Διδυμότειχο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 42:
Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, στη θέση του αρχαίου πολίσματος (στο ανατολικό άκρο του σημερινού Διδυμότειχου - στο λόφο της «Αγίας Πέτρας») ο Ρωμαίος αυτοκράτορας [[Τραϊανός]] ίδρυσε μια πόλη ελληνικού τύπου («πόλη-κράτος»), η οποία ονομάστηκε Πλωτινούπολη προς τιμή της συζύγου του Πλωτίνας. Στα χρόνια του Διοκλητιανού (Τετραρχίας) η πόλη οχυρώθηκε με τείχος, που ο περίβολός του περιέκλειε και τους δυο λόφους, δηλαδή του Διδυμότειχου και της «Αγίας Πέτρας». Φαίνεται πως βασικό κριτήριο για την επιλογή αυτή του Τραϊανού, στο πλαίσιο της αστικής του πολιτικής, ήταν η εξαιρετικά στρατηγική της θέση, καθώς από τους λόφους, όπου ήταν χτισμένη, δέσποζε δυτικά σε ολόκληρη την κοιλάδα του Ερυθροπόταμου και βόρεια στον εύφορο και εκτεταμένο κάμπο της σημερινής Ορεστιάδας, που είχαν συμπεριληφθεί μέσα στα όρια της «χώρας» της. Εξάλλου, η πόλη έλεγχε ένα σπουδαίο πέρασμα του Ερυθροπόταμου, απ' όπου περνούσε υποχρεωτικά ο ρωμαϊκός δρόμος (παρακλάδι της Εγνατίας) που οδηγούσε στη μέση και άνω κοιλάδα του Έβρου ποταμού, ενώ μια διακλάδωσή του έφερνε στις ακτές του Εύξεινου Πόντου. Από τους αγροτικούς οικισμούς που βρίσκονταν μέσα στα όρια της επικράτειας («χώρας») της Πλωτινούπολης έχουν επισημανθεί πολύ λίγες, μέχρι σήμερα, θέσεις, όπως στην Ορεστιάδα, καθώς και κοντά στα σημερινά χωριά Αμόριο, Βρυσικά-Κυανή, Λάδη, Νεοχώρι και Κόμαρα-Πλάτη<ref> Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Δυτικής Θράκης κατά τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 2005, σ. 114-120 </ref>.
 
Μετά τον 7ο αιώνα εγκαταλείπεται η Πλωτινούπολη και αναπτύσσεται η Βυζαντινή οχύρωση στο λόφο του Κάστρου. Κατά τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή περίοδο]] η πόλη γίνεται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τρεις φορές, ενώ το [[1341]], ο [[Ιωάννης ΣΤ'|Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός]] επέλεξε το Διδυμότειχο για να στεφτεί αυτοκράτορας και να διαδεχτεί τον [[Ανδρόνικος Γ' Παλαιολόγος|Ανδρόνικο Παλαιολόγο]]. Η στέψη του αυτοκράτορα έγινε με κάθε επισημότητα στις 26 Οκτωβρίου του 1341 <ref>[http://database.emthrace.org/entities/view.cfm?areaid=1&Artid=4e3ac392-e0c3-c767-f455-9061dd25807b&NSPid=3 Πολιτιστική Πύλη Θράκης, Εθνολογικό Μουσείο Θράκης, Στέψη Ιωάννη Καντακουζηνού στο Διδυμότειχο]</ref><ref>[http://www.fhw.gr/chronos/10/gr/p/pb5/pb5a.html Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ύστερη Βυζαντινή περίοδος 1204 - 1453, Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος, Α΄ περίοδος βασιλείας, Έναρξη Εμφυλίου]</ref> στο ναό του Αγίου Γεωργίου<ref>[http://www.booksinfo.gr/literature/eystathiosnatalia/index.html Ευστάθιος και Ναταλία, Η αληθινή ιστορία, Άγγελος Κρητικός]</ref> του Παλαιοκαστρίτη ''(σήμερα Αρμένικη)''.