Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 66:
Αναγνωρίζοντας ότι ήταν αδύνατο να επιχειρήσει κάτι κατά του Παρισιού, ο Ερρίκος αποσύρθηκε προς την Μάγχη για να είναι κοντά στις προτεσταντικές Αγγλία και Ολλανδία. Ο Μαγιέν τον ακολούθησε, και τον Σεπτέμβριο του 1589 ο στρατός του Ερρίκου αποτελούμενος από 7.000 άντρες κατήγαγε περιφανή νίκη στην Αρκ (Arques) κατά του τριπλασίου στρατού του Μαγιέν. <br />
Η νίκη αυτή είχε καθοριστικά αποτελέσματα. Πολλές πόλεις άνοιξαν τις πύλες τους στον Ερρίκο, η Βενετία τον αναγνώρισε ως βασιλιά της Γαλλίας και η [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ της Αγγλίας]] του έστειλε σημαντική βοήθεια σε άντρες, χρυσό και εφόδια. Βενετία και Αγγλία ενήργησαν έτσι φοβούμενες τον Φίλιππο Β΄, του οποίου οι βλέψεις επί της Γαλλίας ήταν πια φανερές. Αυτός διέταξε να ενισχυθεί ο Μαγιέν με τμήματα του ισπανικού στρατού της Φλάνδρας.<br />
Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στο Ιβρύ (σήμερα Ivry-la-Bataille εις ανάμνησιν της μάχης) στις
=== Η τελική νίκη : Το Παρίσι αξίζει μια λειτουργία ===
Γραμμή 75:
Πολλοί καθολικοί και προτεστάντες τον χαρακτήρισαν υποκριτή. Οι Ιησουίτες απέρριψαν την μεταστροφή του και η Λίγκα αντιστεκόταν ακόμη. Αλλά ο διεκδικητής του θρόνου καρδινάλιος Κάρολος των Βουρβόνων είχε πεθάνει καθώς και ο δούκας της Πάρμας. Η σοβαρότερη υποψηφιότητα των καθολικών ήταν αυτή της ινφάντας Ισαβέλλας, κόρης του Φιλίππου Β΄της Ισπανίας, που η μητέρα της ήταν κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Β΄της Γαλλίας]]. Αλλά η Γαλλία ήταν ήδη περικυκλωμένη από τους [[Οίκος των Αψβούργων|Αψβούργους]] της Γερμανίας και της Ισπανίας και δεν ήθελε μία γόνο τους στον γαλλικό θρόνο. Οι υποστηρικτές αυτής της πρότασης (κυρίως οι άνθρωποι της Λίγκας, οι πραξικοπηματίες του Παρισιού) έχασαν την λαϊκή εκτίμηση και πολλοί μετριοπαθείς καθολικοί ευγενείς, εκκλησιαστικοί και αστοί (οι λεγόμενοι «Πολιτικοί») είχαν συμφιλιωθεί με την ιδέα της θρησκευτικής ανοχής και είχαν εκτιμήσει τις ικανότητες και τον ανθρωπισμό του Ερρίκου, που θα οδηγούσαν στην ανόρθωση του κράτους μετά από σαράντα περίπου χρόνια εμφυλίων θρησκευτικών πολέμων. Στο Παρίσι ο λαός κραύγαζε για ειρήνη και το Παρλαμέντο του γνωμοδότησε ότι βάσει του [[Σαλικός Νόμος|Σαλικού Νόμου]] μια γυναίκα δεν μπορούσε να γίνει βασίλισσα της Γαλλίας. <br />
Για μερικούς μήνες οι εχθροπραξίες, μικρής όμως έκτασης, συνεχιζόταν, αλλά τον Φεβρουάριο του 1594 ο Ερρίκος στέφθηκε στον καθεδρικό ναό της Σαρτρ βασιλιάς της Γαλλίας και στις 22 Μαρτίου μπήκε στο Παρίσι επευφημούμενος από μέγα πλήθος. Εγκαταστάθηκε στο Λούβρο όπως και πριν εικοσιδύο χρόνια και χορήγησε αμνηστεία σε όλους, ακόμη και στους Γκυζ. Κέρδισε πολλούς από τους εχθρούς του με την επιεική του συμπεριφορά και άλλους φρόντισε να τους δωροδοκήσει με διάφορες παροχές. <br />
Αλλά υπήρχαν ακόμη πολλοί που αντιστέκονταν μολονότι ο πάπας είχε άρει τον αφορισμό του. Τον Δεκέμβριο του 1594 ένας νεαρός, ο Ζαν Σατέλ, αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει ελαφρά στο στόμα. Οι [[Ιησουίτες]], που ο Σατέλ παραδέχθηκε ότι ήταν μαθητής τους πριν εκτελεστεί δια διαμελισμού, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι της στρατολογίας βασιλοκτόνων και διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν την Γαλλία. Η Λίγκα συνέχισε να πολεμά ως το 1598 βοηθούμενη φανερά από τους Ισπανούς, αλλά ο Ερρίκος κατανίκησε τις ενωμένες δυνάμεις τους στο Φονταίν-Φρανσαίζ (1595) και στην Αμιένη (1597), και η Ειρήνη του Βερβέν το 1598 έβαλε τέλος στον πόλεμο Γαλλίας – Ισπανίας. Ο Μαγιέν είχε ήδη συνθηκολογήσει το 1596.
== Βασιλιάς της Γαλλίας ==
| |||