκατος σύμφωνα με κάποιες εκδοχές) φαραώβασιλιάς της [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Δυναστείας των Πτολεμαίων]], η οποία κυβέρνησε την [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] καθ’ όλη τη διάρκεια της [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστικής περιόδου]]. Ήταν γιος του φαραώβασιλιά [[Πτολεμαίος Θ' Λάθυρος|Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου]] και άγνωστης μητέρας, κατά μια εκδοχή της [[Κλεοπάτρα Δ' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρας Δ']]. Βασίλεψε κατά την περίοδο [[80 π.Χ.|80]] – [[58 π.Χ.]] και μετά από μια σύντομη διακοπή κατά την περίοδο [[55 π.Χ.|55]] – [[51 π.Χ.]] οπότε και πέθανε. Ο επίσημος τίτλος του ήταν ''Πτολεμαίος Νέος Διόνυσος Θεός Φιλοπάτωρ Φιλάδελφος'', ωστόσο έμεινε γνωστός ως «ο Αυλητής» ή «ο Νόθος».

Μετά τη δολοφονία του [[Πτολεμαίος ΙΑ' Αλέξανδρος Β'|Πτολεμαίου ΙΑ' Αλεξάνδρου Β']] από τον [[Αλεξάνδρεια|αλεξανδρινό]] όχλο, το κράτος βρέθηκε σε δυσμενή κατάσταση καθώς δεν υπήρχαν πλέον νόμιμοι απόγονοι του [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίου Α']], με εξαίρεση την [[Κλεοπάτρα Σελήνη Α']] και τους πρίγκιπες των [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκιδών]] που έφεραν πτολεμαϊκό αίμα. Η λύση στην οποία κατέληξαν ήταν δύο υιοί του Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου από μια παλλακίδα. Καθώς η πλήρωση του θρόνου ήταν επείγον ζήτημα προτού επεμβεί η [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρώμη]], ο ένας ονομάστηκε Φαραώβασιλιάς της Αιγύπτου και ο δεύτερος βασίλεψε στην [[Κύπρος|Κύπρο]], όντας γνωστός σήμερα ως [[Πτολεμαίος της Κύπρου]]. Η μητέρα των δύο παιδιών μας είναι άγνωστη, όπως και η καταγωγή της, αν και το γεγονός πως οι Αλεξανδρινοί τη δέχτηκαν το γιο της ως διάδοχο αφήνει μια υπόνοια πως καταγόταν από αριστοκρατική ελληνική οικογένεια.

Ο [[Κικέρων]] αναφέρει πως όταν κλήθηκε να ανέβει στο θρόνο ο Πτολεμαίος ΙΒ' ήταν ένα αγόρι στη [[Συρία]]. Πιθανολογείται πως όταν παλαιότερα είχε σταλεί ο μετέπειτα φαραώβασιλιάς Πτολεμαίος ΙΑ' στην [[Κως|Κω]], μαζί του βρισκόταν και τα δύο νόθα αγόρια του Πτολεμαίου Θ', όπου και αιχμαλωτίστηκαν από το [[Μιθριδάτης Στ' Ευπάτωρ|Μιθριδάτη Στ' του Πόντου]] το [[88 π.Χ.]] Αυτό ίσως να αποτελεί εξήγηση του γιατί ο [[Αππιανός]] υποστήριξε πως οι δύο κόρες του Μιθριδάτη νυμφεύθηκαν το βασιλιά της Αιγύπτου και της Κύπρου. Ωστόσο αυτό το γεγονός είναι δύσκολο να τοποθετηθεί κάπου ιστορικά. Ένα πιθανό σενάριο είναι να ήθελε εξαρχής ο Μιθριδάτης να ανεβάσει στο θρόνο τα δύο αγόρια, ως αντιπολίτευση της Ρώμης και του δικού της εκλεκτού, του Πτολεμαίου ΙΑ', οπότε ένας λογικός τρόπος να τους δέσει με τα δικά του συμφέροντα να ήταν ο γάμος με τις κόρες του. Όπως και να έγιναν τα πράγματα, κατά την άνοδό του στο θρόνο ο Πτολεμαίος ΙΒ' νυμφεύθηκε την Κλεοπάτρα Τρύφαινα, γνωστή ως [[Κλεοπάτρα Ε' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρα Ε']], η καταγωγή της οποίας δεν είναι εξακριβωμένη. Επρόκειτο μάλλον για αδερφή του από τον ίδιο πατέρα ή ξαδέρφη του και κόρη του [[Πτολεμαίος Ι' Αλέξανδρος|Πτολεμαίου Ι']].

