Αντίδραση αποσύνθεσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Συχνά οι αντιδράσεις αποσύνθεσης είναι ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Γενικά, η σταθερότητα κάθε χημικής ένωσης είναι ουσιαστικά περιορισμένη, όταν εκτίθεται σε (σχετικά πάντα) ακραίες περιβαντολλογικές συνθήκες, όπως [[θερμότητα]], [[ακτινοβολία]], [[υγρασία]], [[Οξύ|οξύτητα]] ή [[Βάση|αλκαλικότητα]] [[Διαλύτης|διαλύτη]]. Οι λεπτομέρειες των διεργασιών αποσύνθεσης δεν είναι πάντα καλά καθορισμένες και κατανοητές, ούτε πάντα πλήρως ελεγχόμενες, καθώς ένα [[μόριο]] μπορεί (συχνά) να διασπαστεί σε μια ποικιλία μικρότερων θραυσμάτων, το καθένα με τη δική του σταθερότητα και γενικότερα χημική δραστικότητα. Οι αντιδράσεις διάσπασης αξιοποιούνται συχνά σε αρκετές [[Αναλυτική χημεία|αναλυτικές]] τεχνικές, με πιο αξιοσημείωτες τη [[φασματοσκοπία μάζας]], την παραδοσιακή [[βαρυμετρική ανάλυση]] και τη [[θερμοβαρυτική ανάλυση]].

 

 

Υπάρχουν τρεις (3) μεγάλες κατηγορίες αντιδράσεων διάσπασης:<ref>Σημείωση: Ορισμένα συγγράμματα συμπεριλαμβάνουν επίσης την ακτινόλυση (που εμπεριέχει τη φωτόλυση) και την [[υδρόλυση]].</ref>