Κούμανι Ηλείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 30:
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση το χωριό δημιουργήθηκε τον 13ο αιώνα όταν ήρθε στην περιοχή ο [[Οικογένεια Καντακουζηνών|Ιωάννης Καντακουζηνός]] με τον στρατό του που περιελάμβανε άντρες από την φυλή των Κουμαναίων<ref name="Kanel">Χρήστος Θ. Κανελλάκης, ''Το Μοίραλι από το 1561 έως σήμερα'', Εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2010, σελ. 398-399</ref>. Κάποιοι από αυτούς τους στρατιώτες εγκαταστάθηκαν μόνιμα αρχικά στην [[Νομός Αχαΐας|Αχαΐα]] στο σημερινό [[Κούμανι Αχαΐας]] και έπειτα στην περιοχή όπου οίκισαν το χωριό δίνοντας του το σημερινό του όνομα<ref name="Kanel"/>.
Υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη κατά την περίοδο της [[τουρκοκρατία|τουρκοκρατίας]] και μετά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50. Οι κάτοικοι έλαβαν μέρος σε όλους τους αγώνες τις πατρίδας. Το 1821 δημιούργησε τέτοιο μύθο η αγωνιστικότητα των κατοίκων που ακόμη και οι σημερινές γενιές λένε την παροιμία: "Κούμανι και [[Αντρώνι]] ο Θεός να σε γλιτώνει". Αυτή και μόνο η παροιμία μας δείχνει την αγωνιστικότητα των κατοίκων. Από το Κούμανι ήταν και ο γνωστός οπλαρχηγός της [[Φολόη|Κάπελη]]ς παπα-Κοσμάς Ζώρας Κουμανιώτης<ref>{{cite news|url=http://www.antroni.gr/index.php?view=article&catid=26&id=260%3A2009-03-16-22-13-45&format=pdf&option=com_content&Itemid=54|title=
Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια παρακμή και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εσωτερικό και εξωτερικό. Ο πληθυσμός του μειώθηκε σημαντικά και έτσι σήμερα είναι μόνο 450 μόνιμοι κάτοικοι. Οι χωριανοί που έχουν μεταναστεύσει επισκέπτονται τακτικά το χωριό. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την [[κτηνοτροφία]], γεωργία και πολλοί από αυτούς είναι τεχνίτες, οικοδόμοι.
Γραμμή 42:
==Πηγές==
* [http://web3.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας], ''Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας'', τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012)
* Ιωσήφ Αργ. Αργυρίου, «
* Χρήστος Θ. Κανελλάκης, ''Το Μοίραλι από το 1561 έως σήμερα'', Εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2010. ISBN 978-960-6684-64-7
| |||