Προβηγκία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 46:
Η Προβηγκία ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους του 19ου και του 20ού αιώνα. Τους προσέλκυε ιδιαίτερα το έντονο φως της περιοχής που ενίσχυε τη φωτεινότητα των χρωμάτων. Ο Πωλ Σεζάν, ο οποίος γεννήθηκε στην περιοχή, και ο [[Βίνσεντ βαν Γκογκ]], ο οποίος έζησε στην Προβηγκία, εμπνεύστηκαν από τις έντονες φωτοσκιάσεις του τοπίου. Οι εμπρεσιονιστές [[Κλωντ Μονέ]] και [[Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ]] ήταν από τους πρώτους ζωγράφους που κατέφτασαν στην περιοχή. Τους ακολούθησαν οι Πιερ Μπονάρ, [[Πωλ Σινιάκ]] και Ραούλ Ντυφί. Στην περιοχή εγκαταστάθηκαν επίσης δύο κορυφαίες μορφές της ζωγραφικής του 20ού αιώνα, ο [[Ανρί Ματίς]] και ο [[Πάμπλο Πικάσο]]. Οι μικρές πινακοθήκες και τα μεγάλα μουσεία της περιοχής κρατούν ακόμα ζωντανή την καλλιτεχνική παράδοση.
Ο [[Ζαν Κοκτώ]] (1889-1963) έζησε για πολλά χρόνια στα παράλια της περιοχής και δημιούργησε το μουσείο του στο Μαντόν. Ο [[Βικτώρ Βαζαρελί]] (1906-1997) ανακαίνισε τον πύργο στην Γκορντ. Τα έργα οπ αρτ και κινητικής τέχνης του δημιουργού εκτίθενται στην Αιξ-αν-Προβάνς. Ο Χαν φαν Μέεχερεν (1889-1947), ο Ολλανδός πλαστογράφος του [[Γιοχάνες Βερμέερ]], ζούσε στο Ροκεμπρύν όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Τα δύο χρόνια που έζησε ο Βίνσεντ βαν Γκογκ στην Αρλ, αλλά και στο Σαιν-Ρεμί ντε Προβάνς, ήταν τα πιο παραγωγικά του. Ο Πωλ Σεζάν (1839-1906), θέλοντας να αποστάσει το "βάθος της πραγματικότητας" ζωγράφιζε συχνά τη γενέθλια πόλη του Αιξ-αν-Προβάνς. Ο Πωλ Σινιάκ (1863-1935) πήγε στο [[Σαιν-Τροπέ]] το [[1892]]. Ζωγράφισε απόψεις της περιοχής με την τεχνοτροπία των χρωματικών κηλίδων ([[Πουαντιγισμός]]). Ο Φελίξ Ζιέμ (1821-1911) γεννήθηκε στη [[Βουργουνδία]] αλλά ταξίδεψε πολύ. Λάτρεψε τη [[Βενετία]], όμως βρήκε παρόμοια έμπνευση στα κανάλια του Μαρτίγκ. Ο Πάμπλο Πικάσο (1881-1973) δημιούργησε την Κάμπρι, μια κανάτα σε σχήμα κατσίκας (1947), την εποχή που μάθαινε αγγειοπλαστική στο Βαλορίς. Ο [[Μαρκ Σαγκάλ]] (1887-1985), Ρώσος βιογράφος με θρησκευτική θεματολογία και έντονα χρώματα στα έργα του, έζησε στο Σαιν-Πολ-ντε-Βανς από το [[1949]]. Ο Ραούλ Ντυφί (1877-1953) εκτιμούσε τις απολαύσεις της ακτής. Ο Ανρί Ματίς (1869-1954) απαθανάτισε το φως και το χρώμα της Ριβιέρας ακόμα και σε εικόνες σπιτιών. Ο Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ ήρθε στην Κάνι-συρ-Μερ το [[1906]] για να ανακουφιστεί από τους ρευματισμούς και βρήκε νέα έμπνευση. Ο [[Φερνάν Λεζέ]] (1881-1955) φημίζεται για τις πολύχρωμες κυβιστικές και βιομηχανικού τύπου ελαιογραφίες του και τα κεραμικά, που εκτίθενται στο Μπο. Ο Νικολά ντε Σταλ (1914-1955) γεννήθηκε στη [[Ρωσία]]. Καταξιωμένος πλέον, αγόρασε ένα σπίτι για τη γυναίκα του στο Λυμπερόν, ενώ ο ίδιος έζησε με την ερωμένη του στην [[Αντίμπ]].
