Λάζαρος Τσάμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Geoandrios (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 138:
Η έκρηξη του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]] βρήκε την Ελλάδα σε μια περίοδο [[Εθνικός Διχασμός|Εθνικού Διχασμού]], καθώς υπήρχε έντονη διαμάχη μεταξύ των πολιτικών φορέων που στήριζαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο (φιλοβενιζελικών) και την συμμετοχή στον πόλεμο στο πλευρό της [[Αντάντ]] και αυτών που στήριζαν την [[ουδετερότητα]] της χώρας (αντιβενιζελικών) με τη στήριξη του βασιλιά [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνου Α΄]].<ref>''Η ιστορία του 20ου αιώνος'', εκδ. Χρυσός Τύπος, 1974, τόμος Β', σ. 620</ref> Τα φιλοβενιζελικά συναισθήματα του Λάζαρου, που έρχονταν σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις συναγωνιστών και παλαιών φίλων κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα,{{πηγή}} τον οδήγησαν να συνταχθεί με το [[Κίνημα Εθνικής Αμύνης|Κίνημα της Εθνική Αμύνης]].
 
Όταν ο [[Γάλλος]] [[στρατηγός]] Μορίς Σαράιγ (Maurice Sarrail), αρχηγός των [[Σύμμαχος|συμμαχικών]] στρατευμάτων του Μακεδονικού Μετώπου, εκδήλωσε την πρόθεσή του να επισκεφθεί την περιοχή των Κορεστίων, για να επιθεωρήσει τα [[Γαλλία|Γαλλικά]] στρατεύματα και να έχει ιδία αντίληψη της περιοχής και των κατοίκων της, ο Λάζαρος παρακλήθηκε από την [[Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης]] να διευκολύνει τον Γάλλο στρατηγό στις μετακινήσεις του στην περιοχή. Κατά την προσωπική τους συνάντηση το καλοκαίρι του [[1916]], ο Λάζαρος Τσάμης του εξήγησε ότι ο εφοδιασμός της 125ης Γαλλικής Μεραρχίας Πεζικού και του Συντάγματος των Αφρικανών Κυνηγών που είχαν οχυρωθεί δυτικά του όρους [[Βόρας]], περνούσε από τη στενωπό της [[Χιονοδρομικό κέντρο Βίγλας Πισοδερίου|Βίγλας Πισοδερίου]], που τους [[Χειμώνας|χειμερινούς]] μήνες έκλεινε από τα χιόνια. Αυτή η πληροφορία προβλημάτισε τον στρατηγό και διέταξε την κατασκευή οδοντωτού [[Σιδηρόδρομος|σιδηρόδρομου]] ώστε να συνδέει το χωριό [[Άλωνα Φλώρινας|Άλωνα]] με την Βίγλα Πισοδερίου, καθώς και τελεφερίκ από την Βίγλα έως το Πισοδέρι. Η όλη κατασκευή ήταν έτοιμη πριν από τον χειμώνα του [[1917]] και τα συμμαχικά στρατεύματα δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα εφοδιασμού παρά τον βαρύ χειμώνα. Όταν οι [[Σερβία|σερβικές]] ένοπλες δυνάμεις ηττήθηκαν από τον βουλγαρικό στρατό στη Μάχη της Τσέρνα στον ποταμό [[Εριγώνας|Εριγώνα]] της Πελαγονίας, ολόκληρη η περιοχή των λιμνών [[Λίμνη Οχρίδα|Αχρίδας]] και Πρεσπών, κατελήφθη από τις Βουλγαρικές δυνάμεις.
 
Η εισβολή του βουλγαρικού στρατού στην περιοχή,τον Αύγουστο του 1916 , είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή και την λεηλασία των αποθηκών σιτηρών στα χωριά Λαιμός και Καρυές (Οροβνικ) Πρεσπών , όλων των εμπορικών του καταστημάτων, την καταστροφή και λεηλασία των εγκαταστάσεων ιχθυοτροφείας στην Πρέσπα , των τυροκομείων του στη Ρακίσκα και την Γκόριτσα , την λεηλασία του σπιτιού του στο Πισοδέρι καθώς και του πετρελαιοκίνητου κυλινδρόμυλου στο Πουστέτς της Πελαγονίας. Τον Αύγουστο του 1917 επιχειρήθηκε η τρίτη δολοφονική του απόπειρα η οποία απέτυχε χάρη στην άμεση αντίδραση της συζύγου του Αλεξάνδρας. Φοβούμενος πλέον ο Λάζαρος για την ασφάλεια της οικογενείας του, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει οικογενειακώς το σπίτι του και να εγκατασταθεί προσωρινά για έξι μήνες στο [[Άργος Ορεστικό|Άργος Ορεστικό Καστοριάς]].