Η άνοδος του Πτολεμαίου στο θρόνο σήμανε ρήξη στις σχέσεις της Αλεξάνδρειας με τη Ρώμη. Η Ρωμαίοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το νέο Φαραώβασιλιά. Στη Ρώμη εμφανίστηκε ένα επίσημο έγγραφο το οποίο υποστηρίχθηκε ότι αποτελούσε τη διαθήκη και τελευταία επιθυμία του Πτολεμαίου ΙΑ', ΄στην οποία, όπως στο παρελθόν έκαναν ο [[Άτταλος Γ' της Περγάμου]] και ο [[Πτολεμαίος Απίων]], κληροδοτούσε το βασίλειό του στη Ρώμη. Παράλληλα το [[75 π.Χ.]] έκαναν την εμφάνισή τους και άλλοι διεκδικητές του αιγυπτιακού θρόνου. Δεν ήταν άλλοι από τα παιδιά ή εγγόνια της Κλεοπάτρας Σελήνης Α'. Πράγματι η μητέρα τους ήταν το μοναδικό νόμιμο μέλος της δυναστείας που παρέμενε στη ζωή, και οι γιοι της πίστεψαν πως η Ρώμη θα υποστήριζε τα δικαιώματά τους. Εν τούτοις, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Τη Ρώμη συνέφερε να υπάρχει στον αλεξανδρινό θρόνο ένας βασιλιάς περιορισμένης αναγνώρισης τον οποίο και θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν όποτε το έκριναν σκόπιμο, παρά ένας βασιλιάς που θα ένωνε τα βασίλεια της Αιγύπτου και των Σελευκιδών. Τα αγόρια απέτυχαν στη Ρώμη παρά τις αξιόλογες προσπάθειές τους και έπεσαν μάλιστα θύματα κλοπής στη [[Σικελία]], ενώ επέστρεφαν σπίτι.

Το [[59 π.Χ.]], ο [[Ιούλιος Καίσαρ]], επικεφαλής του δημοκρατικού κόμματος, κατά τα φαινόμενα σχεδίαζε την κατάκτηση της Αιγύπτου σαν μέρος των πολιτικών του σχεδίων. Ωστόσο ο Πτολεμαίος κατάφερε, καταβάλλοντας το τεράστιο ποσό των 6.000 ταλάντων να εξαγοράσει την υποστήριξη του Καίσαρα. Ο τελευταίος πέρασε ένα νόμο βάσει του οποίου ο Πτολεμαίος Αυλητής αναγνωρίστηκε Βασιλιάς της Αιγύπτου και, με μια νέα συνθήκη, ένας από τους συμμάχους και φίλους του ρωμαϊκού λαού (amici et socii populi Romani) . Η συνθήκη αυτή όμως δεν ανέφερε το παραμικρό για την Κύπρο, όπου βασίλευε ο [[Πτολεμαίος της Κύπρου|Πτολεμαίος]], αδελφός του Φαραώβασιλιά, από το [[80 π.Χ.]] Το [[58 π.Χ.]] ο τριβούνος Κλαύδιος, υποστηρικτής του Καίσαρα, πέρασε νόμο βάσει του οποίου Κύπρος ανακηρυσσόταν Ρωμαϊκή Επαρχία και ο [[Μάρκος Κάτων]] απεστάλη να αναγκάσει το βασιλιά να παραχωρήσει την εξουσία του. Η Ρώμη δεν είχε νόμιμη δικαιολογία για αυτή την πράξη, εκτός από το γεγονός πως ο βασιλιάς της Κύπρου ήταν βαθύπλουτος. Σε αντάλλαγμα για την εξουσία του τού προσφέρθηκε από τον Κάτωνα η αναγόρευσή του από τη Ρώμη σε αρχιερέα του Ναού της Αφροδίτης στην [[Πάφος|Πάφο]]. Ο βασιλιάς προτίμησε τελικά να αυτοκτονήσει και όλα του τα πλούτη μεταφέρθηκαν στη Ρώμη.

Η πρωτοβουλία του διοικητή της Συρίας να επέμβει στρατιωτικά στην Αίγυπτο, έξω από τη δικαιοδοσία του, ξεσήκωσε δυσαρέσκεια στην ταραγμένη πολιτικά Ρώμη. Ο Gabinius τελικά κλήθηκε να πληρώσει ένα πρόστιμο 10.000 ταλάντων και εξορίστηκε το [[54 π.Χ.]] Όπως και να είχαν τα πράγματα όμως, στην Αίγυπτο είχε αφήσει ισχυρή δύναμη να προστατεύει το θρόνο του Πτολεμαίου ΙΒ'. Αυτή ήταν και η εποχή που άρχισαν να κατατρέχουν τον Πτολεμαίο οι Ρωμαίοι δανειστές του, ιδιαίτερα κάποιος Rabirius Postumus. Για να ξεπληρώσει τον τελευταίο, ο φαραώβασιλιάς του χάρισεαπένειμε τον τίτλο του διοικητή που διαχειριζόταν τα οικονομικά του βασιλείου. Η στρατιωτική δύναμη που είχε εγκατασταθεί στην Αίγυπτο σε συνδυασμό με την οικονομική αφαίμαξη του [[Νείλος|Νείλου]] από έναν Ρωμαίο, προκάλεσαν μεγάλη δυσαρέσκεια στο λαό που θεώρησε αυτή την κατάσταση όχι μικρότερη συμφορά από την καθαρή κατάκτηση της χώρας. Πριν καλά κλείσει ένας χρόνος, λαϊκή επανάσταση έδιωξε τον Rabirius Postumus, ο οποίος όμως είχε προλάβει να βρει τεράστια ποσά και να τα ασφαλίσει έξω από τη χώρα. Τελικά δικάστηκε στη Ρώμη από την αντίπαλη φατρία και την υπεράσπισή του ανέλαβε ο [[Κικέρων]] με μια ομιλία που σώζεται μέχρι σήμερα.

| Γέννηση του '''Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή''', γιου του φαραώβασιλιά [[Πτολεμαίος Θ' Λάθυρος|Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου]] και άγνωστης μητέρας, κατά μια εκδοχή της [[Κλεοπάτρα Δ' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρας Δ']].