== Συγγραφείς της Προβηγκίας ==
[[File:Frederic Mistral portrait photo.jpg|thumb|right|220px|Ο Φρεντερίκ Μιστράλ]]
Για αιώνες, οι μπαλάντες των τροβαδούρων και τα θρησκευτικά ποιήματα (Νοέλ) αποτελούσαν τον κορμό της προβηγκιανής λογοτεχνίας. Αν και κάποιοι μεμονωμένοι δημιουργοί ξεχώριζαν, μόλις το [[1854]], με τη βοήθεια του [[Φρεντερίκ Μιστράλ]], οι Προβηγκιανοί συγγραφείς βρήκαν τη "φωνή" τους.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Φρεντερίκ Μιστράλ (1830-1914) ήταν υπέρμαχος της προβηγκιανής γλώσσας. Πιο γνωστοί, ωστόσο, είναι οι ντόπιοι συγγραφείς Αλφόνς Ντοντέ, Ζαν Ζιονό, [[Εμίλ Ζολά]] και Μαρσέλ Πανιόλ, που απαθανάτισαν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της περιοχής. Γάλλοι συγγραφείς όπως ο [[Βικτόρ Ουγκώ]] και ο [[Αλέξανδρος Δουμάς (πατέρας)|Αλέξανδρος Δουμάς]] χρησιμοποίησαν το προβηγκιανό τοπίο ως σκηνικό για τα έργα τους, ενώ και συγγραφείς από άλλες χώρες εμπνεύστηκαν από την περιοχή.
===Χρονολόγιο===
*[[1327]]: Ο [[Πετράρχης]] ερωτεύεται τη Λάουρα ντε Νοβ και εμπνέεται τη ''Λυρική συλλογή'' (Canzoniere).
*[[1555]]: Ο [[Νοστράδαμος]] δημοσιεύει τις προφητείες του, τους ''Αιώνες'', που τέθηκαν στον πίνακα Απαγορευμένων Βιβλίων από το [[Βατικανό]].
*[[1764]]: Ο [[Τομπάιας Σμόλετ]] "ανακαλύπτει" τη Νίκαια. Το [[1766]] δημοσιεύει το βιβλίο του ''Ταξίδια διά μέσου της Γαλλίας και της Ιταλίας''.
*[[1791]]: Ο [[Μαρκήσιος ντε Σαντ]] δημοσιεύει το έργο του ''[[Ζυστίν ή Τα βάσανα της αρετής]]'', που το έγραψε όσο ήταν φυλακισμένος στη [[Βαστίλη]].
*[[1844]]: Ο Αλέξανδρος Δουμάς εκδίδει τον ''[[Ο Κόμης Μοντεχρήστος|Κόμη Μοντεχρήστο]]'', που διαδραματίζεται στο Σατό ντ'Ιφ στη [[Μασσαλία]].
*[[1862]]: Δημοσιεύονται οι ''[[Οι Άθλιοι|Άθλιοι]]'' του Ουγκώ. Το πρώτο κεφάλαιο διαδραματίζεται στην Ντιν-λε-Μπαιν.
*[[1868]]: Γεννιέται στη Μασσαλία ο [[Εντμόν Ροστάν]], συγγραφέας του ''Συρανό ντε Μπερζεράκ'' (1897).
*[[1869]]: Ο Αλφόνς Ντοντέ εκδίδει το έργο του ''Γράμματα από το μύθο μου'', με σκηνικό έναν ανεμόμυλο στο Φονβιέιγ.
*[[1870]]: Πεθαίνει στις [[Κάννες]] ο [[Προσπέρ Μεριμέ]], συγγραφέας της ''Κάρμεν'', που έγινε και όπερα από τον [[Ζωρζ Μπιζέ]].
*[[1885]]: Δημοσιεύεται το ''Ζερμινάλ'' του Ζολά, το οποίο αποτελεί μέρος του εικοσάτομου μυθιστορηματικού κύκλου ''Οι Ρουγκόν Μακάρ'' (1871-1893), που εν μέρει διαδραματίζεται κοντά στην Αιξ-αν-Προβάνς.
*[[1887]]: Ο δημοσιογράφος Στεφάν Λιεζάρ λανσάρει τον όρο Κυανή Ακτή.
*[[1892]]: Δημοσιεύεται το τελευταίο μέρος του ''[[Τάδε έφη Ζαρατούστρας]]'' του [[Φρίντριχ Νίτσε]]. Ο φιλόσοφος εμπνεύστηκε από το έργο διασχίζοντας το μονοπάτι του Εζ, που αργότερα πήρε το όνομά του.
*[[1895]]: Γεννιέται στο Μανόσκ ο Ζαν Ζιονό, στο έργο του οποίου η Προβηγκία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.
*[[1904]]: Ο Φρεντερίκ Μιστράλ κερδίζει το βραβείο Νόμπελ με το ποίημά του ''Μιρέιγ''.
*[[1907]]: Γεννιέται στο Λ'Ιλ-συρ-λα-Σοργκ ο Προβηγκιανός ποιητής Ρενέ Σαρ.
