Μικρά Άρκτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

! colspan="2" style="background-color: silver; font-size: larger;" | ΑρκτοςΆρκτος Μικρή

| colspan="2" style="text-align: center; font-size: smaller;" | [[Αρχείο:Ursa_Minor_constellation_map.png|300px| ΑρκτοςΆρκτος Μικρή]] <br /> πατήστε για μεγαλύτερη εικόνα

|Ursa Minor

Λέγεται ότι τον αστερισμό καθιέρωσε τον 6ο αιώνα π.Χ. ο Έλληνας αστρονόμος [[Θαλής ο Μιλήσιος]], αλλά είναι βέβαιο ότι ήδη χρησιμοποιούταν ως οδηγός από τους ναυτικούς. Στην αρχαιότητα η Μικρά Άρκτος, που σημαίνει «Μικρή Αρκούδα», ονομαζόταν ''«το φτερό του Δράκοντα»'', και ήταν τμήμα του αστερισμού [[Δράκων (αστερισμός)|Δράκοντα]]. Το φτερό του Δράκοντα ως ομάδα αστέρων έχει πια προ πολλού ξεχαστεί. Ο [[Άρατος ο Σολεύς]], Έλληνας επικός ποιητής, λέγεται ότι ονόμασε τον αστερισμό '''''Κυνόσουρα''''', δηλαδή «ουρά σκύλου». Η ονομασία αργότερα υιοθετήθηκε και από τους Ρωμαίους ως '''Cynosura''', και διατηρήθηκε μέχρι και μετά την [[Αναγέννηση]]. Στην αρχαία Ελλάδα, αυτή ήταν κυρίως που ξεχώριζε την Μικρά Άρκτο, καθώς μοιραζόταν τα ονόματα '''''`ΑρκτοςΆρκτος, `ΑμαξαΆμαξα, `ΑγανναΆγαννα''''' και '''''Ελίκη''''' με την Μεγάλη Άρκτο. Ο Βρετανός ιστορικός και «μυθολόγος» του 19ου αι. Sir George William Cox ταύτισε τη λέξη με το '''''Λυκόσουρα''''', που αρχικώς θα εσήμαινε «Ουρά του Φωτός» (πρβλ. τα λυκόφως, λυκαυγές). Αλλά αυτό δεν φαίνεται κατάλληλο για ένα όχι τόσο φωτεινό αστερισμό. Παρόμοια ηχητικώς ακούγεται το όνομα ενός αστερισμού από την αρχαία [[Μεσοποταμία]], του '''Antasurra''' (= η άνω σφαίρα) ή '''Annassurra''' (= ψηλός όταν ανατέλλει;). Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν και το όνομα '''Ursa Phoenicia''', από το αρχαίο ελληνικό όνομα του Πολικού Αστέρα, «Φοινίκη». Η παράδοση κατά την οποία οι Άρκτοι ήταν οι Κρητικές τροφοί του βρέφους Δία, που στη συνέχεια υψώθηκαν στους ουρανούς για την αφοσίωση στο καθήκον τους, υιοθετείται από τον [[Μάρκος Μανίλιος|Μανίλιο]] στον στίχο του: ''«Η μικρή αρκούδα που κούνησε τον δυνατό Δία»''.

Οι αρχαίοι ΣκανδιναυοίΣκανδιναβοί την αποκαλούσαν «το μικρότερο άρμα» ή Θρόνο του [[Θωρ]], και οι απόγονοί τους στη σημερινή [[Δανία]] και [[Ισλανδία]] ακόμα τη λένε '''Litli Vagn''', Μικρό Κάρο. Ο [[Δάντης Αλιγκέρι|Δάντης]] αποκαλούσε τους 7 αστέρες της '''Cornu''', όνομα κοινό και στους αμέσως επόμενους αιώνες, όπως φαίνεται και από το τρίτο γράμμα του [[Αμέριγκο Βεσπούτσι]] που ονομάζει τη Μικρά Άρκτο '''Elcorno'''. Παρόμοια, ήταν η '''Bocina''' (= [[σάλπιγγα (μουσικό όργανο)|σάλπιγγα]]) των Ισπανών βοσκών και '''Bogina''' (= βόας) των Ιταλών ναυτικών. Οι ''[[Αλφόνσειοι Πίνακες]]'' δίνουν την ονομασία '''Alruc(c)aba''' με αποτέλεσμα τη σύνθετη λέξη '''Dubherukabah''' που δίνει ο [[Τζιοβάνι Ριτσιόλι|Ριτσιόλι]].