Σαιν-Σιμεόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
bon |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Το '''Σαιν-Σιμεόν''' (σημερινό '''[[Σαμαντάγκ]]''' ή '''Σουαντιγιέ'''<ref>Steven Runciman, ''A History of the Crusades: Volume 1, The First Crusade'', Cambridge University Press, 1951, p. 216</REF>) ήταν το μεσαιωνικό λιμάνι της [[Αντιόχεια]]ς, ευρισκόμενο επί των εκβολών του [[Ορόντης ποταμός|ποταμού Ορόντη]].<ref>[http://www.brighton73.freeserve.co.uk/firstcrusade/Places/levant/antioch.htm Tomas J. Rees, Antioch]</ref> Πιθανώς να έλαβε την ονομασία του από τον [[Συμεών Στυλίτης ο Νεότερος|Άγιο Συμεών Στυλίτη τον Νεότερο]], ο οποίος έζησε επί όρους σε απόσταση έξι μιλίων από το Σαιν-Σιμεόν, ή τον αρχικό [[Άγιος Συμεών Στυλίτης|Άγιο Συμεών Στυλίτη]], ο οποίος ήταν θαμμένος στην Αντιόχεια. Η [[Σελεύκεια εν Πιερία]] ήταν το ρωμαϊκό λιμάνι της Αντιόχειας, ωστόσο οι [[
Τον Νοέμβριο του 1097 οι [[Σταυροφόροι]], οι οποίοι πολιορκούσαν την Αντιόχεια, ενθαρρύνθηκαν από την εμφάνιση ενισχύσεων στο Σαιν-Σιμεόν υπό την μορφή μοίρας στόλου των Γενουατών, βοηθώντας, στην συνέχεια, στην κατάληψη της πόλης.<ref>Runciman, op. cit., p. 219</ref> Οι πολιορκητές διέθεταν μικρό απόθεμα τροφίμων, ενώ η τροφοδοσία τους από την [[Κύπρος|Κύπρο]] προς το Σαιν-Σιμεόν αποτελούσε στόχο συχνών επιθέσεων κατά μήκος του δρόμου από το λιμάνι προς το στρατόπεδο των Σταυροφόρων. Στις 4 Μαρτίου 1098, στόλος ο οποίος φερόταν να ευρίσκεται υπό την διοίκηση του διεκδικητή του θρόνου της Αγγλίας, [[Έντγκαρ Έθελινγκ]], κατέπλευσε στο Σαιν-Σιμεόν μεταφέροντας πολιορκητικά εξαρτήματα από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Μία ακόμη επιδρομή από τους [[Τούρκοι (έθνος)|Τούρκους]] υπερασπιστές της Αντιόχειας οδήγησε στην αφαίρεση των εξαρτημάτων από τους Σταυροφόρους, οι οποίοι, ωστόσο, αντεπιτέθηκαν επιτυχώς, σκοτώνοντας (όπως αναφέρθηκε) περίπου χίλιους πεντακόσιους Τούρκους.<ref>Runciman, op. cit., pp. 226-227. He stated that the fleet was commanded by Edgar, but Thomas Asbridge considered this unlikely, because in late 1097 he was still embroiled in a dispute over succession to the Scottish throne. Thomas Asbridge, ''The First Crusade'', The Free Press, 2004, p. 188.</ref>
| |||