Αγνωστικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ο Προυντόν ήταν γνωστό αγνωστικιστής και επίσης θεμελιωτής του Αγνωστικισμού. Στα αρχαια ο ορος συνανταται ως Αγνωσία.
Αφαίρεση ονομάτων στα αγγλικά (είναι περιττά), μικρές διορθώσεις
Γραμμή 1:
{{πηγές|23|09|2016}}
'''Αγνωστικισμός''' (προέρχεται από τη λέξη ''γνώση'' και το στερητικό ''α'') ονομάζεται η [[φιλοσοφία|φιλοσοφική]] θεώρηση ότι η [[αλήθεια]] ορισμένων μεταφυσικών υποθέσεων, όπως οι [[θεολογία|θεολογικοί]] ισχυρισμοί που αφορούν την ύπαρξη του [[Θεός|Θεού]], των θεών ή [[θεότητα|θεοτήτων]], είναι είτε προς το παρόν άγνωστη, είτε εγγενώς απρόσιτη. Ο όρος αυτός, καθώς και ο σχετικός όρος '''''αγνωστικιστής''''', πλάστηκαν από τον [[Τόμας Χάξλεϋ]] ''(Thomas Henry Huxley)'' στα [[1869]], και χρησιμοποιούνται επίσης για να περιγράψουν εκείνους που υιοθετούν μια σκεπτικιστική ή διπλωματική στάση σχετικά με την ύπαρξη θεοτήτων, καθώς και με άλλα ζητήματα της [[θρησκεία]]ς. Η λέξη ''αγνωστικιστής'' προέρχεται από το στερητικό ''α'' και τη ''[[γνώση]]''. Ο Αγνωστικισμός δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη θεώρηση που αντιμάχεται ειδικά το δόγμα της [[γνώση]]ς και τον [[Γνωστικισμός|Γνωστικισμό]] —αυτές είναι θρησκευτικές έννοιες που δεν σχετίζονται εν γένει με τον αγνωστικισμό. Στην αρχαία ελληνική γραμματεία ο όρος αναφέρεται ως Αγνωσία.
 
Οι αγνωστικιστές μπορεί να ισχυρίζονται ότι δεν είναι δυνατόν να κατακτήσουμεκατακτηθεί η ''απόλυτη'' ή ''βέβαιη'' πνευματική (μεταφυσική) γνώση· εναλλακτικά, μπορεί να πρεσβεύουν ότι ενώ η βεβαιότητα ''ενδέχεται'' να είναι δυνατή, οι ίδιοι προσωπικά δεν κατέχουν τέτοια γνώση. Και στις δύο περιπτώσεις, ο αγνωστικισμός εμπεριέχει [[Σκεπτικισμός|σκεπτικισμό]] απέναντι στις θρησκευτικές βεβαιώσεις, όμως δυνητικά παραμένει ανοιχτός και στην μεταφυσική (ερμηνευμένη βάση της σύγχρονης έννοιας "metaphysics" κι όχι ως πεδίο Αριστοτελικής διερεύνησης ή μέθοδο).
 
== Μερικές φιλοσοφικές απόψεις ==
Μεταξύ των πιο διάσημων αγνωστικιστών (με την αρχική έννοια του όρου) συγκαταλέγονταν ο [[Τόμας Χάξλεϋ|Τόμας Χένρυ Χάξλεϋ]], ο [[Γιόζεφ Προυντόν]], ο [[Κάρολος Δαρβίνος]] και ο [[Μπέρτραντ Ράσσελ]]. Έχει υποστηριχθεί με βάση τα έργα του [[Ντέιβιντ Χιουμ]], ιδιαίτερα τους ''Διαλόγους σχετικά με την Φυσική Θρησκεία'' ''(Dialogues Concerning Natural Religion)'', ότι υπήρξε αγνωστικιστής, αλλά τούτο παραμένει ανοιχτό προς συζήτηση. Επίσης, ο [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαίος Έλληνας]] [[σοφιστής]] [[Πρωταγόρας]] είχε εκφράσει, ουσιαστικά, αναφερόμενος στους θεούς, την άποψη του [[ισχυρός αγνωστικισμός|ισχυρού αγνωστικισμού]], μολονότι η χρήση του όρου είναι στην περίπτωση αυτή [[αναχρονισμός|αναχρονιστική]].
 
