Ζύμωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ →Ιστορία: σύνδεσμοι |
||
Γραμμή 5:
== Ιστορία ==
Η εξήγηση του φαινομένου της ζύμωσης παρέμεινε άγνωστη για αιώνες, παρότι ήταν σε κοινή χρήση όχι μόνο για τη μετατροπή του γλεύκους, αλλά και άλλων αμυλούχων και σακχαρούχων ουσιών. Με τη βοήθεια της ζύμωσης παραγόταν στην αρχαιότητα το [[υδρόμελι]] (μείγμα [[νερό|νερού]] και ζυμωμένου [[μέλι|μελιού]]), το κρασί [[Φοίνικας (φυτό)|φοίνικα]] (από χουρμάδες), ο [[μηλίτης]] οίνος (κρασί από μήλα) και αρκετά ακόμη προϊόντα.
Μόνο κατά το δεύτερο μισό του [[17ος αιώνας|17ου αιώνα]] ο χημικός [[Λαβουαζιέ]] διατύπωσε μια χημική εξήγηση του φαινομένου της ζύμωσης. Αργότερα ο [[Ζοζέφ Λουί Γκαι-Λυσάκ]] καθόρισε τον τύπο της αλκοολικής ζύμωσης (βλέπε παρακάτω). Κατά το [[1836]] ο [[Κανιάρ ντε λα Τουρ]] διαπίστωσε ότι το φαινόμενο της ζύμωσης οφείλεται σ’ ένα μικροσκοπικό οργανισμό και τον επόμενο χρόνο ο Σβαν μίλησε για το μύκητα του σακχάρου, που καθόριζε την ελευθέρωση του αερίου. Αλλά η ανακάλυψη της ειδικής δραστηριότητας των ζυμώσεων οφείλεται στο [[Γαλλία|Γάλλο]] χημικό [[Λουί Παστέρ]], ο οποίος ήταν ο πρώτος που συνέδεσε τη ζύμωση με τη δράση μυκήτων το [[1857]], ενώ παράλληλα προσδιόρισε και άλλα συστατικά του κρασιού. Αργότερα, ο [[Γερμανοί|Γερμανός]] [[Έντουαρντ Μπούχνερ]] απέδειξε ότι η ζύμωση προκαλείται από ειδικές ύλες, που λέγονται [[ένζυμο|ένζυμα]] ή φυράματα και παράγονται από τους ίδιους τους ζυμομύκητες. Ο Μπούχνερ βραβεύτηκε για τις εργασίες του το [[1907]] με το [[Βραβείο Νόμπελ Χημείας]] <ref name="nobel">"για τη βιοχημική του έρευνα και για την ανακάλυψη της ζύμωσης άνευ κυττάρων"</ref>.
| |||