Παναγία των Βλαχερνών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
 
== Ιστορία της μονής ==
Η μονή συχνότατα μνημονεύεται στα Βυζαντινά συγγράμματα, τόσο στα πολιτικά, όσο και στα εκκλησιαστικά. Ακόμα πιο συχνά μνημονεύεται στα συναξάρια. Στους τελευταίους μάλιστα αιώνες του κράτους, ο ναός ήταν άκρως σημαντικός λόγω του πλησίον ανακτόρου των Βλαχερνών. Εδώ εκκλησιάζοντανεκκλησιαζόταν στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ο βασιλιάς και οι αυλικοί. Στην συνοικία αυτή, την ονομασμένη «''[[Κοσμίδιον]]''», και στην έξω των χερσαίων τειχών χώρα, στρατοπέδευανστρατοπέδευσαν όχι μόνο οι πολιορκήσαντες την Κωνσταντινούπολη Άραβες και Βούλγαροι, αλλά και οι σταυροφόροιΣταυροφόροι της Δ' Σταυροφορίας.
 
Παλαιότερα θεωρούντανεθεωρείτο πως ο ναός ανεγέρθη από την αυτοκράτειρα [[Πουλχερία]] και το σύζυγό της Μαρκιανό, την περίοδο 450-3. Ασφαλέστερη θεωρείται η χρονολόγησή του την περίοδο του αυτοκράτορα [[Ιουστίνος Α'|Ιουστίνου Α']] (518-27), όπως παραδίδεται στο έργο τουτού [[Προκόπιος (ιστορικός)|Προκόπιου]] και σε επιγράμματα της [[Παλατινή Ανθολογία|Παλατινής Ανθολογίας]]. Η εκκλησία πυρπολήθηκε επί [[Ρωμανός Δ' Διογένης|Ρωμανού Δ' Διογένη]], και στην συνέχεια ο [[Ανδρόνικος Α΄Β΄|Ανδρόνικος Β' ο πρεσβύτερος]] την ανέγειρε και την διεύρυνε. Οι [[Δ' Σταυροφορία|Σταυροφόροι]] την μετέτρεψαν σε Λατινική. Σώζονται πολλές επιστολές τουτού [[Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄|Πάπα Ιννοκέντιου Δ']] προς τον αρχιερέα της εκκλησίας των Βλαχερνών. Σύμφωνα με την μαρτυρία του [[Ατταλιώτης|Ατταλιώτη]], η εκκλησία πυρπολήθηκε το 1070, ξανακτίστηκε και ξαναπυρπολήθηκε το 1434. Από τις πολλές πυρκαγιές που δεινοπάθησε, συμπεραίνουμε ότι η εκκλησία είχε ξύλινη σκεπή, όπως αυτές του [[Μονή Στουδίου|Στουδίου]] και του [[Μονή του Μανουήλ|Μανουήλου]]. Λόγω των ιερών κειμηλίων του ναού, πολλοί πιστοί εκκλησιάζοντανεκκλησιαζόταν εδώ.
Κατά την Άλωση, οι Οθωμανοί βρήκαν τον ναό ερειπωμένο. Αργότερα, το κτήμα έγινε ιδιοκτησία Οθωμανού, ο οποίος καρπίζοντανκαρπωνόταν τα πλούσια δωρίσματα των Χριστιανών. Επάνω από το αγίασμα είχε χτιστείκτιστεί μια κατοικία. Στον περίβολο συγκατοίκησαν Ατσίγκανοι, που είχαν διωχθεί από τα σπίτια τους. Τον ναό αγόρασε η συντεχνία των Γουναράδων και ανέγειρε έναν ναό επάνω από το αγίασμα, που σώζεται μέχρι σήμερα.
 
==Κειμήλια της μονής ==
Στον ναό φυλάσσοντανφυλασσόταν η τίμιατιμία εσθής του Θεοτόκου, την οποία οι [[Πατρίκιος (τίτλος)|πατρίκιοι]] Γάλβιος και Κάνδιδος μετακόμισαν από την [[Γαλιλαία]], και κατέθεσαν πρώτα στον [[Εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Μάρκου|ναό των Αγίων Πέτρου και Μάρκου]] (σήμερα «''Κοτζά Μουσταφά πασά''»), και ακολούθως στον ναό των Βλαχερνών. Μαζί με τοντην εσθήτα αυτόναυτήν φυλάσσοντανφυλασσόταν και το [[Ωμοφόριο|ωμοφόριον]] της Θεοτόκου, το οποίον ο [[Ρωμανός Α'|Ρωμανός Α' Λακαπηνός]] «''ως θώρακα περιέβαλε και εξήλθε κατά του πολιορκητούντος την πόλιν [[Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας|Συμεών του Βουλγάρου]]''». Από τον ναό αυτό αφαίρεσαν οι Λατίνοι Σταυροφόροι τον βραχίονα του Αγίου Γεωργίου, το σώμα της Αγίας Λουκίας, και έναν θαυματουργό σταυρό. Τα κειμήλια αυτά σώζονται σήμερα στην Βενετία.
== Πηγή ==
{{commonscat|Church of St. Mary of Blachernae (Istanbul)}}