Φλαβιανός Α΄ Αντιοχείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 3:
Μετά το θάνατο του Μελετίου στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο ([[381]]) ο Φλαβιανός προτάθηκε από τον πανίσχυρο τότε Διόδωρο της Ταρσού ως αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας παρά την αντίθετη γνώμη του [[Γρηγόριος ο θεολόγος|Γρηγορίου του Θεολόγου]] που προωθούσε τον Παυλίνο. Ο Φλαβιανός αναλαμβάνοντας αρχιεπίσκοπος και σ΄όλη την περίοδο της αρχιερατείας του ενίσχυσε το κύρος της Εκκλησίας του παρά την εναντίον του πολεμική των [[Εβραίοι|Εβραίων]] της πόλης του. Στη καταστροφή που συνέβη, των ανδριάντων του [[Αυτοκράτορας|Αυτοκράτορα]] [[Θεοδόσιος Α΄|Θεοδοσίου Α΄]], ο Φλαβιανός ασκώντας προσωπική επιρροή έπεισε τον Αυτοκράτορα να μη προβεί σε τιμωρία των Αντιοχειανών.
Αλλά και στους αγώνες του εναντίον των αιρετικών [[Απολλιναριστές|Απολλιναριστών]] και των [[Μεσαλιανοί|Μεσαλιανών]] (για την αντιμετώπισή τους συγκάλεσε σύνοδο το 390)<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία,τομ Δ, περίοδος θεολογικής ακμής Δ'και Ε' αιώνες, εκδ.Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2006,σελ.397</ref>, και σε όλο το ποιμαντορικό του έργο, σπουδαιότερος συμπαραστάτης του ήταν ο [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος]], ο οποίος όταν ανέλαβε [[Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης|Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης]] διευκόλυνε την αναγνώριση του Φλαβιανού και από τον [[Πάπας|Πάπα]] της Ρώμης [[Πάπας Σιρίκιος|Σιρίκιο]] το [[399]].
==Συγγραφικό έργο==
Δεν φαίνεται να ασχολήθηκε συστηματικά με τη συγγραφή λόγω της απορόφησής τους από τα ποιμαντικά καθήκοντα. Αν και κήρυττε συχνα στο εκκλησίασμα επειδή υπήρχαν άλλοι ικανότεροι αυτού εκκλησιαστικοί ρήτορες τα κηρύγματά του δεν καταγράφηκαν από στενογράφους. <ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία,τομ Δ, περίοδος θεολογικής ακμής Δ'και Ε' αιώνες, εκδ.Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2006,σελ.396</ref>Μας σώζονται ελάχιστα έργα του:
| |||