<ref>[http://www.e-evros.gr/index.php?lang=gr&sec=&ctg=288&cid=113 e-Evros.gr, Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Ν. Έβρου, Το κάστρο του Διδυμοτείχου]</ref> Κατά την Οθωμανική περίοδο το Διδυμότειχο γίνεται η πρώτη Οθωμανική πρωτεύουσα σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν ιδιαίτερα δύσκολα για τον πληθυσμό της πόλης, ενώ πολλοί μαρτύρησαν για τη χριστιανική πίστη τους.<ref name="egolpion.com">[http://www.egolpion.com/prosfora_8rakhs.print.el.aspx Αντιαιρετικόν Εγκόπλιον, Προσφορά αίματος και θυσιών της Θράκης 1361 - 1829, Ομαδικαί σφαγαί και απαγχονισμοί εις Διδυμότειχον / Νεομάρτυς Διονύσιος ο Μοναχός / Νεομάρτυς Ιάκωβος ο Διάκονος / Νεομάρτυς Παρθένιος εκ Διδυμοτείχου / Δήωσις και λεηλασία του Διδυμοτείχου (1821)]</ref> Κατά την [[Ελληνική επανάσταση του 1821]] εξεγέρθηκε και η περιοχή του Διδυμοτείχου (το Διδυμότειχο ήταν τότε η μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής [[Θράκη]]ς), αλλά η επανάσταση καταστάλθηκε γρήγορα στην περιοχή μετά την ήττα των επαναστατών στη ''Μάχη του [[Λάβαρα Έβρου|Σαλτηκίου]]''. Ακολούθησε η ''Δίωση του Διδυμοτείχου'', όταν ο [[Τούρκοι (έθνος)|Τουρκικός]] όχλος υποστηριζόμενος από τις [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικές]] αρχές, πραγματοποίησε σφαγές και απαγχονισμούς [[Έλληνες|Ελλήνων]]. Οι σφαγές αυτές προκάλεσαν την απώλεια του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της πόλης, καθώς οι περισσότεροι απ' όσους επέζησαν, προτίμησαν να εγκαταλείψουν την πόλη. Επίσης, κατέρρευσε και η έως τότε κραταιά βιομηχανία της πόλης που αποτελούνταν κυρίως από εργαστήρια πηλοπλαστικής και μεταξουργεία.<ref name="egolpion.com"/><ref>Η Θράκη και ο Έβρος, πρωτοπόροι εις τους αγώνας της φυλής μας (1361 - 1920), επιμέλεια: Απόστολος Ευθυμιάδης, Δημήτριος Παπαράλλης και Ευάγγελος Καμαριανάκης, Β΄ Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής επιμόρφωσης Έβρου, σσ. 222 - 250</ref> Το Διδυμότειχο απελευθερώνεται και ενώνεται επίσημα με την Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών τον Ιούλιο του 1920.<ref name="dimos_didymoteixo_istorika_stoixeia"/> Στην πόλη υπήρχε μια από τις αρχαιότερες Εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδος. Στις 4 Μαΐου 1943 731 Εβραίοι του Διδυμοτείχου μεταφέρθηκαν στην Πολωνία όπου εξοντώθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές. Το 1985 πέθανε ο τελευταίος Εβραίος της πόλης και το 1987 διαλύθηκε επισήμως η Ισραηλιτική Κοινότητα του Διδυμοτείχου.<ref name="kis_evraioi_didymoteixo">{{cite web | url=http://www.kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=285&Itemid=115 | title=H Εβραϊκή κοινότητα Διδυμοτείχου | accessdate=2012-06-05 | publisher=Ιστοσελίδα Κεντρικού Ισραηλίτικου Συμβούλιου}}</ref> Στην πόλη του Διδυμοτείχου κατά την οθωμανική περίοδο η αρμενική κοινότητα εμφανίστηκε περί τον 18ο αιώνα, ακολουθώντας στην ανάπτυξή την εβραϊκή κοινότητα.<ref>[http://www.thrakiki.gr/didimotixo.htm Διδυμότειχο: η ακριτική πόλη των μύθων και των κάστρων]</ref> Η αρμενική κοινότητα είναι παρούσα και στη σύγχρονη εποχή ως τμήμα της γενικότερης κοινότητας των Αρμενίων στην Ελλάδα<ref>[http://www.anthropos.gr/spots/armenian_community/ Η Αρμενική Κοινότητα στην Ελλάδα]</ref>
 
