Αλκέτας Παναγούλιας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων της Ελλάδας; προστέθηκε η Κατηγορία:Πρόεδροι ΠΑΕ Άρη (με το [[Βικιπαίδεια:HotCat|HotC...
MarkosDr (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8:
| τόπος γέννησης = [[Θεσσαλονίκη]], [[Ελλάδα]]
| ημερομηνία θανάτου = {{Ηθηλ|2012|6|18|1934|5|30}}
| τόπος θανάτου = [[Βιρτζίνια]], [[Η.Π.Α.ΗΠΑ]]
| ύψος =
| θέση = Αμυντικός
| περίοδοςνέων1 = 1949-1951
| ομάδανέων1 = Άρης Θεσσαλονίκης
| περίοδος1=1951-1962 | ομάδα1= Άρης Θεσσαλονίκης | συμμετοχές1= | γκολ1=
| περίοδος2=1962-1965 | ομάδα2= Ελληνο-Αμερικανικός Άτλας Νέας Υόρκης | συμμετοχές2= | γκολ2=
| συνολικέςσυμμετοχές =
| συνολικάγκολ =
| περίοδοςεθνικήςομάδας1=
| τίτλοι =
| προπονητής1=Ελληνο-Αμερικανικός Άτλας Νέας Υόρκης |περίοδοςπροπονητής1=1967-1971
| προπονητής2=Ελλάδα |προπονητής2βοηθός=yes | περίοδοςπροπονητής2=1972-1973
| προπονητής3=Ελλάδα | περίοδοςπροπονητής3=1973-1976
| προπονητής4=Ελλάδα | περίοδοςπροπονητής4=1977-1981
| προπονητής5=Ολυμπιακός Πειραιώς | περίοδοςπροπονητής5=1981-1983
| προπονητής6=ΗΠΑ | περίοδοςπροπονητής6=1983-1985
| προπονητής7=Ολυμπιακός Πειραιώς | περίοδοςπροπονητής7=1985-1987
| προπονητής8=Άρης Θεσσαλονίκης | περίοδοςπροπονητής8=1987-1990
| προπονητής9=Λεβαδειακός | περίοδοςπροπονητής9=1991-1992
Γραμμή 33:
}}
 
Ο '''Αλκέτας Παναγούλιας''' ([[Θεσσαλονίκη]], [[30 Μαΐου]] [[1934]] – [[Βιρτζίνια]], [[18 Ιουνίου]] [[2012]]) ήταν [[Έλληνας]] ποδοσφαιριστής και προπονητής. Υπήρξε ο προπονητής που οδήγησε την [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικήεθνική Ελλάδας]] στα τελικά του [[Euro 1980]] και του [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994|Μουντιάλ 1994]].
 
Στην [[Ποδόσφαιρο|ποδοσφαιρική]] του καριέρα υπήρξε ποδοσφαιριστής της ομάδας του [[Άρης Θεσσαλονίκης (ποδόσφαιρο)|Άρη Θεσσαλονίκης]], την οποία στήριξε αργότερα ως προπονητής αλλά και ως παράγοντας.
Γραμμή 42:
Τη δεκαετία του '50 κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης με τη φανέλα των "κίτρινων", το 1953 και το 1959, στα οποία συνέβαλε τα μέγιστα. Σημείωσε συνολικά 13 τέρματα για το τοπικό πρωτάθλημα, 3 για το [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κύπελλο Ελλάδας]] και 10 για το εθνικό πρωτάθλημα.
 
Το 1962, σε ηλικία 28 ετών, ανακοίνωσε στους συμπαίκτες του ότι θα έφευγε για τις [[ΗΠΑ|Η.Π.Α.]], αποδεχόμενος την πρόσκληση της ομάδας Ελλήνων ομογενών "[[Ελληνο-Αμερικανικός Άτλας Νέας Υόρκης]]" συνεχίζοντας παράλληλα εκεί και τις σπουδές του,<ref name="ReferenceA">ΣΚΑΪ ΒΙΒΛΙΟ, Αθλητική σειρά: Για πάντα πρωταθλητές, Τόμος 6 Άρης - Ποδόσφαιρο - Μπάσκετ, σελ 44, ISBN 978-960-482-022-1</ref> στο αμερικανικό κολέγιο, Orange County Community College στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης τη διετία 1962-1964. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του αγωνίστηκε με την ποδοσφαιρική ομάδα του κολεγίου και πρωταγωνίστησε, οδηγώντας την ομάδα στην πρώτη θέση στο παναμερικανικό πρωτάθλημα διετών κολεγίων.
 
