Καλαμαριά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Ιστορία==

Η περιοχή κατοικήθηκε από τα [[Προϊστορία|προϊστορικά]] χρόνια ακόμα, όπως μαρτυρούν ευρήματα στο ακρωτήριο [[Καραμπουρνάκι]]. Η ονομασία ''Καλαμαριά'' πρωτοεμφανίστηκε το [[1083]] και αναφερόταν σε όλη την περιοχή νοτιοανατολικά της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο στην περιοχή του σημερινού δήμου. Προέρχεται πιθανώς από το βυζαντινό τοπωνύμιο ''Καλή Μεριά''. H πραγματική γεωγραφική περιοχή της Καλαμαριάς εκτείνονταν από τα σημερινά Νέα Μουδανιά έως τη Θέρμη, ενώ σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας αποτελούσε ναχιγιέ ο οποίος περιελάμβανε χωριά όπως τα Βασιλικά, η Επανομή, ο Τρίλοφος αλλά και τα τότε μουσουλμανικά χωριά που φέρουν σήμερα τις ονομασίες Σήμαντρα, Πλαγιάρι (τότε Ουζούν Αλή), Μεσημέρι, Ραιδεστός μετά την εκεί εγκατάσταση Ελλήνων προσφύγων. Κατά την περίοδο του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]] και της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] η περιοχή ήταν σχεδόν ακατοίκητη. Το [[1920]] έγιναν οι πρώτες εγκαταστάσεις πληθυσμών προσφύγων, από την [[Γεωργία]]. Ωστόσο ο μαζικός εποικισμός έγινε μετά την [[Μικρασιατική καταστροφή]] του [[1922]]. Συνολικά υπολογίζεται ότι μέχρι και 100.000 πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν συνολικά στη Θεσσαλονίκη, κυρίως στα προάστια που δημιουργήθηκαν. Πρόσφυγες από τα παράλια κυρίως της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] εγκαταστάθηκαν στις περιοχές της Καλαμαριάς που βρέχονταν από τη θάλασσα διότι αφενός θύμιζαν τους τόπους των πατρίδων τους και αφετέρου έδιναν τη δυνατότητα της αλιείας ως επαγγέλματος που ασκούσαν στη [[Μικρά Ασία]] πριν ξεριζωθούν. Έτσι οι πρόσφυγες δημιούργησαν οικισμούς που τους έδωσαν ονόματα από τις πατρίδες τους: '''Νέα Κρήνη''' (από την Κρήνη (ή Τσεσμές) της Ερυθραίας [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]), '''Κατιρλί''' (από το Κατιρλί [[Βιθυνία]]ς της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]), '''Κουρί''' (από το Κουρί [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]), '''[[Νέα Αρετσού]]''' (από την Αρετσού ή Ρύσιον, που βρισκόταν στην παράλια θέση της Βιθυνίας της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]), '''Δέρκων''' (από τους Δέρκους της [[Ανατολική Θράκη|Ανατολικής Θράκης]] κοντά στην [[Κωνσταντινούπολη]]), '''Χηλής''' (από τη Χηλή της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] κοντά στην [[Κωνσταντινούπολη]]). Εκτός από αυτούς εγκαταστάθηκαν και πρόσφυγες από τη [[Σμύρνη]] και τα παράλια της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], την [[Καππαδοκία]] αλλά και την [[Ανατολική Θράκη]]. Οι [[Πόντιοι]] πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο κέντρο της Καλαμαριάς μακρύτερα από τη θάλασσα. Τα επόμενα χρόνια ο δήμος παρουσιάζει συνεχώς πληθυσμιακή αύξηση και είναι εδώ και χρόνια ο δεύτερος σε πληθυσμό δήμος του πολεοδομικού συγκροτήματος. Την 1η Ιανουαρίου 1943 η Καλαμαριά αποκτά διοικητική αυτονομία και γίνεται δήμος, καλύπτοντας έκταση 7.200 στρεμμάτων. Τα δύο τρίτα της Καλαμαριάς είναι παραθαλάσσια, με συνολική ακτογραμμή περίπου 6,5 χιλιόμετρα.

 

Ο Δήμος χωρίζεται σε γεωγραφικές ενότητες (συνοικίες), στις οποίες δόθηκαν κυρίως ονομασίες των πατρίδων των προσφύγων - πρώτων κατοίκων της Καλαμαριάς:

 

*Νέα Κρήνη

*Μίκρα

Με την εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας κατά το [[Πρόγραμμα Καλλικράτης]] το [[2011]], ουδεμία μεταβολή επήλθε στο Δήμο, σύμφωνα με το άρθρο 1,§ 2.19.Β. αυτού.

 

==Πολιτισμός==

*'''Μουσείου Μικρασιατικού Πολιτισμού «Μανόλης Ανδρόνικος»''', Μητροπολίτου Γρηγορίου Καλλίδου 108:

*'''Μουσείο Φωτογραφίας «Χρήστος Καλεμκερής»''', Αιγαίου 100:

Ιδρύθηκε το 2001 και γραφεία του στεγάζονται προσωρινά στην οδό Αιγαίου 100, μέχρις ότου αναπαλαιωθεί το τριώροφο κτίριο που θα αποτελέσει τον μόνιμο εκθεσιακό χώρο του Μουσείου στην περιοχή του στρατοπέδου «Κόδρα». Περιλαμβάνει πλούσιο και σημαντικό φωτογραφικό υλικό από το [[1838]] (απαρχές της τέχνης της φωτογραφίας) μέχρι και σήμερα, με αντικείμενο σημαντικά θέματα ελλήνων και ξένων φωτογράφων που συνθέτουν την ιστορία της φωτογραφίας στην Ελλάδα κατά τον 19ο και 20ο αιώνα.