|
==Βιογραφία==
Ο Δημουλίτσας ή Πατατούκος<ref name=Lexiko>Χρ. Α. Στασινόπουλου, ''Λεξικό της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821'', εκδόσεις Δεδεμάδη, 1979, τ. Δ', σ. 143.</ref>, όπως έμεινε γνωστός, καταγόταν από την [[Πάργα]] της [[Ήπειρος|Ηπείρου]] και σε μικρή ηλικία κατέφυγε στην Κέρκυρα<ref name=Psara>[http://www.dimospsaron.gr/media/39501/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82.pdf Δήμος Ψαρών: Πατατούκος.]</ref> ενώ έπειτα εγκαταστάθηκε στα [[Ψαρά]]<ref name=Lexiko/> καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, απέδρασε από πλοίο συντοπιτών του που τον κακομεταχειρίζονταν, βρίσκοντας καταφύγιο σε πλοίο του Ψαριανού καπετάνιου, Κοτζιά<ref name=Psara/>. Συνεχίζοντας το ναυτικό επάγγελμα, ταξίδευσε σε διάφορα μέρη, ανάμεσα στα οποία και στην [[Τουλώνη]] της [[Γαλλία]]ς. Εκεί, εργάστηκε για ένα διάστημα στον τοπικό ναύσταθμο και παράλληλα διδάχτηκε από Γάλλο μηχανικό την τέχνη της κατασκευής πυρπολικών πλοίων<ref name=Lexiko/>.
Με το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης, προχώρησε στην κατασκευή ενός τέτοιου πυρπολικού το οποίο, οδηγούμενο από τον [[Δημήτριος Παπανικολής|Δημήτριο Παπανικολή]], προκάλεσε την πυρπόλυσηπυρπόληση ενός [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανικού]] δίκροτου πλοίου κατά την [[ναυμαχία της Ερεσού]] τον Μάιο του [[1821]]<ref>''Ιστορία Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1975, τ. ΙΒ' σ. 126.</ref>. Μετά από αυτή την επιτυχία, ο Δημουλίτσας συνέχισε την κατασκευή πυρπολικών, ενώ ο συγκεκριμένος τύπος σκαφών, χρησιμοποιήθηκε με ελάχιστες παραλλάξεις, καθ' όλη τη διάρκεια της επανάστασης<ref>''Ιστορία Ελληνικού Έθνους'', 1975, ΙΒ', σ. 127.</ref>.
Ο Δημουλίτσας απεβίωσε στα Ψαρά τον Μάρτιο του [[1823]] από λοιμική νόσο. Η κηδεία του που ακολούθησε ήταν πάνδημη, ενώ στην οικογένειά του χορηγήθηκε σύνταξη<ref>Στασινόπουλου, 1979, τ. Δ', σ. 144.</ref>.
|
