Αντρέα Μορίσκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο '''Αντρέα Μορίσκο''' ήταν Γενουάτης πειρατής, ο οποίος δραστηριοποιήθ... |
|||
Γραμμή 4:
Ο Μορίσκο ήταν [[Δημοκρατία της Γένοβας|Γενουάτης]] πειρατής, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε, τουλάχιστον, από το 1279, ενώ είχε επιτυχή σταδιοδρομία πολεμώντας εναντίον, τόσο των [[Τουρκομανικά Εμιράτα|Τούρκων]], όσο και των [[Δημοκρατία της Βενετίας|Ενετών]].<ref name="PLP">PLP 19516</ref><ref name="Laiou151">Laiou (1972), p. 151</ref> Στα τέλη του 1304, ο Μορίσκο με τα δύο καράβια του τάχθηκε στην υπηρεσία του [[Βυζαντινός Αυτοκράτορας|Βυζαντινού Αυτοκράτορα]] [[Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου]], ο οποίος του έδωσε το αξίωμα του ''[[βεστιάριος|βεστιάριου]]''. Οι Ενετοί ως αντίποινα του επιτέθηκαν κι έκαψαν ένα από τα πλοία του, ωστόσο, το 1305, ο ίδιος επιτέθηκε στο νησί της [[Τένεδος|Τενέδου]], το οποίο, με την βοήθεια ορισμένων διερχόμενων Γενουάτικων πλοίων, ανέκτησε για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας.<ref name="PLP"/><ref name="Laiou151"/><ref>Nicol (1993), p. 113</ref>
Εκείνη την περίοδο, οι Βυζαντινοί ενεπλάκησαν σε πόλεμο εναντίον των μισθοφόρων της [[Καταλανική Εταιρεία|Καταλανικής Εταιρείας]], τους οποίους είχαν καλέσει για πόλεμο εναντίον των Τούρκων, ωστόσο, πλέον, είχαν στραφεί εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Σε εκείνο τον πόλεμο, ο Μορίσκο ενίσχυσε την πόλη της [[Μάδυτος (Θράκη)|Μαδύτου]], η οποία πολιορκείτο από τους Καταλανούς, με τρόφιμα, ενώ απέτρεψε
Στην διάρκεια μιας εκ των μαχών του ενάντια στους Καταλανούς στην [[Θάλασσα του Μαρμαρά]], ηττήθηκε και πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Καταλανούς, ωστόσο πέτυχε να εξαγοράσει την ελευθερία του και να επιστρέψει στην Τένεδο. Το 1306, επέστρεψε στην δράση, ενώ μαζί με τους Γενουάτες συμμάχους των Βυζαντινών συμμετείχε στην ανεπιτυχή πολιορκία της [[Καλλίπολη Θράκης|Καλλίπολη]], η οποία κρατείτο από τους Καταλανούς.<ref name="PLP"/> Το 1307 και το 1308, μαζί με άλλους υποστηριζόμενους από τους Βυζαντινούς πειρατές, ο Μορίσκο δραστηριοποιήθηκε στο Αιγαίο, επιτιθέμενος σε Ενετικά πλοία στα ανοιχτά της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]].<ref>Laiou (1972), p. 235</ref>
| |||