Ευάγγελος Παντόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 58:
==Το τέλος==
Από το 1900 και μετά, τα πράγματα αλλάζουν στην θεατρική Αθήνα. Η εμφάνιση της [[Νέα Σκηνή|«Νέας Σκηνής»]] και του Βασιλικού θεάτρου, εκτός του ότι συγκέντρωσε όλους τους άξιους ηθοποιούς της εποχής, συγκέντρωσε και το ενδιαφέρον του κοινού. Ο Παντόπουλος με έναν μέτριο θίασο- εξαιρουμένου του [[Αιμίλιος Βεάκης|Αιμίλιου Βεάκη]], που συνεργάστηκε μαζί του στα πρώτα του βήματα- δεν κατάφερε να προσελκύσει τους Αθηναίους. Αρχίζει να γίνεται πικρόχολος, τσακώνεται με τους θεατρικούς συγγραφείς, αφού αρνείται την αξία τους-, τον επιτιμούν και οι δημοσιογράφοι.<br />
Το [[1904]] θα συμμετάσχει στην ίδρυση του πρώτου σωματείου των Ελλήνων ηθοποιών, που τότε είχε τον τίτλο «Σύλλογος αλληλοβοηθείας Ελλήνων ηθοποιών». Πρόεδρος του συλλόγου εκλέγεται ο [[Νικόλαος Λάσκαρης]] ενώ ο Παντόπουλος εκλέγεται μέλος του διοικητικού συμβουλίου.<br />
Απογοητευμένος από την αδιαφορία του κοινού, το [[1905]] εγκαταλείπει την Αθήνα. Τον βρίσκουμε το [[1908]] στη Θεσσαλονίκη με το θίασο του Διονύση Ταβουλάρη. Απο εκεί θα συνεχίσει τις εμφανίσεις του σε Καβάλα, Μυτιλήνη και Σμύρνη, όπου θα γνωρίσει και πάλι τον θρίαμβο. Από τη Σμύρνη, πήγε στη Κρήτη, στο Ηράκλειο, πέρασε εκεί τον χειμώνα, και την άνοιξη του [[1909]] γυρίζει στην Αθήνα. Για μερικά χρόνια και μέχρι το θάνατό του, το [[1913]], θα παίζει αποτραβηγμένος σε συνοικιακά θέατρα, κυρίως στον Πειραιά, αφού το μεσουράνημα της Κυβέλης και της Κοτοπούλη στην Αθήνα, δεν άφηνε χώρο για κανέναν άλλον.<br />
Τον Απρίλη του 1913, άρρωστος, μεταφέρθηκε στο Δημοτικό νοσοκομείο των Αθηνών όπου και μετά από λίγους μήνες, στις 14 Οκτώβριου 1913, και σε ηλικία 53 ετών, πέθανε. <ref>εφ. Εστία, 15/10/1913, σελ.1</ref>
==Έργα του==
* «Η νύφη της Κούλουρης», τρίπρακτη ηθογραφική κωμωδία
| |||