==Ιστορικά Μνημεία==
Γραμμή 73:
====Κάστρο====
{{Διπλή εικόνα|right|20100523_exterior_church_at_castles_Didymoteicho_Evros_Greece.jpg|250|20100523 interior church at castles Didymoteicho Evros Greece.jpg|250|Ο Ναός της Αγίας Αικατερίνης (14ου αιώνα - εποχής των Παλαιολόγων <ref name="ilsp_hlektronikos_thysayros">{{cite web | url=http://www.xanthi.ilsp.gr/thraki/tour/tour1.asp?geo=T43 | title=Διδυμότειχο | accessdate=2012-06-30 | publisher=ΙΕΛ - ILSP - Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός}}</ref>)}}
Μετά τον 7ο αιώνα η Πλωτινούπολις εγκαταλείφθηκε και η Βυζαντινή πόλη αναπτύχθηκε στο λόφο του Καλέ (Κάστρο). Κατά την Βυζαντινή περίοδο το Διδυμότειχο και το Κάστρο είχε σημαντική γεωστρατηγική θέση και μετά το 1261 γίνεται από τις σημαντικότερες πόλεις της Θράκης. Είναι η γενέτειρα του Ιωάννη Γ΄του Βατάτζη και του Ιωάννη Ε΄του Παλαιολόγου και έδρα των αυτοκρατόρων Ιωάννη του Γ΄ Παλαιολόγου και του Ιωάννη του Στ΄ Καντακουζηνού στους εμφύλιους πολέμους το πρώτο μισό του 14ου αιώνα. Η σημερινή Αρμένικη εκκλησία είναι χτισμένη το διάστημα 1815-31 και ονομάζεται στην Αρμένικη γλώσσα ως ''Σουρπ Κεβόρκ'' (ή γνωστή ως η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου) είναι κτισμένη πάνω στο [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινό]] ναό του Αγ. Γεωργίου του Παλαιοκαστρίτη, όπου το [[1341]] στέφθηκε αυτοκράτορας ο [[Ιωάννης ΣΤ'|Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός]].<ref>[http://www.evrostour.gr/cgs.cfm?areaid=1&id=354 Θρησκευτικά μνημεία Διδυμοτείχου]</ref> Στο Κάστρο διατηρούνται σήμερα 24 πύργοι και μεταβυζαντινοί ναοί. Σε κάποιος πύργους υπάρχουν μονογράμματα βυζαντινών αυτοκρατόρων και διακοσμητικά μοτίβα. Μέσα στο κάστρο υπάρχουν διασκορπισμένες λαξευμένες σπηλιές οι οποίες χρησιμοποιούνταν ως τμήματα κατοικιών.<ref name="dimos_didymoteixo_istorika_stoixeia"/> Κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία μέσα στο κάστρο διέμενε η χριστιανική κοινότητα (Έλληνες στην πλειοψηφία, Βούλγαροι και Αρμένιοι) ενώ η μουσουλμανική κοινότητα κατοικούσε στην "κάτω πόλη" (έξω από το κάστρο).<ref name="ilsp_hlektronikos_thysayros"/>
 
{{Γκάλερι
Γραμμή 85:
|File:20120603 Vasilopoula tower Kale Didymoteixo Evros Greece Panoramic.jpg|alt4=Πύργος της Βασιλοπούλας.|Πύργος της Βασιλοπούλας
}}
[[Αρχείο:20120603 Saint Georgios Surp Kevork Armenian Church Kale Didymoteixo Evros Greece.jpg|thumb|center|600px|Ο Άγιος Γεώργιος όπου έγινε η στέψη του αυτοκράτορα [[Ιωάννης ΣΤ´ Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού]] το [[1341]] ''(σήμερα Αρμένικη Σουρπ Κεβόρκ)''.]]
 
* Πύλη Αγοράς (κεντρική πύλη κάστρου).