Χίλων ο Λακεδαιμόνιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Χίλων συνέθεσε ελεγειακούς στίχους σε περίπου διακόσια [[έπος|έπη]], από τα οποία, όμως, κανένα δεν διασώθηκε. Σώθηκαν ωστόσο μερικά πολύ σημαντικά και βαθυστόχαστα γνωμικά του. Η διδασκαλία των (επτά) σοφών, γενικότερα, όπως είναι γνωστό, εκφράζεται με αποφθέγματα ή ''«εις βραχέα ρήματα»''. Ο συγκεκριμένος τρόπος φιλοσοφίας χαρακτηρίσθηκε από τον [[Πλάτων|Πλάτωνα]] ως ''«βραχυλογία (τις) Λακωνική»'' και σε αυτόν διακρίθηκε ο Λακεδαιμόνιος Χίλων, χαρακτήρας, κατά τους βιογράφους του, σοβαρός, βραχύλογος, ενάρετος και ηθικός με μεγάλη οξυδέρκεια και βαθιά στοχαστική φιλοσοφική σκέψη. Έγινε και είναι διάσημος για τη σοφή επιγραμματική βραχυλογία του και τα ολιγόλογα απαράμιλλα γνωμικά του. Σε αυτόν αποδίδεται από ορισμένους και το σχετικό γνωστό ρητό «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». Ο [[Αρισταγόρας ο Μιλήσιος]] κάνει λόγο για ''«χειλώνειο τρόπο»''. Η συντομία και η περιεκτικότητα των λόγων του, τους έκανε να μοιάζουν με επιγράμματα (ωσάν αυτά του Σιμωνίδη) ή με χρησμούς μαντείου.

 

 

Συλλογή των αποφθεγμάτων του εξέδωσαν ο Ορέλλι [''Opuscula Graecorum veterum sententiosa'' – «Γνωμολογικά συγγραμμάτια (επιγράμματα) των αρχαίων Ελλήνων» (2 τόμοι, 1819-1821)] και ο Μούλλαχ [“Αποσπάσματα Ελλήνων Φιλοσόφων”, Παρίσι, 1860].