Χυδαιολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 18:
Ποντιακοί και ακριτικοί στίχοι αργότερα μαρτυρούν την, ως επί το πλείστον, ανδροκρατούμενη κοινωνία, την οποία σχολίαζαν με όχι πάντα κολακευτικό τρόπο, όπως για παράδειγμα θεωρούταν ανήθικο για τα νεαρά αγόρια να μιμηθούν τους μεγάλους και κατ' αυτόν τον τρόπο έλεγαν ότι εκπορνεύονταν, χαρακτηριζόμενοι ως "άγουροι", αυτοί οι οποίοι δεν έχουν ωριμάσει. Για τους ασόβαρους της εποχής που ερωτοτροπούσαν παράνομα λεγόταν στα ακριτικά "πολλά χοβαρτάς έν ή με το" που σήμαινε "αείκος ζαμπαράς ‘κ’ ευρίεται", όπου με το ''ζαμπαράς'' ήταν συνώνυμο ''ο πουτανέας'' ή ''πόρνος.'' Στην λαϊκή παράδοση, κλασικά, συγκαταλέγονταν και οι παροιμίες, τα ανέκδοτα και οι παγιωμένες εκφράσεις. Ιδιαίτερα γνωστοί τραγουδοποιοί ήταν ο ζουρνατζής και ο λυριτζής στον Πόντο. Σαφώς οι καταστάσεις ήταν αυστηρότερες για το γυναικείο φύλο, όπως πολύ συχνά έλεγαν " Η κόρ’ έμαθεν το γαμετόν κι άλλο πάς ‘κι ίνεται", στην οποία φράση το ''γαμετόν'' είναι η ''ερωτική συνεύρεση.'' Οι παρανομίες στις λέξεις και τις φράσεις αφορούσαν και τα δυο φύλα.
===Στην λογοτεχνία===
Υπάρχουν καταγραφές από το 2004 ομάδων, νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία συγγραφέων, νέων όμως στην βιομηχανία που εξέδωσαν βιβλία τους, όπου στους διαλόγους και στην πλοκή είχαν ενταγμένο το υβριστικό στοιχείο. Εδώ γίνεται λόγος για τέχνη, όταν υποστηρίζεται από πολλούς. Κάποιοι είναι ο Μιχάλης Μιχαηλίδης με το μυθιστόρημά του ''Η σκύλα και το κουτάβι'',ο Αντώνης Ρουσοχατζάκης με την ''Εδέμ'' και ο Σπύρος Καρυδάκης με το ''Άσε με να σε δέρνω κάπου κάπου''. Ξεχωρίζοντας ορισμένους ξένους επίσης λογοτέχνες, ο Χ. Μίλερ υποστηρίζει ότι η χυδαιολογία είναι πανταχού παρούσα και η τέχνη μοιραία την αντανακλά.
==Ως μέσο εκμετάλλευσης ή καθοδήγησης==
| |||