Ιστορία μιας κάλπικης λίρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ποιό φοβερότερος δεν υπάρχει...
Γραμμή 46:
Η δεύτερη ιστορία ξεκινά με τον "τυφλό" ζητιάνο να προσπαθεί να απαλλαγεί από την κάλπικη λίρα. Εις μάτην όμως. Έχασε μία ολόκληρη μέρα χωρίς να καταφέρει τίποτα. Έτσι, όταν βράδιασε, γύρισε στη γνωστή του γωνία, η οποία, προς έκπληξή του, ήταν πιασμένη από τη Μαρία, μία ιερόδουλη. Η Μαρία κατάλαβε πως δεν είναι τυφλός, επειδή όταν έσκυψε να δει το καλσόν της, ο τυφλός κάρφωσε τα μάτια του εκεί πέρα. Κατόπιν ξεκίνησε ένας μεγάλος καυγάς μεταξύ τους.
 
Η διαμάχη συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες για το ποιος θα αποχωρίσει από εκείνη τη θέση: ο ένας χάλαγε τη δουλειά του άλλου. Παρόλα αυτά, όταν ερχόταν ο αστυνόμος κανείς δεν κατέδιδε τον άλλον. Παράλληλα, έχανε και την ημέρα του, προσπαθώντας να απαλλαγεί από τη λίρα. Σαν τελευταία λύση, εφόσον είχε απογοητευτεί, σκέφτεται να τη δώσει στη Μαρία. Όταν η Μαρία βλέπει τη λίρα ενθουσιάζεται και προτίθεται να κάνει έρωτα μαζί του. Το επόμενο πρωί, όμως, η Μαρία, παρά την αλλαγμένη προς αυτή διάθεση του ζητιάνου, ζητά τη λίρα, η οποία όμως είχε ξεγλιστρίσειξεγλυστρίσει από τη σκισμένη τσέπη του τυφλού. Κατόπιν της αποκάλυψε πως, έτσι κι αλλιώς, ήταν κάλπικη και ξεκίνησε κι άλλος μεγάλος καυγάς, ο οποίος διεκόπη από τον αστυνόμο. Στη γωνία, τέλος, δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος.
 
=== 3η Ιστορια ===
Η τρίτη ιστορία ξεκινά με μία φτωχή οικογένεια, η οποία ζούσε ευτυχισμένη από τη δουλειά του Αναστάση, που ήταν μπογιατζής, αλλά και ο άντρας μίας οικογένειας. Η οικογένεια είχε και μία κόρη, τη Φανίτσα. Ο Αναστάσης, όποτε δεν είχε δουλειά, προσφερόταν στους καταστηματάρχες, όπου χρωστούσε, να τους μπογιατίσει το μαγαζί για να πατσίσουν. Ο μόνος που δεν ήθελε άσπρισμα για να πατσίσουν, ήταν ο σπιτονοικοκύρης του, ο Μαυρίδης, ο οποίος τον απειλούσε με έξωση. Όταν, ο Μαυρίδης τον απείλησε ότι θα φωνάξει κλητήρα, και η Φανίτσα δεν έτρωγε το φαγητό της, την τρομοκράτησε ο πατέρας του ότι, αν δε φάει το φαγητό της, θα έρθει ο Μαυρίδης να τη φάει εκείνη. Έτσι, η Φανή μέχρι και εφιάλτες έβλεπε με τον Μαυρίδη και στο παιδικό της μυαλό φαινόταν ποιόπιο φοβερότεροςφοβερός και από δράκο παραμυθιού.
 
