Πρόσωπο με πρόσωπο (ταινία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Δημήτρης πέφτει μέσα σε μια κοινωνία, που έχει τους δικούς της νόμους και ρυθμούς. Στο κέντρο της Αθήνας, στο ρετιρέ Λεωφόρος Κηφησίας 38, σε μια υπερπολυτελή πολυκατοικία του ανοίγεται ένας αστικός μικρόκοσμος της χλιδής, της υποκρισίας και του ψυχρού μάμωνα. Ο πατέρας θέλει να αρραβωνιάσει την κόρη του, τη Βαρβάρα σε έναν πλούσιο Εγγλέζο, και ο Δημήτρης πρέπει να της μάθει αγγλικά μέσα σε δεκαπέντε ημέρες.

 

 

Τελικά αντί να της μάθει αγγλικά, ο Δημήτρης περιπλέκεται σε όλο και πιο περίεργες καταστάσεις, βγάζει βόλτα το σκύλο, βλέπει την παρέλαση από το μπαλκόνι, και τελικά ξεναγεί τον μέλλοντα γαμπρό στην Αθήνα. Οι συνεχείς αντιφάσεις, και το παράλογο της κατάστασης του προξενούν παραισθήσεις, ονειροπολεί τρυφερές σκηνές και ερωτικούς δεσμούς με την μητέρα και την κόρη, και ταλαντεύεται ανάμεσα στα αισθήματα ενοχής και αδιεξόδου, για να αποφασίσει τελικά να απελευθερωθεί και να τους δώσει όλους τα παπούτσια στο χέρι. Η ταινία τελειώνει με έναν μακρύ αφελή μονόλογο της Βαρβάρας που χωρίς να το ξέρει ακούγεται στο δρόμο μέσα από το θυροτηλέφωνο.