Βομβαρδιστικό αεροσκάφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Handley Page O-400.jpg|αριστερά|μικρογραφία|192x192εσ|Βρετανικό Handley Page Type O, το 1918]]

Βομβιστικές επιδρομές και αποστολές αποκλεισμού προμηθειών έφεραν εις πέρας Γαλλικές και Βρετανικές δυνάμεις στην διάρκεια του πολέμου καθώς η αεροπορία τον Γερμανών αναγκάστηκε να επικεντρωθεί στους πόρους τις με μία αμυντική τακτική. Αξιοσημείωτα, βομβιστικές εκστρατείες δημιούργησαν ένα μέρος της Βρετανικής επίθεσης στην μάχη του Neuve Chapelle το 1915, με τις επιλαρχίες Royal Flying Corps να επιτίθενται σε γερμανικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς σε μία προσπάθεια να εμποδίσουν την προμήθεια του Γερμανικού στρατού. Αρχικά, αυτοσχέδιες προσπάθειες στον βομβαρδισμό που χαρακτήρισαν το πρώιμο μέρος του πολέμου αντικαταστάθηκαν από μία πιο οργανωμένη και συστηματική προσέγγιση στον στρατηγικό και τακτικό βομβαρδισμό, με κύριους υπαίτιους στρατηγούς διαφόρων αεροποριών των δυνάμεων της [[Αντάντ (αποσαφήνιση)|Αντάντ]], και συγκεκριμένα τον ταγματάρχη Hugh Trenchart, που ήταν ο πρώτος υποστηρικτής της ιδέας ότι θα έπρεπε να υπάρχουν παρατεταμένες στρατηγικές βομβιστικές επιθέσεις προκειμένου να διακόψουν τις σιδηροδρομικές επικοινωνίες του εχθρού, σε σύνδεση με τις βασικές επιχειρήσεις των συμμαχικών δυνάμεων.

 

When the war started, bombing was very crude (hand-held bombs were thrown over the side) yet by the end of the war long-range bombers equipped with complex mechanical bombing computers were being built, designed to carry large loads to destroy enemy industrial targets. The most important bombers used in WWI were the French Breguet 14, British de Havilland DH-4, German Albatros C.III and Russian Sikorsky Ilya Muromets. The Russian Sikorsky Ilya Muromets, was the first four-engine bomber to equip a dedicated strategic bombing unit during World War I. This heavy bomber was unrivaled in the early stages of the war, as the Central Powers had no comparable aircraft until much later.