Άννα Πάβλοβα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 12:
Τα χρόνια της εκπαίδευσης ήταν δύσκολα για τη μικρή Πάβλοβα. Το [[κλασικό μπαλέτο]] δεν ήταν εύκολο για εκείνην. Τα πολύ τοξωτά πόδια, οι λεπτοί της αστράγαλοι και τα μακριά άκρα της έρχονταν σε αντίθεση με το μικρό και συμπαγές σώμα που είχαν οι μπαλαρίνες εκείνη την εποχή. Οι συμμαθητές της την κορόιδευαν με παρατσούκλια όπως η ''σκούπα'' και το ''La petite Sauvage'' (Ο μικρός άγριος). Απτόητη, η Πάβλοβα εκπαιδευόταν για να βελτιώσει την τεχνική της. Εξασκούταν συνεχώς αφού μάθαινε κάθε βήμα. Έκανε επιπλέον μαθήματα από τους σημαντικότερους καθηγητές της εποχής -''[[Christian Johansson]]'', ''[[Pavel Gerdt]]'', ''[[Nikolai Legat]]''— και από τον [[Ενρίκο Τσεκέτι]], που θεωρείτο ο μεγαλύτερος δεξιοτέχνης του μπαλέτου και ιδρυτής της μεθόδου ''Τσεκέτι'', μιας τεχνικής μπαλέτου που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Το 1898, μπήκε στην ''classe de perfection'' της ''Ekaterina Vazem'', πρώην πρίμα μπαλαρίνα των Αυτοκρατορικών Θεάτρων της Αγίας Πετρούπολης.
 
Κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους της στην Αυτοκρατορική Σχολή Μπαλέτου, ερμήνευσε πολλούς ρόλους με την κύρια εταιρία. Αποφοίτησε το 1899 σε ηλικία 18 ετών και επιλέχθηκε να μπει στο Αυτοκρατορικό Μπαλέτο μια βαθμίδασειρά μπροστά από το ''corps de ballet'' ως ''coryphée''. Έκανε το επίσημο ντεμπούτο της στο [[Αυτοκρατορικό Θέατρο Μαριίνσκι]] στην παράσταση του ''Pavel Gerdt'', ''Les Dryades prétendues'' (Οι ψευδής Δρυάδες). Η ερμηνεία της επέστησε επαίνους από τους κριτικούς και ιδιαιτέρως από τον μεγάλο κριτικό και ιστορικό ''Νικολάι Bezobrazov''.
 
==Καριέρα==
Γραμμή 20:
{{απόσπασμα|«... αφήστε τα ακροβατικά για τους άλλους. Είναι πολύ περισσότερο από όσο αντέχω να δω, την πίεση που ασκούν τέτοια βήματα στους ευαίσθητους μυς και την έντονη καμάρα του ποδιού σας. Σας ικετεύω να μην προσπαθήσετε ποτέ ξανά να μιμηθείτε εκείνους που είναι σωματικά δυνατότεροι από εσάς. Θα πρέπει να συνειδητοποιήστε ότι η λεπτότητα και η ευαισθησία σας είναι τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία σας. Θα πρέπει πάντα να κάνετε το είδος του χορού που φανερώνει τα δικά σας σπάνια χαρακτηριστικά αντί να προσπαθείτε να κερδίσετε τον έπαινο με κοινά ακροβατικά κόλπα.»|}}
 
Η Πάβλοβα γρήγορα ανελίχθηκε μέσα από τις σειρές, για να γίνει μια από τις αγαπημένες χορεύτριες του παλιού μαέστρου Πετιπά. Ήταν από ίδιο τον Πετιπά που η Πάβλοβα έμαθε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ''Paquita'', της ''Princess Aspicia'' στο έργο ''Η κόρη του Φαραώ'', της ''Βασίλισσας Νίσια'' στο ''Le Roi Candaule'' και τη ''[[Ζιζέλ]]''. Ονομάστηκε ''danseuse'' το 1902, ''première danseuse'' το 1905 και τέλος, πρίμα μπαλαρίνα το 1906 μετά από την επιτυχημένη ερμηνεία της στη ''Ζιζέλ''. Ο Πετιπά αναθεώρησε πολλά [[grand pas]] γι 'αυτήν, καθώς και πολλές συμπληρωματικές παραλλαγές. Έχαιρε θαυμασμού από τους φανατικούς ''balletomanes'' της τσαρικής Αγίας Πετρούπολης και οι λεγεώνες των οπαδών της αυτοαποκαλούνταν ''Pavlovatzi''.
 
Όταν η μπαλαρίνα ''Mathilde Kschessinska'' ήταν έγκυος το 1901, προπονούσε την Πάβλοβα στο ρόλο της Νίκια στο έργο ''La Bayadère''. Η ''Kschessinska'', που δεν ήθελε να την επισκιάζουν, ήταν σίγουρη πως η Πάβλοβα θα αποτύγχανε στο ρόλο, μιας και θεωρούσε πως ήταν από τεχνικής άποψης κατώτερη, λόγω των μικρών της αστραγάλων και των ευκίνητων ποδιών της. Αντιθέτως όμως το κοινό μαγεύτηκε από την Πάβλοβα και την αδύναμη, αιθέρια εμφάνισή της, τα οποία ταίριαζαν άψογα με το ρόλο, ειδικά στη σκηνή με ''Το Βασίλειο των Σκιών''.
 
 
[[File:AP Cygne.jpg|thumb|upright|left|Η Άννα Πάβλοβα στην παράσταση του ''Fokine/Saint-Saëns'' για το έργο ''[[The Dying Swan]]'', Αγία Πετρούπολη, 1905]]
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}