Πόλεμος Μπόσιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 90:
== Το επακόλουθο ==
[[Αρχείο:Yasukuni Shrine 201005.jpg|μικρογραφία|267x267εσ|Ο Ναός Γιασουκούνι που χτίστηκε για τους νεκρούς του πολέμου.]]
Μετά την ολοκληρωτική νίκη, η κυβέρνηση προχώρησε στην ενοποίηση όλης της Ιαπωνίας υπό μια δυνατή, κυρίαρχη και νόμιμη διοίκηση που ελέγχο΄ντανελέγχονταν από το Αυτοκρατορικό Συμβούλιο. Η κατοικία του Αυτοκράτορα μεταφέρθηκε από το [[Κυότο]] στην [[Έντο]] στα τέλη του 1868, και η πόλη μετονομάστηκε σε [[Τόκιο]]<ref>{{Cite web|url=http://www.metro.tokyo.jp/ENGLISH/ABOUT/HISTORY/history01.htm|title=History of Tokyo - Tokyo Metropolitan Government|website=www.metro.tokyo.jp|accessdate=2016-09-06}}</ref>. Η πολιτική και στρατιωτική δύναμη των φατριών σταδιακά περιορίστηκε και στο τέλος εξαλείφθηκε. Οι φατρίες και η γη που έλεγχαν μετατράπηκαν σταδιακά σε νομαρχίες που τις διοικούσε νομάρχης ορισμένος από τον Αυτοκράτορα. Το σύστημα με τις νομαρχίες ισχύει μέχρι και σήμερα<ref>{{Cite web|url=http://www.japan-guide.com/list/e1002.html|title=Japanese Prefectures|website=www.japan-guide.com|accessdate=2016-09-06}}</ref>. Μια μεγάλη αλλαγή ήταν η σταδιακή αποδυνάμωση και στο τέλος της η εξαφάνιση της κοινωνικής τάξης των [[σαμουράι]]. Οι περισσότεροι σαμουράι κατέληξαν κρατικοί λειτουργεί αλλά μια σημαντική πλειοψηφία από αυτούς κατέληξαν στην [[φτώχεια]]<ref>SONODA, Hidehiro. ''The Decline of the Japanese Warrior Class, 1840-1880'', Japan Review, no. 1 (1990)</ref>. Οι νότιες φατρίες που έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο κατά την διάρκεια της σύγκρουσης (Σατσούμα, Τσοσού και Τόσα) κατείχαν τις σημαντικότατες και ανώτατες θέσεις όσο αναφορά την διοίκηση της χώρας. Ο τρόπος που διοικούσαν πολλές φορές αποκαλείται και [[Ολιγαρχία του Μέϊτζι|Ολιγαρχία του Μεϊτζί]]. Ορίστηκε επίσης τιμητικός τίτλος για αυτούς που διοικούσαν την χώρα στο πλευρό του Αυτοκράτορα με το όνομα ''γκενρό'' (''元老'')<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/topic/genro|title=genro {{!}} Japanese oligarchy|accessdate=2016-09-06}}</ref>. Το 1869 χτίστηκε ο [[Ναός της Γιασουκούνι]] προς τιμήν όλων αυτών που πέθαναν κατά την διάρκεια του Εμφυλίου<ref>{{Cite web|url=http://www.yasukuni.or.jp/english/about/index.html|title=About Yasukuni Shrine│Yasukuni Shrine|website=www.yasukuni.or.jp|accessdate=2016-09-06}}</ref>.
[[Αρχείο:Battle of Shiroyama.JPG|αριστερά|μικρογραφία|349x349εσ|Αναπαράσταση της Μάχης της Σιρογιάμα. Απαθανατίζονται οι Σαμουράι (δεξία) που πραγματοποιούν επίθεση αυτοκτονίας στους στρατιώτες του Αυτοκρατορικού Στρατού (αριστερά).]]
 
Μερικοί υποστηρικτές του Σόγκουν διώχθηκαν και σχεδόν εκτελέστηκαν, αλλά στο τέλος τους δόθηκε αμνηστία. Για την εφαρμογή της αμνηστίας προς τους πρώην υποστηρικτές του Σόγκουν πίεσαν πολλοί παράγοντες, ιδίως ο Παρκς, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά: "''Εάν δοθούν προσωπικές κυρώσεις για πρώην αντίπαλους στον εμφύλιο αυτό, η εικόνα της νέας κυβέρνησης θα αμαυρωθεί αρκετά στα μάτια των ξένων δυνάμεων''"<ref>Είναι απόφθεγμα από τον Keene, σελ. 143</ref>. Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους εκτέλεσαν διετή ή τριετή ποινή στην φυλακή και μετά καλέστηκαν για να δουλέψουν στην νέα κυβέρνηση. Μάλιστα πολλοί από αυτούς ακολούθησαν λαμπρές καριέρες μετά τον πόλεμο.
 
