Δημήτρης Ροντήρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επιμέλεια λήμματος, προσθήκη κατηγορίας
Vikiwiki11 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το 1899 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]]. Κατ' αρχήν εισήλθε στη [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων]], την οποία, μετά από διετή φοίτηση, εγκατέλειψε για χάρη της [[Νομική|νομικής]] του σπουδής στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]]. Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε το 1919, ως ηθοποιός. Στη συνέχεια μετέβη στην [[Αυστρία]], όπου και σπούδασε θέατρο, [[Ιστορία της τέχνης|ιστορία τέχνης]] και [[αρχαία ελληνική φιλολογία]]. Με το πέρας των σπουδών του εκεί, μετέβη στο [[Βερολίνο]] παρά τον μεγάλο σκηνοθέτη [[Μαξ Ράινχαρντ]]. Επανήλθε στην [[Ελλάδα]] και διορίσθηκε το 1933 σκηνοθέτης στο [[Βασιλικό θέατρο]] αλλά και στο ''«[[Θέατρο Ωδείου]]»'', όπου εμφανίστηκε πρώτα ως [[σκηνοθέτης]], με το μουσικό δράμα του [[Μανώλης Καλομοίρης|Μανώλη Καλομοίρη]] ''«Το δαχτυλίδι της μάνας»''. Αργότερα, διετέλεσε σκηνοθέτης του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]], του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση κατά τους χρόνους 1946-1950 και 1953-1955.<ref>{{Cite web|url=http://www.n-t.gr/el/nationaltheatre/history/|title=Εθνικό Θέατρο - Ιστορικό|date=|website=www.n-t.gr|publisher=|accessdate=2016-07-27}}</ref> Το 1950 ίδρυσε την ''«[[Ελληνική Σκηνή]]»'' και το 1957 το ''«[[Πειραϊκό Θέατρο]]»'', επικεφαλής του οποίου έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες της [[Ευρώπη|Ευρώπης]], της [[Βόρεια Αμερική|Βόρειας]] και [[Νότια Αμερική|Νότιας Αμερικής]] και της [[Ασία|Ασίας]], όπου παρουσίασε θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.
 
Σκηνοθέτησε πολλά έργα του παγκόσμιου κλασικού αλλά και νεότερου δραματολογίου, μεταξύ των οποίων 11 έργα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]] καθώς και πολλές αρχαίες τραγωδίες. Η σκηνοθεσία του στην ''[[Ηλέκτρα (Σοφοκλή)|Ηλέκτρα]]'' και στον ''[[Άμλετ]]'', τα οποία ο θίασος του Βασιλικού Θεάτρου ανέβασε το 1939 στην [[Αγγλία]] και τη [[Γερμανία]], προκάλεσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές των ειδικών του χώρου. Ιδιαίτερα η παράσταση της τριλογίας του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] ''[[Ορέστεια]]'' στο [[Ωδείο Ηρώδου του Αττικού]] το 1949, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής αρχής της χώρας, θεωρήθηκε ως εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.