Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 12:
Το 1842, η Εθνική Βιβλιοθήκη συγχωνεύθηκε με τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αθηνών (15.000) τόμοι, και στεγαζόταν μαζί με την τρέχουσα συλλογή στο νέο κτίριο του [[Οθωνικό Πανεπιστήμιο|Οθωνικού Πανεπιστημίου]]. Ο πρώτος διευθυντής (πλέον αποκαλούμενος «έφορος») του διευρυμένου ιδρύματος ήταν ο [[Γεώργιος Κοζάκης-Τυπάλδος]],<ref>{{Cite web|url=http://www.nlg.gr/el/node/7|title=Ιστορικά στοιχεία {{!}} Εθνική βιβλιοθήκη της Ελλάδος|website=www.nlg.gr|accessdate=2016-06-15}}</ref> ο οποίος κατείχε τη θέση μέχρι το 1863. Σε αυτή τη περίοδο, η Βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε χάρη σε σημαντικές δωρεές και σπάνια ξενόγλωσσα βιβλία από όλη την Ευρώπη. Με το βασιλικό διάταγμα του 1866, οι δύο βιβλιοθήκες συγχωνεύθηκαν, και πλέον διοικούνταν υπό την ονομασία ''«Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος»''. Τη περίοδο 1877-1910, υποδιευθυντής ήταν ο [[Μιχαήλ Δέφνερ]].
Στις 16 Μαρτίου 1888 τέθηκε η θεμέλια λίθος για ένα νέο μαρμάρινο νεοκλασικό κτίριο. Το κτίριο αυτό χρηματοδοτήθηκε από τρία αδέλφια με καταγωγή από την [[Κεφαλονιά]] αλλά διαμένοντες στη Διασπορά, τους [[Παναγής Βαλλιάνος|Παναγή]], [[Μαρίνος Βαλλιάνος|Μαρίνο]] και [[Ανδρέας Βαλλιάνος|Ανδρέα Βαλλιάνο]]. Σχεδιάστηκε από τον Βαρώνο Θεόφιλο Χάνσεν και η κατασκευή του επιβλεπόταν από τον [[Ερνέστος Τσίλλερ|Ερνέστο Τσίλλερ]]. Η βιβλιοθήκη παρέμεινε στο παλαιότερο κτίριο του Πανεπιστημίου μέχρι το 1903, όταν και μεταφέρθηκε στο νέο Βαλλιάνειο κτίριο, το οποίο ακόμη και σήμερα στεγάζει εν μέρει τη Βιβλιοθήκη, συμπληρωματικά με άλλα δύο κτίρια, σε
=== Εφορευτικό Συμβούλιο - Γενικοί Διευθυντές ===
| |||