Πελοποννησιακός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον όρο '''«Πελοποννησιακός Πόλεμος»''' εννοούμε τη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ της [[Δηλιακή Συμμαχία|Δηλιακής Συμμαχίας]] (υπό την ηγεσία της [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνας]]) και της [[Πελοποννησιακή Συμμαχία|Πελοποννησιακής Συμμαχίας]] (υπό την ηγεσία της [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]]) που έλαβε χώρα την περίοδο 431-404 π.Χ και έληξε με αποφασιστική νίκη των Σπαρτιατών και την καταστροφή της Αθήνας.

 

 

Ο πόλεμος χωρίστηκε από τους ιστορικούς σε δύο στάδια: τον Αρχιδάμειο και τον Δεκελειακό πόλεμο. Στα πλαίσια του Αρχιδάμειου πολέμου, οι Σπαρτιάτες διεξήγαγαν επιδρομές στα εδάφη της Αττικής, με τους Αθηναίους να απειλούν τις ακτές της Πελοποννήσου. Ωστόσο, η περίοδος αυτή έληξε με την υπογραφή της [[Νικίειος Ειρήνη|ειρήνης του Νικία]]. Παρ' ολ' αυτά, οι δύο πλευρές συνέχιζαν να εχθρεύονται η μια την άλλη, οδηγώντας τους Αθηναίους στη [[Εκστρατεία στη Σικελία|σικελική εκστρατεία]]. Η εκστρατεία, αν και ξεκίνησε με επιτυχίες για το αθηναϊκό στράτευμα, ολοκληρώθηκε με πανωλεθρία για τους Αθηναίους, οι οποίοι έχασαν δύο στόλους και αρκετούς άνδρες. Τότε, οι Σπαρτιάτες, με τη βοήθεια των Περσών, προχώρησαν στη δημιουργία δικού τους στόλου και απειλούσαν τις αθηναϊκές αποικίες. Τελική πράξη του πολέμου ήταν η [[ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς]] το 405 π.Χ, η οποία έληξε με αποφασιστική νίκη των Σπαρτιατών. Το επόμενο έτος, η Αθήνα παραδόθηκε και υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με τη Σπάρτη.

Όταν ο στόλος των Αθηναίων έφτασε στη Σικελία, ξέσπασε πίσω στην Αθήνα οξύτατη πολιτική κρίση. Ο Αλκιβιάδης κατηγορήθηκε από τους εχθρούς του ότι, την παραμονή της αποχώρησης για τη Σικελία, αυτός και οι φίλοι του, σε κατάσταση μέθης, είχαν ακρωτηριάσει τις ερμαϊκές στήλες που χρησίμευαν ως οδοδείκτες στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Ο λαός είχε δώσει υπερβολική σημασία στο γεγονός αυτό και η κατηγορία για ιεροσυλία ήταν φοβερή. Η Εκκλησία του δήμου αποφάσισε να ανακαλέσει από τη Σικελία τον Αλκιβιάδη. Αυτός, φοβούμενος την καταδίκη σε θάνατο, αρνήθηκε να επιστρέψει στην Αθήνα και κατέφυγε στη Σπάρτη. Εκεί, προδίδοντας την πόλη του, συμβούλευσε τους Σπαρτιάτες να στείλουν εκστρατευτικό σώμα στη Σικελία για να βοηθήσουν τους Σελινούντιους και τους σύμμαχους τους Συρακούσιους. Ακόμη, προέτρεψε να καταλάβουν και να οχυρώσουν τη [[Αρχαία Δεκέλεια Αττικής|Δεκέλεια]] στην Αττική για να αποκόψουν την Αθήνα από την αγροτική ενδοχώρα της.

 

 

 

Η οχύρωση της [[Αρχαία Δεκέλεια Αττικής|Δεκέλειας]] από τους [[αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτες]] είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα για τους [[αρχαία Αθήνα|Αθηναίους]], που έχασαν έτσι την ύπαιθρο. Οι Αθηναίοι έκαναν προσπάθεια για ναυπήγηση νέου στόλου, ενώ συγχρόνως οι [[Πέρσες]] επανεμφανίστηκαν στο [[Αιγαίο]]. Ο [[Αλκιβιάδης]], που είχε καταφύγει στη Μικρά Ασία, συμβούλευσε τους [[Πέρσες]] να διατηρήσουν τον πόλεμο μεταξύ Αθήνας-Σπάρτης, έτσι αυτοί έδωσαν χρήματα στους [[Σπαρτιάτες]] και εκείνοι ναυπήγησαν στόλο. Οι Αθηναίοι ανακάλεσαν τον Αλκιβιάδη, ο οποίος όμως θεωρήθηκε αργότερα υπεύθυνος για την ήττα των Αθηναίων στο νότιο ακρωτήριο της Σάμου (το 407 π.Χ.).

==Επιπλέον βιβλιογραφία==

{{commonscat|Peloponnesian War}}

 

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==