Σφαγή του Χορτιάτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Το χτύπημα του ΕΛΑΣ έξω από τον Χορτιάτη: ο δεκανές που ήταν οδηγός και ο Λοχίας ήταν του υγειονομικού
Αναίρεση έκδοσης 5991158 από τον Dgolitsis (Συζήτηση)
Γραμμή 5:
Το πρωί της 2ας Σεπτεμβρίου 1944, μια διμοιρία του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] με επικεφαλής τον Βάιο Ρικούδη, που ανήκε στον λόχο του Αντώνη Καζάκου (Καπετάν Φλωριά), χτύπησε στη θέση «Καμάρα», έξω από στο χωριό Χορτιάτης, δύο αυτοκίνητα που κατευθυνόταν στο χωριό. Πρώτα χτυπήθηκε ένα αυτοκίνητο που ανήκε στον Οργανισμό Ύδρευσης Θεσ/νίκης (τότε Ε.Υ.θ.} και λίγο αργότερα ένα γερμανικό αυτοκίνητο, που ακολουθούσε.
 
Στο πρώτο αυτοκίνητο επέβαιναν τουλάχιστον {{ασαφές|3 ή 4 Έλληνες}}, υπάλληλοι του Οργανισμού, <ref>Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Η αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού «Σώματος Κυνηγών» στην κατοχική Κρήτη και στην Μακεδονία, του Θανάση Φωτίου, εκδ. Επίκεντρο, σελ. 331</ref>, που πήγαιναν στον Χορτιάτη για την απολύμανση της δεξαμενής του υδραγωγείου, από το οποίο έπαιρνε νερό ένα μεγάλο μέρος της Θεσ/νίκης, και την χλωρίωση του νερού. Το δεύτερο αυτοκίνητο ήταν γερμανικό και σ’ αυτό επέβαιναν τρεις Γερμανοί και δυο Έλληνες, υπάλληλοι του Ο.Υ.Θ <ref>Το αίμα των αθώων, Αντίποινα των γερμανικών αρχών κατοχής στην Μακεδονία, 1941-1944, του Στράτου Δορδανά, σελ. 534</ref> ή δύο Γερμανοί, μέλη της {{ασαφές|Γκεστάπο}}, ένας Αυστριακός χημικός, ο υπεύθυνος για τη χλωρίωση του νερού, και δυό Έλληνες, υπάλληλοι του Ο.Υ.Θ<ref>Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Η αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού «Σώματος Κυνηγών» στην κατοχική Κρήτη και στην Μακεδονία, του Θανάση Φωτίου, εκδ. Επίκεντρο, σελ. Σελ. 332</ref>. Ο Ιωάννης Ταμιωλάκης, ανώτερος υπάλληλος του Ο.Υ.Θ., έκανε λόγω για τέσσερις Γερμανούς, εκ των οποίων οι τρεις ήταν στρατονόμοι και ο τέταρτος οδηγός, για έναν Αυστριακό χημικό που έκανε τη χλωρίωση του νερού και δύο Έλληνες <ref>Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Η αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού «Σώματος Κυνηγών» στην κατοχική Κρήτη και στην Μακεδονία, του Θανάση Φωτίου, εκδ. Επίκεντρο, σελ. 332</ref> ενώ ο Κώστας Πασχαλούδης, που ήταν καθοδηγητής της λεγόμενης «Υποδειγματικής Ομάδας της Νεολαίας της ΕΠΟΝ», που αποτελούσε μέρος του λόχου του καπετάν Φλωριά, αναφέρε τρεις Γερμανούς, μέλη της Γκεστάπο <ref>Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Η αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού «Σώματος Κυνηγών» στην κατοχική Κρήτη και στην Μακεδονία, του Θανάση Φωτίου, εκδ. Επίκεντρο, σελ. 321</ref>.
 
Από την επίθεση των ανταρτών στο πρώτο αυτοκίνητο τραυματίστηκαν ο οδηγός Κλεάνθης Τερζόπουλος και ο εργοδηγός Γεώργιος Σιδερίδης, ο οποίος αργότερα υπέκυψε στα τραύματά του. <ref>Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Η αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού «Σώματος Κυνηγών» στην κατοχική Κρήτη και στην Μακεδονία, του Θανάση Φωτίου, εκδ. Επίκεντρο, σελ. 336</ref><ref>Το αίμα των αθώων, Αντίποινα των γερμανικών αρχών κατοχής στην Μακεδονία, 1941-1944, του Στράτου Δορδανά, σελ. 533</ref>. Από την επίθεση στο γερμανικό αυτοκίνητο (κατά την οποία οι επιβαίνοντες ανταπάντησαν στα πυρά)<ref>Το αίμα των αθώων, Αντίποινα των γερμανικών αρχών κατοχής στην Μακεδονία, 1941-1944, του Στράτου Δορδανά, σελ. 534</ref> υπήρξε ένας νεκρός (πιθανόν ο Αυστριακός χημικός) ενώ οι αντάρτες έπιασαν έναν από τους Γερμανούς επιβαίνοντες που τραυματίστηκε (πιθανόν να παραδόθηκε ο ίδιος). Ένας άλλος Γερμανός, που ίσως και αυτός είχε τραυματιστεί, κατάφερε να διαφύγει και έφτασε στο Ασβεστοχώρι όπου ειδοποίησε τις γερμανικές αρχές. Υπάρχει και η εκδοχή ότι οι τραυματίες Γερμανοί που κατάφεραν να ξεφύγουν ήταν δυο<ref>Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Η αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού «Σώματος Κυνηγών» στην κατοχική Κρήτη και στην Μακεδονία, του Θανάση Φωτίου, εκδ. Επίκεντρο, σελ. 336</ref>. Σύμφωνα με άλλη πηγή από τη δεύτερη δεν υπήρχαν νεκροί αλλά μόνο δύο Γερμανοί τραυματίες εκ των οποίων ο ένας, μαζί με τον τρίτο Γερμανό που δεν είχε τραυματιστεί, μπόρεσε να διαφύγει και να φτάσει στο Ασβεστοχώρι<ref>Το αίμα των αθώων, Αντίποινα των γερμανικών αρχών κατοχής στην Μακεδονία, 1941-1944, του Στράτου Δορδανά, σελ. 534</ref>.