== Προπονητής ==
Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την ελληνοαμερικανική ομάδα [[Ελληνο-Αμερικανικός Άτλας Νέας Υόρκης]], με την οποία κατέκτησε το αμερικανικό κύπελλο 3 φορές (1967, 1968, 1969).
 
Το [[1972]] ανέλαβε βοηθός του προπονητή της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικήςεθνικής Ελλάδας]] [[Μπίλι Μπίνγκαμ]] και το [[1973]] τον αντικατέστησε αναλαμβάνοντας πρώτος προπονητής έως το [[1976]].
 
Τον Φεβρουάριο του 1975 βρέθηκε για πρώτη φορά στον πάγκο του Άρη, διατηρώντας παράλληλα και τα καθήκοντα του ομοσπονδιακού προπονητή. Έβγαλε από το αγωνιστικό αδιέξοδο τους "κίτρινους", οι οποίοι κατάφεραν να τερματίσουν στην 6η θέση του πρωταθλήματος.<ref name="ReferenceA"/>
 
Στη δεύτερη περίοδό του ως προπονητής της Ελλάδας (1977-811981), την οδήγησε στην πρόκριση για τα τελικά του [[Euro 1980]] (τότε Κύπελλο Εθνών) στην [[Ιταλία]], που υπήρξε η πρώτη μεγάλη διάκριση στην ιστορία της, αφήνοντας εκτός διοργάνωσης την [[Εθνική ΕΣΣΔ (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ε.Σ.Σ.Δ.ΕΣΣΔ]] και την [[Εθνική Ουγγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ουγγαρία]] (στον προκριματικό όμιλο συμμετείχε και η [[Εθνική Φινλανδίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Φινλανδία]]). Στην τελική φάση πραγματοποίησε τρεις αξιοπρεπείς εμφανίσεις, καθώς στους δύο πρώτους αγώνες της ηττήθηκε δύσκολα (0-1) από την [[Εθνική Ολλανδίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ολλανδία]] (φιναλίστ δύο χρόνια νωρίτερα στο [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978|Μουντιάλ 1978]]) και την [[Εθνική Τσεχοσλοβακίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Τσεχοσλοβακία]] (1-3) ενώ στον τελευταίο αγώνα της με τη μετέπειτα τροπαιούχο [[Εθνική Γερμανίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Δυτική Γερμανία]] αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα.
 
Από το [[1981]] έως το [[1983]] υπήρξε προπονητής του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων ΠειραιώςΣ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού]] κατακτώντας το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1981-1982|πρωτάθλημα του 1982]].
 
Το διάστημα 1983-851985 ανέλαβε προπονητής της [[Εθνική ΗΠΑ (ποδόσφαιρο ανδρών)|εθνικής ομάδας των Η.Π.Α.ΗΠΑ]], ενώ το [[1984]] ήταν προπονητής της ολυμπιακής ομάδας των Η.Π.Α.ΗΠΑ στην [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1984|Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες]].
 
Στη συνέχεια ανέλαβε και πάλι τον Ολυμπιακό, κατακτώντας ένα ακόμα πρωτάθλημα το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1986-1987|1987]], που έμελλε να είναι και το τελευταίο πριν τα πέτρινα χρόνια της ομάδας, καθώς και το [[Κύπελλο φιλίας και αλληλεγγύης|Σούπερ Καπ]].
 
Το [[1988]] κλήθηκε να καθίσει για τρίτη φορά στον πάγκο του Άρη και παρά τα προβλήματα που υπήρχαν τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος. Την επόμενη περίοδο ([[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1989-1990|1989-90]]) συνέχισε στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου αλλά τον Ιανουάριο του 1990 απομακρύνθηκε έπειτα από την ισοπαλία με τον Ιωνικό (1-1).
 