Η Φανίτσα, πλέον, όποτε τον έβλεπε άρχιζε να στριγγλίζει, χωρίς εκείνος να ξέρει το γιατί. Μία μέρα η οικογένεια Μαυρίδη είχε τραπέζι στον Κώστα, τον ανιψιό του Μαυρίδη. Ο Μαυρίδης τότε άρχισε να φωνάζει στη γυναίκα του για το πόσο ακριβό είναι το κρέας, ενώ εκείνη άρχισε να του κάνει παράπονά για αυτό το ελάττωμα, τη φιλαργυρία του, και, δείχνοντάς του, την οικογένεια του Αναστάση, που έπαιζε με τη Φανή, του είπε ότι αυτοί είναι πιο "πλούσιοι" από αυτούς, γιατί είναι ευτυχισμένοι. Με τον Κώστα (τον ανιψιό του) συζητούσαν για τις εξισώσεις που προτίθεται να κάνει, όμως η γυναίκα του, τον παρακάλεσε να μην κάνει έξωση στον Αναστάση για το κοριτσάκι τους, έτσι θα πήγαινε ξανά να τους ζητήσει το νοίκι. Εκεί συνάντησε μόνο τη Φανίτσα, η οποία από τον τρόμο της πήγε κάτω από το κρεβάτι για να σωθεί. Ο Μαυρίδης τη ρώτησε γιατί αντιδράει έτσι, και εκείνη του είπε ό,τι άκουγε από τους μεγάλους: «ότι τρώει ανθρώπους», «ότι τους ρουφάει το αίμα» «ότι θα πεθάνει και θα τα πάρει μαζί του», και άλλα τέτοια. Ο Μαυρίδης έγινε έξαλλος από αυτά που άκουσε και, τελικά, τους πήγε δικαστικώς, με απόφαση, αν έως το τέλος του μήνα δεν πληρώσουν, θα τους πετάξει έξω.
Γραμμή 124:
=== Σενάριο και θέμα ===
[[File:Mes chers agneaux.jpg|250px|thumb|right| Η [[Πλεονεξία|φιλαργυρία]] πάντα προβλημάτιζε και συνεχίζει να προβληματίζει τους καλλιτέχνες, από όποιο είδος κι αν προέρχονται.]]
Η ταινία αυτή είναι η πρώτη σπονδυλωτή ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου.<ref name="star">{{cite web|title = Η ΚΑΛΠΙΚΗ ΛΙΡΑ|url = http://www.star.gr/tv/el/Pages/Movie.aspx?artId=1627&artTitle=i_kalpiki_lira|publisher = [[Star Channel|Star]]|accessdate = 6.11.2015}}</ref> Και το σενάριο γράφτηκε εξ ολοκλήρου από τον Γιώργο Τζαβέλλα, μέσα στις τέσσερις αυτόνομες ιστορίες, υπάρχει και η αφήγηση από τον [[Δημήτρης Μυράτ|Δημήτρη Μυράτ]]. Οι επιρροές του Τζαβέλλα είναι εμφανείς και προέρχονται από τον ιταλικό νεορεαλισμό.<ref>{{cite web|author = Λευκοθέα Κανελλίδου|title = Η Κάλπικη Λίρα (1955)|url = http://www.cine.gr/film.asp?id=1461&page=4|publisher = Cine.gr|date = 6 Νοεμβρίου 2005 |accessdate = 6.11.2015}}</ref> Η ταινία είναι καθαρά [[Ηθογραφία|ηθογραφική]].<ref name="naf">{{cite web|title = Η ψηφιακή «Κάλπικη λίρα»|url = http://www.naftemporiki.gr/story/386656/i-psifiaki-kalpiki-lira|publisher = [[Ναυτεμπορική]]|date = 09 Απριλίου 2012|accessdate = 6.11.2015}}</ref> Αν και, όπως ο αφηγητής αναφέρει στην αρχή, η ταινία έχει δόσεις χιούμορ, αισθήματος και δράματος: {{απόσπασμα|''«Δυστυχώς όμως, ως που νάρθειν'άρθει εκείνη η ευτυχισμένη στιγμή, που θα καταφέρω να απαλλαγώ από το αμφίβολο βάρος της, θα εξακολουθεί να βρίσκεται πάντα στο βάθος της τσέπης μου, για να μου διηγείται την ιστορία της· μία ιστορία παράξενη, άλλοτε σοβαρή, άλλοτε εύθυμη και καμιά φορά δραματική.»''}}
 
Το θέμα της ταινίας, δεν είναι άλλο από το ότι ''το μόνο κάλπικο είναι ο παράς''. Ένα μοτίβο, που επιβεβαιώνεται, στο τέλος κάθε ενός από τα τέσσερα σκετς της ταινίας. Ενώ, μέσα από τις ιστορίες, απλών ανθρώπων που τους συνδέει, μόνο αυτή εδώ η λίρα, η ταινία θέλει να δείξει ότι η ατέλειωτη αναζήτηση των ανθρώπων για χρήματα, μπορεί, τελικά, μία γνήσια και ωραία ζωή, να την οδηγήσει σε κάλπικη.<ref name="naf"/>