Η αυτοκρατορική κυβέρνηση δεν ακολούθησε τον αρχικό της σκοπό να διώξει τους ξένους. Αντί αυτού ακολούθησε πολιτική συνεχούς εκσυγχρονισμού της χώρας με σκοπό την αναδιαπραγμάτευση των [[Άνισες Συμφωνίες|Άνισων Συμφωνιών]] με τις μεγάλες δυνάμεις. Σημαντικός παράγοντας έπαιξε το μόττο που διατυπώθηκε λίγο καιρό αργότερα, "''Πλούσια χώρα, δυνατός στρατός''" (''富国強兵, φουκόκου κιοχέι'')<ref>{{Cite web|url=http://eh.net/eha/wp-content/uploads/2013/11/Tang.pdf|title=Fukoku kyohei: evaluating the impact of public investment in Meiji Japan, 1868-1912|last=Tang|first=John P.|date=Ιούλιος 2011|website=Εθνικό Πανεπιστήμιο Αυστραλίας|publisher=|accessdate=6 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Η αλλαγή στάσης απέναντι στα ξένα συμφέροντα έγινε από τις πρώτες κιόλας μέρες του εμφύλιου: στις 8 Απριλίου 1868 ανεγέρθηκαν νέες πινακίδες που καταδίκαζαν την χρήση βίας εναντίον ξένων<ref name=":0" />. Επίσης μεγάλος ήταν ο σεβασμός που έτρεφε ο Αυτοκράτορας στον [[Άλφρεντ, Δούκας του Εδιμβούργου|Άλφρεντ, Δούκα του Εδιμβούργου]] που τον αποκαλούσε "''ίδιο στο αίμα''"<ref name=":0" />.
[[Αρχείο:MeijiJoukyou.jpg|μικρογραφία|301x301εσ|Ο Αυτοκράτορας Μεϊτζί πηγαίνει στο Τόκυο.]]
 
Αν και στην αρχή της κυβέρνησης του [[Αυτοκράτορας Μεϊτζί|Μεϊτζί]] παρατηρήθηκε αναζωπύρωση των σχέσεων της Ιαπωνίας με τις [[Μεγάλες Δυνάμεις]], οι σχέσεις της Αυτοκρατορικής κυβέρνησης με την [[Γαλλία]] δεν ήταν στενές, λόγω του ότι οι δε βοήθησαν τους εχθρούς του Αυτοκράτορα. Σύντομα όμως οι Γάλλοι έστειλαν δεύτερη αποστολή στην Ιαπωνία το 1874 και μια τρίτη το 1884. Οι σχέσεις Ιαπωνίας-Γαλλίας επαναφέρθηκαν πλήρως όταν οι Γάλλοι βοήθησαν και σχεδίασαν τον πρώτο μεγάλο πολεμικό στόλο της Ιαπωνίας υπό τις οδηγίες του Γάλλου μηχανικού [[Λουί-Εμιλέ Μπερτίν]]<ref>{{Cite book|url=http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k8510652/f1.item.zoom|title=Louis-Emile Bertin : son rôle dans la création de la marine japonaise|last=Togari|first=Capitaine de vaisseau|publisher=Sirey|year=1935|isbn=|location=Παρίσι|page=5-10}}</ref>. Γενικότερα, ο εκσυγχρονισμός της χώρας άρχισε από τα τελευταία κιόλας χρόνια του Σόγκουν και η πολιτική του συνεχούς εκσυγχρονισμού εφαρμόστηκε πλήρως από την νέα κυβέρνηση.
[[Αρχείο:Teenager Meiji Emperor with foreign representatives 1868 1870.jpg|αριστερά|μικρογραφία|314x314εσ|Ο Αυτοκράτορας Μεϊτζί υποδέχεται αντιπροσώπους ξένων κρατών.]]
 
