Ο βασιλικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Δε Βιάζης θεωρεί πωςη γλώσσα του έργου είναι ''καθαρωτάτη'' κι ας υπάρχουν στο έργο ''Ζακύνθιοι τινές βαρβαρισμοί,ιδιωτισμοί και χυδαϊσμοί'' κάτι που ο Μάτεσις επέλεξε ''ίνα και η γλώσσα αντιπροσωπεύση την εποχήν και χαρακτηρίση κάλλιον τα πρόσωπα''. Ο Κ. Πορφύρης μιλάει για την πλούσια γλώσσα του, ο [[Λίνος Πολίτης]] για τη ζωντανή δημοστική του,ενώ ο Λέων Κουκούλας συνδέει τον ζωντανό ιδιωματικό λόγο του με τον ηθογραφικό ρεαλισμό. Ο ιστορικός του θεάτρου [[Γιάννης Σιδέρης]] λέει πως λόγω της γλώσσας παραγνωρίστηκε ενώ η Γλυκερία Μπουμπουλίδου επισημαίνει πως αν και γραμμένο σε τοπικό ζακυνθινό ιδίωμα και με πολλές ιταλικές εκφράσεις ο λόγος του έργου ρέει αρμονικά.<ref>Χρυσούλα Καραντζή-Ανδρειωμένου, «Η θεατρική γλώσσα και οι γραμματικές πεποιθήσεις του Αντωνίου Μάτεσι (1794-1875)», στο:Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο (6ο : 1997 : Ζάκυνθος, Ελλάς) ΣΤ' Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο, (Ζάκυνθος, 23-27 Σεπτεμβρίου 1997) : πρακτικά τ.4 (2004), σελ153σελ. 153-154</ref>

Για την Χρυσούλα Καραντζή-Ανδρειωμένου, τα πρόσωπα του έργου ομιλούν το καθένα με το δικό του ύφος ανάλογο της μόρφωσής του και της κοινωνικής του καταγωγής. Οι ζακυνθινοί διαλεκτισμοί του δίνουν ηθογραφικό χαρακτήρα.<ref>Χρυσούλα Καραντζή-Ανδρειωμένου, «Η θεατρική γλώσσα και οι γραμματικές πεποιθήσεις του Αντωνίου Μάτεσι (1794-1875)», στο:Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο (6ο : 1997 : Ζάκυνθος, Ελλάς) ΣΤ' Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο, (Ζάκυνθος, 23-27 Σεπτεμβρίου 1997) : πρακτικά τ.4 (2004), σελ154σελ.154</ref>