=== Πρωταγόρας ===
Γραμμή 11 ⟶ 12 :
:"Για τους θεούς δεν μπορώ να γνωρίζω τίποτα: ούτε ότι υπάρχουν, ούτε ότι δεν υπάρχουν, ούτε τι λογής μορφή έχουν. Γιατί είναι πολλά τα όσα εμποδίζουν να γνωρίζουμε. Από τη μία το άδηλο του ζητήματος και από την άλλη η συντομία της ανθρώπινης ζωής" ''(Diels-Kranz 80 Β4)''.
 
Για αυτή του τη δήλωση ο Πρωταγόρας εξορίστηκε και τα βιβλία του ρίχτηκαν στην πυρά. Δεν είναι απόλυτα σαφές αν ο Πρωταγόρας θεωρούσε την ύπαρξη των θεών εγγενώς ανεξιχνίαστη ή απλώς εξαιρετικά δύσκολη να διαπιστωθεί. Η φράση "το άδηλο του ζητήματος" κλίνει προς την πρώτη εκδοχή· η φράση "η συντομία της ανθρώπινης ζωής" προς τη δεύτερη. Κατά συνέπεια, η κατάταξή του στους ισχυρούς αγνωστικιστές (βλ. παρακάτω, παραλλαγές του αγνωστικισμού) πρέπει να γίνεται με επιφύλαξη. Σε κάθε περίπτωση, μπορούμε να τον συμπεριλάβουμε στους αγνωστικιστές.
 
=== Τόμας Χένρυ Χάξλεϋ ===
Γραμμή 37 ⟶ 38 :
Στα [[1879]], καθώς ο [[Κάρολος Δαρβίνος|Δαρβίνος]] έγραφε την αυτοβιογραφία του, έλαβε ένα γράμμα όπου τον ρωτούσαν αν πιστεύει στο Θεό, και αν ο θεϊσμός είναι συμβατός με την εξέλιξη. Απάντησε ότι ένας άνθρωπος "μπορεί να είναι ένθερμος Θεϊστής και παράλληλα εξελικτιστής", παραθέτοντας τον [[Τσαρλς Κίνγκσλεϋ]] ''(Charles Kingsley)'' και τον [[Άσα Γκρέυ]] ''(Asa Gray)'' ως παραδείγματα και λέγοντας για τον εαυτό του ότι "δεν υπήρξα ποτέ Άθεος με την έννοια της άρνησης της ύπαρξης του Θεού". Πρόσθεσε, "Σκέφτομαι ότι σε γενικές γραμμές (όλο και περισσότερο μάλιστα καθώς γερνάω), αλλά όχι πάντοτε, ο όρος Αγνωστικιστής θα περιέγραφε καλύτερα την πνευματική μου στάση."
 
