Μεσσήνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1962]] ανακαλύφθηκε στη Μεσσήνη πλήθος αρχαίων ευρημάτων<ref>''Πλήθος αρχαίων σε όλη τη χώρα'', Ιστορικό Λεύκωμα 1962, σελ. 149, Καθημερινή (1997)</ref>.

 

 

Ήδη, από την πρώτη Τουρκική κατοχή της Πελοποννήσου, οι τούρκοι είχαν κτίσει στο βόρειο μέρος της Μεσσήνης, στην «Παλαιά Βρύση» το «Χαβούζι» και αργότερα του «Χόντζα» στα παλαιά σφαγεία στον δρόμο προς την Μπούκα. Αυτά ήταν πέτρινες κατασκευές, για ομαδικό πλύσιμο ανθρώπων και ρούχων. Είναι γνωστό, ότι οι Τούρκοι, ανέκαθεν ήταν «παστρικοί» . Κόντρα σε αυτό, ο ντόπιος Ελληνικός πληθυσμός, ανέπτυξε μια αμυντική στάση , σύμφωνα με την οποία επεδίωκε να ασχημίζει τα παιδιά του ώστε να μην μπαίνουν στο στόχαστρο των Τούρκων με τα φοβερά παιδομαζώματα που έκαναν. Πρώτο ήταν η αποφυγή κάθε σχέσης με την καθαριότητα. Αυτή την αμυντική αθλιότητα, την επιβεβαιώνουν οι περιηγητές Πάουβ και Σατωμπριάν, όταν αργότερα επεσκέφθησαν τον τόπο. Παράλληλα, είναι γνωστό, ότι οι Τούρκοι ως Μουσουλμάνοι, απέχουν του χοιρινού κρέατος μιας και το ζώο, θεωρείται θρησκευτικώς ως μιαρό (καταραμένο από τον Προφήτη Μωάμεθ!) Έτσι οι πονηροί Νησιώτες, κατάφεραν, ενώ ο τόπος τους είναι προνομιακός και εύφορος , στην διάρκεια των 300 ετών της Τουρκικής κατοχής, να μην κατοικήσουν Τούρκοι στην Μεσσήνη! Αυτό φυσικά επετεύχθη με την αθρόα εκτροφή χιλιάδων χοίρων, οι οποίοι κυκλοφορούσαν εντός της πόλεως ακωλύτως. Φαίνεται, ότι αυτή η πολιτική των παμπόνηρων Νησιωτών, ήταν πολύ αποτελεσματική, αφού έφυγαν όλοι οι Τούρκοι από την Μεσσήνη και εγκατεστάθησαν στην Ανδρούσα, έτσι ώστε να εκτοπίσουν σχεδόν ολόκληρο τον Ελληνικό πληθυσμό από αυτήν, αφού η Ανδρούσα τότε είχε μόνο δύο Ελληνικές οικογένειες, παρ ότι ήτο και έδρα της Επισκοπής . Πρέπει να γίνει σαφές, ότι η Ανδρούσα, τότε ήτο ένα φτωχικό μέρος από άποψη παραγωγικότητας, γι αυτό και ο Ανδρούσης Ιωσήφ ήδη προ της επαναστάσεως του 1821 είχε εγκατασταθεί στην Μεσσήνη ακριβώς γι αυτόν τον λόγο όπως ο ίδιος αναφέρει σε χειρόγραφη επιστολή του.