Δημήτρης Κιτσίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στη Γαλλία, κατά τη μαρτυρία των Ρενουβέν (Pierre Renouvin) και Ντιροζέλ (Jean-Baptiste Duroselle), υπήρξε ο θεμελιωτής, στην Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων, του κλάδου της προπαγάνδας και των πιέσεων, ως κρατικού όπλου εξωτερικής πολιτικής.<ref>Pierre Renouvin & J.-B. Duroselle, ''Introduction à l'histoire des Relations internationales'', Παρίσι, Armand Colin, 1964, σ. 406-407. Επίσης, J.-B. Duroselle, ''Bulletin de la Société d'Histoire moderne'', Παρίσι, αρ. 66(1), 1967, σ.14. Και Maurice Baumont, «La Grèce en 1919-1920», ''Le Monde'', Παρίσι, 16 Ιανουαρίου 1964, σ.2. Και ''Το Βήμα'', 17 Ιανουαρίου 1964.</ref> Επίσης, μελέτησε τον ρόλο της τεχνοκρατίας στη διεθνή πολιτική.<ref>D. Kitsikis, ''Le rôle des experts à la Conférence de la Paix de 1919'. Gestation d'une technocratie en politique internationale'', Οττάβα, Editions de l'Université d'Ottawa, 1972 και ''University of Toronto Quarterly'', καλοκαίρι 1973, σ.462-463.</ref> Θεωρεί πως ανέκαθεν η θρησκεία απετέλεσε ουσιώδες στοιχείο της διεθνούς πολιτικής και γι' αυτό επεδίωξε με συνέδρια και αλλά μέσα να προωθήσει τη συνεργασία μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων θρησκειών του [[Ιουδαϊσμός|ιουδαϊσμού]], του [[Χριστιανισμός|χριστιανισμού]], του [[ισλάμ]] και του [[Ινδουϊσμός|ινδουϊσμού]].<ref>''Dialogue of Civilizations, Τεχεράνη, 1999. Επίσης, Mevlana Celaleddin Rumi and Intercultural and Civilization Dialogue Proceedings'', Τορόντο, Canadian Intercultural Dialogue Centre, 2008. Βλέπε και "Το μέλλον του τουρκικού Ισλάμ", Τρίτο Μάτι, τ. 109, Ιανουάριος 2003.</ref> Οργάνωσε διάλογο της Ορθοδοξίας με τους [[Σιίτες]] του [[Ιράν]], τους ινδουϊστές της Ινδίας και έχει συνεργαστεί με τους Εβραίους του [[Ισραήλ]] και τους φονταμενταλιστές καθολικούς του [[Κεμπέκ]], όπου με πρώην φοιτητές του εξέδωσε στα γαλλικά ένα τριμηνιαίο περιοδικό με τίτλο Ακιλά (Aquila, δηλαδή αετός) με τον δικέφαλο στο εξώφυλλο, με στόχο την προώθηση στούς καθολικούς κύκλους του Κεμπέκ (Québec) της βυζαντινής αυτοκρατορικής ιδέας. Παντού και πάντοτε η άποψη περί «πλανητικού ελληνισμού» είναι παρούσα στο έργο του και στη διδασκαλία του.<ref>Aquila, Québec, από καλοκαίρι 1998. Επίσης, ''Cahiers de Jeune Nation'', Québec, από Απρίλιο 1992. Βλἐπε και Δ. Κιτσίκης, "Ελληνοκεντρισμός και παγκοσμισμός", Τρίτο Μάτι, Ἰανουάριος 2000.</ref>

 

Δημιούργησε ένα μοντέλο<ref>Δ. Κιτσίκης, "Το μοντέλο της τρίτης ιδεολογίας", σ. 233--253, στο ''Η τρίτη ιδεολογία και η Ορθοδοξία'', Αθήνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1998.</ref> για τη συστηματική μελέτη των τριών πολιτικών ιδεολογιών του φιλελευθερισμού, του [[φασισμός|φασισμού]] και του [[κομμουνισμός|κομμουνισμού]] και συνέγραψε πολλές μελέτες για την ιστορία της Κίνας. Ίδρυσε δε τον κλάδο της φωτοϊστορίας.<ref>"Η Φωτοϊστορία" , σ. 64-72 στο Τότε, τεύχος 30(3), Ιανουάριος 1988.</ref> Είναι αναγνωρισμένος ποιητής με έξι ποιητικές συλλογές που έχουν δημοσιευτεί στις Εκδόσεις Pierre Jean Oswald, Naaman, Κέδρος, Εστία και Ακρίτας.<ref>Βλέπε παρακάτω βιβλιογραφία. Επίσης, Κώστας Γ. Μίσσιος, ''Ανθολόγιο Λεσβίων ποιητών'', τόμος 10ος, Μυτιλήνη 1998, σ. 152-155 και Δ. Σιατόπουλος, ''Γραμματολογική και βιογραφική ἐγκυκλοπαίδεια τῆς ἑλληνικης λογοτεχνίας'', Αθήνα, 1981, τόμος Β΄, σ.154.</ref> Το 1991 έλαβε το πρώτο βραβείο ποίησης [[Αμπντί Ιπεκτσί]] (Abdi İpekçi), Τούρκος δημοσιογράφος που δολοφονήθηκε από τρομοκράτες.<ref>Πρώτο βραβείο ποίησης Ιπεκτσί: βλ. ''Meydan-Larousse'', ek 3, 1992, vol. XV, (Abdi Ipekçi ödülü), Κωνσταντινούπολη.</ref> Μερικά από τα βιβλία του ποιημάτων, ήτοι ''Omphalos'' (1977), ''l’Orocc dans l’âge de Kali'' (1985), και ''le Paradis perdu sur les barricades'' (1989-1993) ανθολογήθηκαν μεταξύ 32 ποιητών του Καναδά<ref>H. Bouraoui et J. Flamand (eds), ''Ecriture franco-ontarienne d'aujourd'hui'', Οττάβα, Les Editions du Vermillon, 1989.</ref> στο βιβλίο των H. Bouraoui et J. Flamand. Το ποιητικό του έργο συμπεριελήφθη στο Dictionnaire des citations littéraires de l’Ontario français, depuis 1960, που εξέδωσαν οι M. et P. Karch, το 1996, εκδόσεις L’Interligne, στην Οττάβα.<ref>Οττάβα, Εκδόσεις L'Interligne, 1996.</ref> Η ποίησή του χρησιμοποιήθηκε επίσης στα βιβλία της Ελληνίδας ζωγράφου Γεωργίας Καμπάνη<ref>Γεωργία Καμπάνη, ''Ποιητική και Εικαστική Ανθολογία. Διάλογος ποίησης και ζωγραφικής'', Αθήνα, Εκδόσεις Κώστα Σπανού, 2006. Επίσης, Georgette Kambani, ''Poèmes, peintures, symboles'', Οττάβα, Les Editions du Vermillon, 1998.</ref> (Georgette Kambani).