Την Πέμπτη [[28 Σεπτεμβρίου]] [[1881]] ο Δαρβίνος δέχτηκε επίσκεψη από τους αθεϊστές Καθηγητές [[Λούντβιχ Μπύχνερ]] ''(Ludwig Büchner)'' και [[Έντουαρντ Έηβελινγκ]] ''(Edward Aveling)'' (μετέπειτα συνεργάτη της [[Ελέανορ Μαρξ]] - ''Eleanor Marx'' ). Ο γιος του Δαρβίνου [[Φράνσις Ντάργουιν|Φρανκ]] ήταν παρών, και η σύζυγός του [[Έμμα Ντάργουιν|Έμμα]] ''(Emma Darwin)'' προσκάλεσε τον παλιό τους φίλο τον Αιδεσιμότατο BrodieΜπρόντι InnesΙνές. Ο Δαρβίνος εξήγησε χαριτολογώντας ότι "ο BrodieΜπρόντι κι εγώ είμαστε φίλοι εδώ και 30 χρόνια. Δεν έχουμε ποτέ συμφωνήσει απολύτως σε κανένα θέμα, αλλά κατά καιρούς έχουμε κοιτάξει ο ένας τον άλλον και σκεφτήκαμε τότε ότι ένας από τους δυό μας πρέπει να είναι πολύ άρρωστος". Στη συζήτηση που ακολούθησε το δείπνο, ο Δαρβίνος ρώτησε τους καλεσμένους του: "Γιατί αυτοαποκαλείστε Άθεοι;", λέγοντας ότι προτιμούσε τον όρο "Αγνωστικιστης". Ο Έηβελινγκ απάντησε, "Αγνωστικιστής δεν σημαίνει παρά Αθεϊστής, δοσμένο με αξιοπρέπεια - και Αθεϊστής σημαίνει απλώς Αγνωστικιστής, δοσμένο επιθετικά". Ο Δαρβίνος αποκρίθηκε ρωτώντας "Γιατί να είστε τόσο επιθετικοί;", αναρωτώμενος ποιο το όφελος να επιβάλεις νέες ιδέες στους ανθρώπους, τη στιγμή που η ελεύθερη σκέψη ήταν "μια χαρά" για τους μορφωμένους, ήταν όμως ο πολύς κόσμος "ώριμος για κάτι τέτοιο;" Ο Έηβελινγκ ρώτησε τότε τι θα γινόταν αν "οι επαναστατικές ιδέες της Φυσικής και Σεξουαλικής Επιλογής" είχαν περιοριστεί να είναι κτήμα "λίγων εκλεκτών" και είχε <nowiki>[ο Δαρβίνος] </nowiki> καθυστερήσει την έκδοση της ''Καταγωγής των Ειδών'', πού θα βρισκόταν τότε ο κόσμος; Σίγουρα "το ίδιο το δικό του γλαφυρό παράδειγμα" ενθάρρυνε τους ελεύθερα σκεπτόμενους να διακηρύττουν την αλήθεια "φωνάζοντάς την από τις στέγες των σπιτιών", αλλά ενώ ο Δαρβίνος συμφωνούσε ότι ο Χριστιανισμός "δεν υποστηριζόταν από τις ενδείξεις", δεν είχε βιαστεί να επιβάλει την ιδέα αυτή σε κανέναν και μάλιστα "Δεν εγκατέλειψα τον Χριστιανισμό παρά αφού έφτασα σε ηλικία σαράντα ετών."
<!--
On Thursday [[28 September]] [[1881]] Darwin was visited by the atheists Doctor [[Ludwig Büchner]] and [[Edward Aveling]] (later the partner of [[Eleanor Marx]]). Darwin's son [[Francis Darwin|Frank]] was present, and Darwin's wife [[Emma Darwin]] invited their old friend the Revd. Brodie Innes. Darwin wittily explained that "[Brodie] & I have been fast friends for 30 years. We never thoroughly agreed on any subject but once and then we looked at each other and thought one of us must be very ill". In discussions after dinner Darwin asked his guests "Why do you call yourselves Atheists?", saying that he preferred the word "Agnostic". Aveling replied that "Agnostic was but Atheist writ respectable, and Atheist was only Agnostic writ aggressive". Darwin responded by asking "Why should you be so aggressive?", wondering what was to be gained from forcing new ideas on people when freethought was "all very well" for the educated, but were ordinary people "ripe for it?" Aveling then asked what if "the revolutionary truths of Natural and Sexual Selection" had been confined to the "judicious few" and he had delayed publication of the ''Origin'', where would the world be? Surely "his own illustrious example" encouraged freethinkers to proclaim truth "abroad from the house-tops", but while Darwin agreed that Christianity was "not supported by the evidence", he had been in no rush to force this idea on anyone and in fact "I never gave up Christianity until I was forty years of age." -->
Γραμμή 44 ⟶ 45 :
Το [[φυλλάδιο]] του [[Μπέρτραντ Ράσσελ]] ''Γιατί Δεν Είμαι Χριστιανός'', βασισμένο σε μια ομιλία του που εκφωνήθηκε το [[1927]], θεωρείται μια κλασική δήλωση αγνωστικής πεποίθησης. Το δοκίμιο συνοψίζει τις αντιρρήσεις του Μπέρτραντ Ράσσελ σε μερικά από τα [[επιχειρήματα υπέρ της ύπαρξης του Θεού]] προτού εισέλθει σε συζητήσεις σχετικά με τις ηθικές αντιρρήσεις του προς τα διδάγματα του Χριστιανισμού. Στη συνέχεια, παρακινεί τους αναγνώστες του να "ορθοποδήσουν θαρραλέα και να κοιτάξουν τίμια τον κόσμο ως σύνολο", με "άφοβη στάση και απελευθερωμένη σκέψη".
 