Τον Ιανουάριο του 1991 ανέλαβε τον [[Α.Π.Ο. Λεβαδειακός|Λεβαδειακό]], αλλά η ομάδα υποβιβάστηκε στη [[Β΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών|Β' Εθνική]], παρέμεινε όμως για ακόμη έξι μήνες (έως τον Ιανουάριο του 1992).
 
Το [[1992]] ανέλαβε για τρίτη (και τελευταία φορά) την Ελλάδα, οδηγώντας την ξανά σε μια μεγάλη επιτυχία, στην πρόκριση για το [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994|Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994]], τερματίζοντας στην πρώτη θέση του προκριματικού ομίλου που συμμετείχε, πάνω από τη [[Εθνική Ρωσίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ρωσία]] (προκρίθηκε ως δεύτερη) και την [[Εθνική Ουγγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ουγγαρία]], δύο ομάδες που είχε αντιμετωπίσει και στην προηγούμενη πρόκρισή της, 14 χρόνια νωρίτερα. Τα αποτελέσματα στην τελική φάση όμως δεν ήταν ανάλογα, καθώς οι αντίπαλοι της ήταν ορισμένες από τις πιο ισχυρές ομάδες της διοργάνωσης. Η [[Εθνική Αργεντινής (ποδόσφαιρο ανδρών)|Αργεντινή]] είχε στη σύνθεσή της τον μεγάλο [[Ντιέγκο Μαραντόνα]], η [[Εθνική Βουλγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Βουλγαρία]] έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, αποκλείοντας την κάτοχο του τροπαίου [[Εθνική Γερμανίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Γερμανία]], ενώ και η [[Εθνική Νιγηρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Νιγηρία]] υπήρξε τότε η νέα μεγάλη δύναμη της [[Αφρική]]ς.
 
Αποτέλεσε έναν προπονητή - σύμβολο για την εθνική ομάδα στην εποχή του και υπήρξε ο πρώτος (και μοναδικός μέχρι σήμερα Έλληνας) τεχνικός που την οδήγησε σε τελική φάση διοργάνωσης.
 
Το διάστημα 1996-981998 ανέλαβε τον [[ΠΑΕ Ηρακλής|Ηρακλή]], ενώ τον Απρίλιο του 1999 ανέλαβε για τέταρτη φορά τον Άρη και με 6 σερί νίκες στους τελευταίους 8 αγώνες κατάφερε να τερματίσει στην 6η θέση και να εξασφαλίσει την έξοδο στο [[Κύπελλοκύπελλο ΟΥΕΦΑ]], ο ίδιος όμως δεν θέλησε να συνεχίσει και την επόμενη περίοδο.
 
== Τίτλοι - Διακρίσεις ==
Γραμμή 85:
Πλούσια υπήρξε και η συνεισφορά του εκτός γηπέδων, καθώς στο παρελθόν είχε εκλεγεί μέλος του δημοτικού συμβουλίου της [[Δήμος Θεσσαλονίκης|Θεσσαλονίκης]]. Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1993|βουλευτικές εκλογές του 1993]] υπήρξε υποψήφιος βουλευτής με τη [[Νέα Δημοκρατία]] στην [[Εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης|Α' Θεσσαλονίκης]], απέσπασε 18.157 σταυρούς προτίμησης και κατατάχθηκε στην ένατη θέση του ψηφοδελτίου, αποτυγχάνοντας να εκλεγεί.
 
Ακόμα έχει υπάρξει επιθεωρητής της [[FIFA]], μέλος της Ακαδημίας των Σπορ των Η.Π.Α.ΗΠΑ, μέλος του Αμερικανικού ποδοσφαιρικού Χολ οφ Φέημ και μέλος της Αμερικανικής Ομοσπονδίας προπονητών.
 
Ο δρόμος πίσω από το [[Γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης]] έχει πάρει προς τιμήν του το όνομά του.