Μάρκος Ρενιέρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Μάρκος Ρενιέρης''' (Νοέμβριος [[1815]] - [[8 Απριλίου]] [[1897]]<ref>[http{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=C7FDAAAAYAAJ&q=1897+%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82&dq=1897+%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82&hl=el&sa=X&ei=wlh1UYSLDsSbtQbVNg&ved=0CFgQ6AEwCA Ν. Σηφάκη και Ι. Χατζηιωάννου], |title=Πανελλήνιον Λεύκωμα Εθνικής Εκατονταετηρίδος], 1821-1921, : σελΟικονομολογικά|last=Σηφάκης|first=Ν. 45|last2=Χατζηιωάννου|first2=Ι.|publisher=|year=1921|isbn=|location=Αθήνα|page=45}}</ref>) ήταν νομικός και λόγιος του 19ου αιώνα.

Γεννήθηκε στην [[Τεργέστη]] το 1815 και μεγάλωσε στη [[Βενετία]]. Ο πατέρας του, Ιωάννης Ρενιέρης καταγόταν από τα [[Παλαιά Ρούματα Χανίων|Παλαιά Ρούματα]] [[Νομός Χανίων|Χανίων]], υπήρξε έμπορος στη [[Βενετία]] και διετέλεσε πρόξενος της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής αυτοκρατορίας]] στην [[Κέρκυρα]]. Η μητέρα του Τερέζα Σακομάνο (Teresa Saccomano) ήταν [[Ιταλία|Ιταλίδα]] από τη Γένουα[[Γένοβα]].

Ο Μάρκος Ρενιέρης αφούΑφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη [[Βενετία]] σπούδασε νομικά[[νομική]] στην [[Πάντοβα]]. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το δικηγορικό επάγγελμα στην [[Αθήνα]] προτού μπει στο δικαστικό σώμα το 1837. Απολύθηκε λόγω του ψηφίσματος περί των ετεροχθόνων (της [[Η της Γ΄ Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις|Εθνικής Συνέλευσης του 1843-44]]), και αφού προηγουμένως είχε φτάσει στο βαθμό του [[Άρειος Πάγος|αρεοπαγίτη]], και επέστρεψε στη δικηγορία το 1844. Το διάστημα 1855-1864 διετέλεσε τακτικός καθηγητής του [[Αστικό Δίκαιο|Αστικού Δικαίου]] και της [[Συγκριτική νομοθεσία|Συγκριτικής νομοθεσίας]] στην [[Νομική Σχολή Αθηνών]]. Έγινε υποδιοικητής της [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος|Εθνικής Τράπεζας]] το 1861 και διοικητής από το 1869 ως το 1890.<ref>[{{Cite web|url=http://web.archive.org/web/20150522065233/http://ha.nbg.gr/IAETE165/ParamPointOfInterest.aspx?categoryId=1&year=0 |title=Διοικητές της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος]|last=|first=|date=|website=ha.nbg.gr|publisher=|accessdate=2016-08-19}}</ref>. Το 1877 διετέλεσε Πρόεδρος του [[Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός|Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού]]. Στο μεταξύ, το 1862, διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στην [[Κωνσταντινούπολη]].

Μαζί με τους [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Κ.Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο]], [[Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής |Αλέξανδρο Ραγκαβή]], [[Νικόλαος Δραγούμης|Νικ.Νικόλαο Δραγούμη]] και Γ. Α. Βασιλείου προχώρησε το 1853 στην έκδοση του γαλλόγλωσσου περιοδικού ''[[Le spectateur de l'Orient]]''. Η βιβλιοθήκη του Μάρκου Ρενιέρη δωρήθηκε, μετά το θάνατό του το 1897 στην Αθήνα, στην [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Βιβλιοθήκη]].

* ''Φιλοσοφία της Ιστορίας. Δοκίμιον'' (Αθήνα 1841). Σε πρώτη μορφή στα ιταλικά με τίτλο ''Armonie della Storia dell' Umanità'' (εισαγωγή-έκδοση του χειρογράφου-σχόλια-ευρετήρια Ρωξάνη Δ. Αργυροπούλου, Kέντρο Μελέτης της Ελληνικής Φιλοσοφίας στην Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα 2014).

* ''Κύριλλος Λούκαρις, ο Οικουμενικός Πατριάρχης'' (Αθήνα 1859).

* ''Ομήρου τύχαι'' (Αθήνα 1871).

* ''Ιστορικαί Μελέται. Ο Έλλην πάπας Αλέξανδρος ο Ε'Ε΄ και η εν Βασιλεία Σύνοδος'' (Αθήνα 1881).

* ''Έρευναι και εικασίαι περί Βλοσσίου και Διοφάνους'' (Αθήνα 1888).

* ''Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα'', τ. 44 {{Χρειάζεται σελίδα}}

* Ἀργυροπούλου, Ρωξάνη Δ., « Σχόλια στὴ Φιλοσοφία τῆς Ἱστορίας τοῦ Μάρκου Ρενιέρη», στό: ''Ἀφιέρωμα στὸν Κωνσταντῖνο Δεσποτόπουλο'', Ἀθήνα, Παπαζήσης, 1991, σσ. 245-254