Κολοσσός της Ρόδου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Colossus of Rhodes.jpg|thumb|right|Καλλιτεχνική απεικόνιση του αγάλματος, η στάση του με ανοικτά πόδια στην είσοδο του λιμανιού είναι καθαρά φανταστική.]]
Ο '''Κολοσσός της Ρόδου''' θεωρείται ως ένα από τα [[Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου]]. Ήταν ένα τεράστιο σε διαστάσεις άγαλμα το οποίο απεικόνιζε τον θεό [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιο]]Απόλλωνα. Ανεγέρθηκε από τον [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρη τον Λίνδιο]] μαθητή του [[Λύσιππος|Λύσιππου]] τον [[3ος αιώνας π.Χ.|3ο αιώνα π.Χ]]. .Το [[Άγαλμα της Ελευθερίας|Άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται στη ]][[Νέα Υόρκη]] είχε το ίδιο περίπου [[μέγεθος]] με τον '''Κολοσσό της Ρόδου''', αν και στηριζόταν σε υψηλότερη βάση. Η όψη του αγάλματος λέγεται ότι διακρινόταν από την είσοδο του λιμένα της [[Ρόδος (πόλη)|Ρόδου]].
== Εισαγωγή ==
Σύμφωνα με τον [[Θρύλος|θρύλο]], τον [[4ος αιώνας π.Χ.|4ο αιώνα π.Χ.]] ο [[θεός]] [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιος]]Απόλλων έσωσε τον λαό της [[Ρόδος|Ρόδου]] από μία επίμονη πολιορκία του [[Μακεδονία|Μακεδόνα]] [[Στρατηγός|στρατηγού]] [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου του Πολιορκητή]]. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον [[Προστάτης|προστάτη]] τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα γιγαντιαίο [[Μπρούντζος|μπρούντζινο]] [[άγαλμα]], που υψωνόταν περίπου 33 μέτρα<ref>Reynold Higgens, "[http://books.google.com/books?id=vGhbJzigPBwC&pg=PA130 The Colossus of Rhodes]", The Seven Wonders of the Ancient World, edited by Peter A. Clayton and Martin Jessop Price. Psychology Press, 1988, p. 130. ISBN 9780415050364</ref> πάνω από το [[Μάρμαρο|μαρμάρινο]] βάθρο του, δηλαδή ήταν δυόμισι φορές υψηλότερο από το [[Άγαλμα του Ολυμπίου Διός|άγαλμα του Δία στην Ολυμπία]], το έργο του [[Φειδίας|Φειδία]].
 
== Περιγραφή ==
Γραμμή 14:
 
== Αναπαράσταση ==
Ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]], ο γλύπτης και μηχανικός στον οποίο είχε να ανατεθεί ο σχεδιασμός και η κατασκευή του μνημείου του [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιου]]Απόλλωνα, ήταν μαθητής του γλύπτη [[Λύσιππος|Λύσιππου]], που ήταν γνωστός για τις ρεαλιστικές προτομές του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]]. Αν και ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]] είχε δώσει στο πρόσωπο του Κολοσσού τα χαρακτηριστικά του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]], ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ακριβή όψη του αγάλματος, ενώ οι αντικρουόμενες αρχαιολογικές ενδείξεις δυσχεραίνουν τις απόπειρες αναπαράστασης του Κολοσσού. Σε πολλά ελληνικά νομίσματα ο θεός φέρει συμβατικά ηλιακά σύμβολα, όπως στεφάνι από ηλιαχτίδες γύρω από το κεφάλι του, αλλά σε άλλα νομίσματα αυτές οι ηλιαχτίδες απουσιάζουν.
 
Το 1932 ανακαλύφθηκαν στη [[Ρόδος|Ρόδο]] τα θραύσματα ενός αναγλύφου με το πάνω μέρος του σώματος [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιου]] ή του [[Απόλλων|Απόλλωνα]]. Το ανάγλυφο αυτό, που συνέβαλε στην αναπαράσταση του Κολοσσού, απεικόνιζε τον στεφανωμένο με ηλιαχτίδες θεό, να σκιάζει με το δεξί του χέρι τα μάτια και να ακουμπά το αριστερό χέρι στο ισχίο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο θεός κρατούσε στο δεξί του χέρι πυρσό. Σε αυτή τη σύλληψη στηρίχτηκε και η στάση του [[Άγαλμα της Ελευθερίας|Αγάλματος της Ελευθερίας]]. Τελικά, το μαρμάρινο ανάγλυφο απεικόνιζε έναν αθλητή που αυτοστεφανώνεται.
 
Εξίσου αντικρουόμενες είναι οι απόψεις για το κάτω μέρος του σώματος του θεού. Ο θεός [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιος]]Απόλλων πιθανότατα ήταν ολόγυμνος. Όμως, το τεράστιο βάρος του αγάλματος μεταβιβαζόταν μόνο στους λεπτούς του αστραγάλους; Το [[Άγαλμα της Ελευθερίας]], που στήθηκε στο λιμάνι της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]] στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], είναι τυλιγμένο σε πλούσιες πτυχώσεις, που κρύβουν το κάτω μέρος του σώματος και βοηθούν στην ομαλή κατανομή του βάρους του ογκώδους κορμού. Μήπως ο Κολοσσός της Ρόδου υποστηριζόταν από ένα μανδύα, που κρεμόταν από τον ώμο ή το μπράτσο του;
 
Ωστόσο, οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]] δεν επιχείρησε να φιλοτεχνήσει ένα άγαλμα με τα πόδια σε διάσταση. ώστε τα πλοία να περνούν ανάμεσα στα σκέλη του, όπως υπέθεσαν καλλιτέχνες της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]]. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιος]] θα είχε άχαρη στάση, καθώς τα άκρα των ποδιών του θα πρέπει να απείχαν τουλάχιστον 100 μέτρα το ένα από το άλλο· ούτε οι ιδιοφυείς μηχανικοί των [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστικών χρόνων]] δεν θα μπορούσαν να επιλύσουν τέτοιο πρόβλημα.