Ίαν Φλέμινγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Μάιο του 1939 ο Φλέμινγκ επιστρατεύθηκε από τον υποναύαρχο Τζων Χ. Γκόντφρεϋ, διοικητή της Αντικατασκοπείας του [[Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό|Βασιλικού Ναυτικού]], ως προσωπικός του βοηθός, με πλήρη απασχόληση από τον Αύγουστο του 1939{{sfn|Lycett|1996|p=99}} με το κωδικό όνομα «17F»{{sfn|Gant|1966|p=45}}. Ο βιογράφος του Φλέμινγκ Άντριου Λύσετ (Lycett) σημειώνει ότι ο Φλέμινγκ «δεν είχε προφανή προσόντα για τη θέση αυτή»<ref> name="Lycett (DNB)" </ref>. Ως μέρος της αποστολής του, κατατάχθηκε στο Σώμα Εθελοντών Εφέδρων Αξιωματικών του Ναυτικού τον Ιούλιο του 1939, αρχικώς ως [[υποπλοίαρχος]]{{sfn|Lycett|1996|p=101}} και λίγους μήνες αργότερα με προαγωγή ως [[αντιπλοίαρχος]]{{sfn|Lycett|1996|p=103}}.

Ο Φλέμινγκ αποδείχθηκε πολύ χρήσιμος ως προσωπικός βοηθός του Γκόντφρεϋ και επέδειξε εξαιρετικές διοικητικές ικανότητες<ref name="Lycett (DNB)" </ref>. Ο Γκόντφρεϋ ήταν εριστικός χαρακτήρας και είχε αντιπάθειες σε κυβερνητικούς κύκλους, οπότε χρησιμοποιούσε συχνά τον Φλέμινγκ ως σύνδεσμο με άλλους τομείς της κυβερνητικής στρατιωτικής διοικήσεως κατά τον πόλεμο, όπως την [[Secret Intelligence Service]], το [[Political Warfare Executive]], το [[Special Operations Executive]] (SOE), την [[Joint Intelligence Committee]] και το πρωθυπουργικό γραφείο{{sfn|Chancellor|2005|p=28}}.