Μετά την στέψη του, ο Μεϊτζί ορκίστηκε τον [[Όρκος των Πέντε Άρθρων|Όρκο των Πέντε Άρθρων]] (''五箇条の御誓文, Γκοκατζό νο Γκοσεϊμόν'')<ref>{{Cite web|url=http://afe.easia.columbia.edu/ps/japan/charter_oath_1868.pdf|title=THE CHARTER OATH (OF THE MEIJI RESTORATION), 1868|last=|first=|date=|website=Πανεπιστήμιο Columbia|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>, ενθαρρύνοντας τις συνελεύσεις για εύρεση λύσεων, υποσχόμενος περισσότερες ευκαιρίες για τον απλό κόσμο, καταργώντας τα "κακά έθιμα του παρελθόντος" και αναζητώντας γνώση από όλες τις πλευρές της χώρας για να καταστεί η αυτοκρατορική δύναμη πιο ισχυρή και με καλύτερες βάσεις. Άλλες μεταρρυθμίσεις του Μεϊτζί περιλάμβαναν την [[Κατάργηση του συστήματος των χαν]] το 1871<ref>Mark Ravina, ''Land and Lordship in Early Modern Japan'', Stanford University Press (1999), σελ. 204-206</ref>, όπου οι ντάιμιο της κάθε περιοχής αντικαταστάθηκαν από νομάρχες διορισμένους από τον Αυτοκράτορα και οι περιοχές άλλαξαν μορφή και μετατράπηκαν σε νομαρχίες. Σημαντικές ήταν και οι μεταρρυθμίσεις όσο αναφορά την παιδεία του λαού, όπου κατέστη υποχρεωτική η βασική εκπαίδευση<ref>{{Cite web|url=https://www.nier.go.jp/English/educationjapan/pdf/201103EJPP.pdf|title=Education in Japan: Past and Present|last=|first=|date=|website=Εθνικό Ίδρυμα για την Έρευνα Εκπαιδευτικής Πολιτικής Ιαπωνίας|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Επίσης καταργήθηκαν οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις του Κομφουκισμού. Όλες αυτές οι αλλαγές επικυρώθηκαν και επίσημα το 1869 με το [[Σύνταγμα Μεϊτζί]] (''大日本帝國憲法, Ντάι Νιππόν Τεϊκόκκου Κενπό, κυριολεκτικά: '''Το Σύνταγμα της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας''''')<ref>{{Cite web|url=http://www.ndl.go.jp/constitution/e/etc/c02.html|title=The Constitution of the Empire of Japan|last=|first=|date=|website=Εθνική Βιβλιοθήκη Αυτοκρατορικών Διαταγμάτων Ιαπωνίας|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Παρόλο που οι Σαμουράι υποστήριξαν την Αυτοκρατορική Αυλή, πολλές από τις πρώτες μεταρρυθμίσεις του Μεϊτζί θεωρήθηκαν ως πλήγμα στα συμφέροντα τους: η δημιουργία ενός επαγγελματικού κρατικού στρατού με επιστράτευση από όλες τις κοινωνικές τάξεις, κάθως και η κατάργηση του κληρονομικού κύρους και πλεονεκτημάτων που είχαν εως τότε οι Σαμουράι έκανε πολλούς να δημιουργήσουν εχθρικές τάσεις προς το κράτος<ref name=":1" />. Αυτό εκδηλώθηκε ιδιαίτερα στην νότια Ιαπωνία, όπου το 1874 έγινε η [[Εξέγερση των Σάγκα]]<ref>Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Saga no ran" στην ''[https://books.google.com/books?id=p2QnPijAEmEC&pg=PA804 Japan Encyclopedia]'', σελ. 804</ref> και το 1876 η [[Εξέγερση των Τσοσού]]. Ένας πρώην Σαμουράι στην [[Σατσούμα]] που εγκατέλειψε το κράτος για διαφορές ως προς τους ξένους, οργάνωσε την [[Εξέγερση των Σατσούμα]] το 1877<ref>Augustus Henry Mounsey (1879). ''The Satsuma Rebellion, an Episode of Modern Japanese History''</ref>. Σκοπός της εξέγερσης ήταν η διατήρηση των δικαιωμάτων των Σαμουράι και το μόττο τους ήταν "νέα κυβέρνηση, ακμαιότατο ηθικό" (''新政厚徳, σινσέι κότοκου''). Η εξέγερση έληξε με την ήττα των Σατσούμα στην [[Μάχη της Σιρογιάμα]]<ref>Perkins, Dorothy, Japan Goes to War: A Chronology of Japanese Military Expansion, Diane Publishing
</ref>.
 
== Παραπομπές ==