Βυζαντινό νόμισμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 168:
[[Αρχείο:Hexagram-Constans II and Constantine IV-sb0995.jpg|350px|right|thumb|Ο Κώνστας Β' και ο γιος του. Η διαφοροποίηση του μεγέθους των μορφών τονίζει τη σχέση πατέρα γιου στο νόμισμα αυτό.]]
Όταν στα 800 ο Καρλομάγνος στέφθηκε αυτοκράτορας οι Βυζαντινοί αρνήθηκαν να του αναγνωρίσουν τον τίτλο σε κάτι που συνέβαλε και η η υπεροχή του βυζαντινού νομισματικού συστήματος: «μια σύγκριση ανάμεσα στο χρυσό βυζαντινό νόμισμα και την ασημένια πένα του Καρλομάγνου επέτρεπε[...] το συμπέρασμα ότι ο βυζαντινός αυτοκράτορας ''λαμπρότερος και δυνατώτερος εστίν».<ref>Διονυσία Μίσσιου, «Τα νομίσματα της περιόδου της εικονομαχίας ως έκφραση πολιτικής ιδεολογίας», οβολός 2 (1997), σελ.172</ref>
Στις επιγραφές των νομισμάτων διαβάζουμε τίτλους δηλωτικούς ιδεολογικών προθέσεων: Ο όρος ''ορθόδοξος'' που συναντάμε σε νομίσματα δύο αυτοκρατόρων του 11ου αιώνα διατρανώνει την προσήλωσή τους στην ορθοδοξία κατά την αντιπαράθεσή τους με τη Ρώμη (π.χ. Μιχαήλ Στ') ενώ ο όρος ''πορφυρογέννητος'' δηλώνει οτι ο αυτοκράτορας είχε γεννηθεί στο πορφυρό δωμάτιο του παλατιού. Χρησιμοποιήθηκε από τον Κωνσταντίνο Ζ' με στόχο να υποστηρίξει τη νομιμότητα της γέννησής του έναντι όσων αρνούνταν την ισχύ του τέταρτου γάμου του πατέρα του Λέοντα Στ. Επίσης ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε και από τον Ιωάννη Β' Κομνηνό, τον πρώτο αυτοκράτορα ο οποίος ύστερα από ένα αιώνα ανέβηκε κληρονομικώ δικαιώματι στο θρόνο.<ref>Philip Grierson, Βυζαντινή νομισματοκοπία, μτφρ. Βαγγέλης Μαλαδάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2007,σελ.62</ref>Σε περιπτώσεις ανώμαλης διαδοχής στο θρόνο ή δυναστικής αντιζηλείας έχουμε την παρουσία επικεκομμένων νομισμάτων: έτσι φολλείς στο όνομα του Βασιλείου Α και των συναυτοκρατόρων του Κωνσταντίνου και Λέοντος βρίσκονται επικεκομμένοι σε φολλείς με τις ένθρονες μορφές του Βασίλειου Α και Κωνσταντίνου, ενώ φολλείς στο όνομα του Κωνσταντίνου Ζ' και του γιου του Ρωμανού Β' είναι επικεκομμένοι σε εκδόσεις όπου ο Κωνσταντίνος απεικονίζεται μόνος του.<ref>Βάσω Πέννα, «Η ζωή στις βυζαντινές πόλεις της Πελοποννήσου: Η νομισματική μαρτυρία (8ος-12ος αι.μ.Χ)»στο:Μνήμη Martin Jessop Price, Βιβλιοθήκη της Ελληνικής Νομισματικής Εταιρείας , 5, Αθήνα : [Ελληνική Νομισματική Εταιρεία], 1996,σελ207</ref>Επίσης για λόγους προπαγάνδας αύξανε η νομισματική παραγωγή και η κυκλοφορία ενώ έτσι ετίθεντο σε αχρηστία και αποσύρονταν τα νομίσματα των παλαιών αυτοκρατόρων.<ref>Άννα Μαρία Κάδαγλη,«Νομίσματα στα Δωδεκάνησα από τη μεταρρύθμιση του Αναστασίου (498 μ.Χ) έως τον 19ο αιώνα »,οβολός 8(2006),σελ.259</ref>
Η χάραξη του σταυρού επάνω στα νομίσματα λειτούργησε ως ''φυλακτήριον της αποτροπαίου φύσεως'', όπως σημείωνε στις αρχές του 12ου αι.ο Μιχαήλ Ιταλικός, και με μια απόρρητη δύναμη έδιωχνε κάθε λοιμώδες νόσημα.<ref>Άννα Αβραμέα, «Το νόμισμα στη βυζαντινή κοινωνία», οβολός 5 (2001), σελ.23</ref>
Επίσης η εύρεση νομισμάτων σε αρχαιολογικές ανασκαφές σε τάφους αρκετά χρόνια μετά την κοπή τους όπως φόλλεων με απεικόνιση του Χριστού και όχι εκπροσώπου της κοσμικής εξουσίας, συνδέεται όχι με την χαμένη αγοραστική αξία τους αλλά με τον θρησκευτικό συμβολισμό τους.<ref>Αικατερίνη Τσανανά, Κλεάνθης Δούκας, «Βυζαντινά νομίσματα από τη Βρύα της Χαλκιδικής», Κερμάτια φιλίας : τιμητικός τόμος για τον Ιωάννη Τουράτσογλου Αθήνα : Υπουργείο Πολιτισμού, Νομισματικό Μουσείο, 2009 Τ. 1 (2009), σελ.519</ref>
| |||