Νάιλον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα νάιλον είναι πολυμερές συμπύκνωσης που σχηματίζεται με την αντίδραση ίσων μερών διαμίνης και δικαρβοξυλικού οξέος, έτσι ώστε τα αμίδια να σχηματίζονται και στα δύο άκρα κάθε μονομερούς σε μια διεργασία ανάλογη με τα βιοπολυμερή πολυπεπτιδίου. Τα [[χημικό στοιχείο|χημικά στοιχεία]] που περιλαμβάνονται είναι [[άνθρακας]], [[υδρογόνο]], [[άζωτο]] και [[οξυγόνο]]. Το αριθμητικό επίθημα καθορίζει τους αριθμούς των [[άνθρακας|ανθράκων]] που δίνονται από τα μονομερή· πρώτα της διαμίνης και έπειτα του οξέος. Η πιο συνηθισμένη παραλλαγή είναι το νάιλον-6,6, που αναφέρεται στο ότι η διαμίνη (εξαμεθυλενοδιαμίνη) και το δισόξινο (αδιπικό οξύ) δίνουν το καθένα 6 άνθρακες στην πολυμερή αλυσίδα. Όπως με τα άλλα κανονικά συμπολυμερή όπως οι πολυεστέρες και οι [[πολυουρεθάνη|πολυουρεθάνες]], η "«επαναλαμβανόμενη μονάδα"» αποτελείται από ένα από κάθε μονομερές, έτσι ώστε να εναλλάσσονται στην αλυσίδα. Επειδή κάθε μονομερές σε αυτό το συμπολυμερές έχει την ίδια [[χημική αντίδραση|δραστική ομάδα]] σε κάθε άκρο, η κατεύθυνση του [[πεπτιδικός δεσμός|αμιδικού δεσμού]] αντιστρέφεται μεταξύ κάθε μονομερούς, αντίθετα με τις φυσικές [[πρωτεΐνη|πρωτεΐνες]] του πολυαμιδίου που έχουν γενική κατεύθυνση: τελικός C  → τελικό N  . Στο εργαστήριο, το νάιλον-6,6 μπορεί να παρασκευαστεί επίσης χρησιμοποιώντας διχλωροεξανοδιοϊκό οξύ αντί για αδιπικό οξύ.

Είναι δύσκολη η ακριβής λήψη των αναλογιών και οι αποκλίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε τερματισμό της αλυσίδας σε μοριακές μάζες μικρότερες από την επιθυμητή τιμή των 10.000 [[amu]]. Για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, ένα [[κρύσταλλος|κρυσταλλικό]], στερεό "«[[αλάτι|άλας]] του νάιλον"» μπορεί να μορφοποιηθεί σε θερμοκρασία δωματίου, χρησιμοποιώντας μια ακριβή [[Λόγος (μαθηματικά)|αναλογία]] 1:1 του [[οξύ|οξέος]] και της [[βάση]]ς για εξουδετερωθούν μεταξύ τους. Θερμαινόμενο στους 285 °C (545 °F), το άλας αντιδρά για να σχηματίσει πολυμερές νάιλον. Πάνω από 20.000 amu είναι αδύνατη η νηματοποίηση των αλυσίδων και για να καταπολεμηθεί αυτό, προστίθεται κάποιο [[αιθανικό οξύ]] για να αντιδράσει με το ελεύθερο άκρο της αμινομάδας κατά τη διάρκεια της επιμήκυνσης του πολυμερούς ώστε να περιοριστεί η μοριακή μάζα. Στην πράξη, και ειδικά για το 6,6, συνδυάζονται συχνά τα μονομερή σε ένα υδατικό διάλυμα. Το χρησιμοποιούμενο νερό για τη δημιουργία του διαλύματος εξατμίζεται κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες και η αυξημένη συγκέντρωση του "άλατος" πολυμερίζεται στην τελική μοριακή μάζα.