Σε μεταγενέστερο φυλλάδιό του που τιτλοφορείται ''Είμαι Αθεϊστής ή Αγνωστικιστής;'' (με υπότιτλο ''Μια Έκκληση Για Ανεκτικότητα Εν Όψει Νέων Δογμάτων''), ο Ράσσελ επιβεβαιώνει ότι είναι αγνωστικιστής με τη φιλοσοφική έννοια ότι δεν μπορεί να γνωρίζει την αλήθεια σχετικά με την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού. Στο ίδιο έργο, ωστόσο, παραδέχεται ότι με το να αυτοαποκαλείται [[Αθεϊστήςαθεϊστής]] θα έδινε μια πιστότερη εικόνα της θρησκευτικής του στάσης σε ένα μη-φιλοσοφικό ακροατήριο.
 
=== Λογικός Θετικισμός ===
Οι [[λογικός θετικισμός|λογικοί θετικιστές]], όπως ο [[Ρούντολφ Κάρναπ]] ''(Rudolph Carnap)'' και ο [[Α. Τζ. Άγιερ]] ''(A. J. Ayer)'', θεωρούνται μερικές φορές εσφαλμένα αγνωστικιστές. Επιστρατεύοντας επιχειρήματα που θυμίζουν την περίφημη ρήση του [[Λούντβιχ Βιττγκενστάιν|Βιττγκενστάιν]] ''(Wittgenstein)'', "Για όσα δεν μπορούμε να μιλήσουμε, καλύτερα να μένουμε σιωπηλοί", έβλεπαν κάθε συζήτηση περί θεών ως κυριολεκτικά [[άλογο (λογική επιστήμη)|χωρίς νόημα]]. Για τους λογικούς θετικιστές και τους οπαδούς παρόμοιων σχολών σκέψης, προτάσεις σχετικές με θρησκευτικές και άλλες υπερβατικές εμπειρίες δεν θα μπορούσαν να έχουν μια τιμή αλήθειας, και θεωρούνταν ότι είναι χωρίς νόημα. Αυτό όμως περιλαμβάνει κάθε εκπεφρασμένη γνώμη για τον Θεό, ''ακόμη'' και εκείνες τις αγνωστικές προτάσεις που αρνούνται ότι η γνώση του Θεού είναι δυνατή. Στο ''[[Γλώσσα, Αλήθεια και Λογική]]'', ο Άγιερ σαφώς απορρίπτει τον αγνωστικισμό με το σκεπτικό ότι ο αγνωστικιστής, μολονότι ισχυρίζεται ότι η γνώση του Θεού είναι αδύνατη, ωστόσο εξακολουθεί να δέχεται ότι προτάσεις σχετικά με τον Θεό έχουν νόημα.
<!-- [[logical positivism|Logical positivists]], such as [[Rudolph Carnap]] and [[A. J. Ayer]], are sometimes erroneously thought to be agnostic. Using arguments reminiscent of [[Wittgenstein]]’s famous "Whereof one cannot speak, thereof one must be silent", they viewed any talk of gods as literally [[nonsense]]. For the logical positivists and adherents of similar schools of thought, statements about religious or other transcendent experiences could not have a truth value, and were deemed to be without meaning. But this includes all utterances about God, ''even'' those agnostic statements that deny knowledge of God is possible. In ''[[Language, Truth and Logic]]'' Ayer explicitly rejects agnosticism on the grounds that an agnostic, despite claiming that knowledge of God is not possible, nevertheless holds that statements about God have meaning. -->
 