*[[1915]]: Η Αμερικανίδα Ίντιθ Γουόρτον, συγγραφέας του βιβλίου ''Τα χρόνια της αθωότητας'', επισκέπτεται το Ιέρ μαζί με τον [[Αντρέ Ζιντ]]. Το όνομά της έχει δοθεί σ' ένα δρόμο του Ιέρ.
*[[1920]]: Η φυματική Νεοζηλανδή συγγραφέας [[Κάθριν Μάνσφιλντ]] αναρρώνει στο Μαντόν και γράφει, μεταξύ άλλων, το διήγημα ''Miss Brill''.
*[[1926]]: Ο Αμερικανός συγγραφέας [[Έρνεστ Χέμινγουεϊ]] τοποθετεί τη δράση του βιβλίου του ''Κήπος της Εδέμ'' στο Λα Ναπούλ. Ο Βρετανός [[Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ]] αγοράζει τη Βίλα Μορέσκ, στο Καπ Φερά και γράφει το ''Γλυκά και μπύρα'' (Cakes and Ale) (1930).
*[[1932]]: Ο [[Άλντους Χάξλεϋ]] γράφει το ''Θαυμαστό καινούργιο κόσμο'' στο Σαναρί-συρ-Μερ, όπου διαδραματίζεται και το βιβλίο του ''Αόμματος στη Γάζα''.
*[[1933]]: Ο [[Τόμας Μαν]], ο οποίος έγραψε το ''Θάνατος στη Βενετία'' (1913), και ο αδελφός του, Χάινριχ Μαν, έρχονται στο Σαναρί από τη [[Γερμανία]].
*[[1934]]: Εκδίδεται το βιβλίο ''Τρυφερή είναι η νύχτα'' του [[Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ]], που διαδραματίζεται στη νότια Γαλλία. Το 1926, ο Σκοτ και η γυναίκα του, Ζέλντα, ζουν σε μία έπαυλη στο Ζουάν-λε-Πεν.
*[[1944]]: Ο [[Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ]], αεροπόρος και συγγραφέας των βιβλίων ''Νυχτερινή πτήση'' (1931) και ''[[Ο Μικρός Πρίγκιπας]]'' (1943), αγνοείται. Σε αυτή την τελευταία του πτήση πέταξε πάνω από το σπίτι της αδερφής του στο Αγκαί.
*[[1954]]: Η Φρανσουάζ Σαγκάν, ετών 18, γράφει το ''Καλημέρα θλίψη''.
*[[1957]]: Ο [[Αλμπέρ Καμύ]] αγοράζει ένα σπίτι στο Λουρμαρέν. Εκεί γράφει την αυτοβιογραφία του, η οποία δημοσιεύτηκε το 1994.
*[[1974]]: Πεθαίνει ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Μαρσέλ Πανιόλ, που έγραψε την ''Τριλογία της Μασσαλίας''.
*[[1978]]: Ο γεννημένος στη Μασσαλία Σεμπαστιάν Ζαπριζό δημοσιεύει το βραβευμένο ''Φονικό καλοκαίρι'', που διαδραματίζεται σε χωριό της Προβηγκίας.
*[[1981]]: Ο Βρετανός ηθοποιός Ντερκ Μπόγκαρντ εγκαθίσταται στην Προβηγκία και δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα.
*[[1982]]: Ο [[Γκράχαμ Γκρην]] γράφει το βιβλίο ''Κατηγορώ - Η σκοτεινή πλευρά της Νίκαιας'' (J'Accuse - The Dark Side of Nice).
*[[1985]]: Δημοσιεύεται το τελευταίο μέρος του ''Κουιντέτου της Αβινιόν'' του Βρετανού [[Λώρενς Ντάρελ]].
*[[1985]]: Δημοσιεύεται το μυθιστόρημα ''[[Το άρωμα]]'' του Πάτρικ Ζίσκιντ, που διαδραματίζεται στην Γκρας.
*[[1989]]: Το βιβλίο του Πίτερ Μέιλ ''Ένας χρόνος στην Προβηγκία'' κινεί το ενδιαφέρον του κοινού για το Λυμπερόν.
*[[1993]]: Ο Άντονι Μπέρτζες, συγγραφέας του βιβλίου ''Κουρδιστό πορτοκάλι'' (1962), γράφει το τελευταίο του έργο (''Ο Νεκρός του Ντέπφορντ'') στο Μονακό.
*[[1994]]: Ο [[Ζαν-Μαρί Γκυστάβ Λε Κλεζιό]] (γεννήθηκε το 1940 στη Νίκαια) παίρνει το βραβείο του καλύτερου εν ζωή Γάλλου συγγραφέα.
== Παραπομπές ==
| |||