Γραμμή 55 ⟶ 56 :
Ο αγνωστικισμός έχει υποφέρει σε μεγαλύτερο βαθμό από τις περισσότερες εκφράσεις φιλοσοφικών θέσεων από ονοματολογικές παρεκτροπές. Έχουμε ως παράδειγμα απόπειρες να συσχετιστεί ο αγνωστικισμός με τον αθεϊσμό. Η παράδοση "[[ελεύθερη σκέψη|ελεύθερης σκέψης]]" του [[αθεϊσμός|αθεϊσμού]] αποκαλεί την έλλειψη πίστης στην ύπαρξη οποιασδήποτε θεότητας "[[ασθενής αθεϊσμός|ασθενή αθεϊσμό]]" (ή "αρνητικό αθεϊσμό"). Ωστόσο, μπορεί κανείς ακόμη να τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ ασθενούς αθεϊσμού και αγνωστικισμού, κάνοντας διάκριση μεταξύ [[πίστη]]ς και [[επιστημολογία|γνώσης]], οδηγώντας εκείνους που πιστεύουν ότι η γνώση του Θεού είναι αδύνατη να ισχυριστούν ότι ο αγνωστικισμός αφορά τη γνώση, ενώ ο αθεϊσμός/θεϊσμός αφορά την έλλειψη πίστης. Ο [[Αγνωστικός αθεϊσμός]] είναι μια σύνθεση των δύο.
 
Ο Τζωρτζ Σμιθ, ένας εξέχων αθεϊστής συγγραφέας, ισχυρίζεται ότι ολόκληρος ο αγνωστικισμός είναι μια μορφή αθεϊσμού (που ορίζεται εδώ ως "έλλειψη πίστης σε μια θεότητα"). (Βλβλ.: '''Αθεϊσμός, η Υπόθεση Κατά του Θεού''' ''(Atheism, The Case Against God)'', του Τζωρτζ Χ. Σμιθ, 1989 Prometheus Books, NY). Το επιχείρημά του κατά του αγνωστικού θεϊσμού είναι ότι είναι αντιφατικό να πρεσβεύουμε ότι ένα ον είναι εγγενώς ή προς το παρόν άγνωστο, και εντούτοις να εκφράζουμε θετικά πίστη στην ύπαρξή του (το οποίο σημαίνει ότι ένα τουλάχιστον χαρακτηριστικό του - η ύπαρξη - είναι γνωστό). Περαιτέρω, επιχειρηματολογεί ότι "δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει κάποιος ''ότι'' κάτι υπάρχει χωρίς κάποια έστω γνώση του ''τι'' είναι αυτό που υπάρχει." Η έννοια του "θεού" καταλήγει χωρίς νόημα διότι δηλώνουμε ότι είναι ανεξιχνίαστη, και ο αγνωστικός θεϊστής διατυπώνει μια πρόταση ισοδύναμη με την παρακάτω: "υπάρχει μπλάρκ<sup id="fn_1_back">[[#fn_1|1]]</sup> ." Ο κ. Σμιθ συγκρίνει αυτή την απροσδιόριστη πίστη με την μη πίστη και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλος ο αγνωστικισμός είναι μια μορφή αθεϊσμού. Ο αγνωστικός θεϊστής που επιθυμεί ακόμη να πιστεύει πρέπει να αποδώσει κάποιου είδους χαρακτηριστικά στην πίστη του, θέτοντας έτσι εαυτόν εκτός του πλαισίου του αγνωστικισμού (καθώς τώρα διεκδικεί κάποια γνώση επί της θεότητας), πράγμα που τον κάνει τώρα θεϊστή.
 
Οι υπηρεσίες συλλογής δεδομένων [http://adherents.com/Religions_By_Adherents.html#Nonreligious], [http://cia.gov/cia/publications/factbook/fields/2122.html] συχνά εμφανίζουν την κοινή χρήση του όρου, που διακρίνεται από τον αθεϊσμό λόγω της έλλειψης αμφισβήτησης της ύπαρξης των θεοτήτων. Οι αγνωστικιστές καταγράφονται δίπλα στους [[εγκοσμιότητα|κοσμικούς]], τους [[άθρησκος|άθρησκους]] ή άλλες παρόμοιες κατηγορίες.
Γραμμή 85 ⟶ 86 :
* [[Τόμας Χένρυ Χάξλεϋ και αγνωστικισμός]]
* [[Κατάλογος γνωστών αγνωστικιστών]]
* [[αθεϊσμόςΑθεϊσμός]], [[ντεϊσμός]], [[μη-θεϊσμός]], [[Θεός]], [[ορθολογισμός]], [[θρησκεία]], [[θρησκοληψία]], [[εγκοσμιότητα]], [[θεϊσμός]], [[μεταθεϊσμός]]
 
<!--== Εξωτερικές αναφορές ==