Αγία Λαύρα Καλαβρύτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επίσης υπάρχει μια πρώιμη ζωγραφική απεικόνιση (1836) σκηνής ορκωμοσίας από Βαυαρό ζωγράφο βασισμένη σε διηγήσεις αγωνιστών, η οποία όμως αναφέρει ότι αυτό έγινε στη Βοστίτσα (Αίγιο). Τελετουργική κήρυξη της επανάστασης στη Μονή αναφέρεται και σε είδηση της εφημερίδας "Journal de Savoie" (φύλλο της 15-6-1821, ανταπόκριση από Βιέννη), χωρίς να αναφέρει ημερομηνία.<ref>[http://books.google.gr/books?id=-64EAAAAQAAJ&pg=PA137&lpg=PA137&dq=journal+de+savoie+1821&source=bl&ots=u5dVE3SqsM&sig=7AX4TYt-IsfplZrT2smt6rNQoPg&hl=el&sa=X&ei=dKweT_idIqP64QS0kpCADw&ved=0CCcQ6AEwAQ#v=snippet&q=Mont%20V%C3%A9lia&f=false Journal de Savoie, φύλλο της 15 Ιουν. 1821, σελ. 228] "Ο Αρχιεπίσκοπος Πατρών, στην ομιλία του προς τους Έλληνες, στο μοναστήρι του όρους Βελιά, αφού διάβασε στους καταπιεσμένους Έλληνες ένα πλήθος αποσπασμάτων από τους προφήτες, ανακοίνωσε ότι, με το σταυρό μπροστά και με τα όπλα στο χέρι, οι Χριστιανοί θα βάδιζαν για τον Θείο σκοπό τους, γι'αυτό και τους απήλλασε από τη νηστεία της Σαρακοστής."</ref>

 

 

Κάποιες πρωτογενείς πηγές αναφέρουν επίσης ότι ο Γερμανός τέλεσε στην Αγία Λαύρα δοξολογία και ορκωμοσία στις 17 Μαρτίου, ημέρα εορτασμού του Αγίου Αλεξίου, πολιούχου των Καλαβρύτων<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/c/4/b/metadata-06-0000022.tkl&do=136469.pdf&pageno=8&width=444&height=664&maxpage=26&lang=el Ανωνύμου με αρχικά Α.Κ., ''Απαντήσεις και παρατηρήσεις εις το ανωνύμως εκδοθέν αχρονολόγητον φυλλάδιον επωνομαζόμενον «Ιστορικαί Αλήθειαι ή η Πετιμεζαϊκή οικογένεια»'', Εκ της Τυπογραφίας Κ. Ιωαννίδου, Εν Ναυπλίω 1850, σελ. 7]</ref>. Πολλοί ιστορικοί επισημαίνουν το γεγονός ότι στα απομνημονεύματα του Γερμανού δεν υπάρχει καμία αναφορά σε τέτοιου είδους γεγονότα, παρ' ότι οι ίδιοι εικάζουν συνεργασία του Γερμανού με τους αδελφούς Πουκεβίλ για τη δημιουργία μύθου. Σύμφωνα με ιστορική πηγή οι συγκεντρωμένοι προεστοί της περιοχής, αφού είχαν αρνηθεί να ανταποκριθούν στη διαταγή των οθωμανικών αρχών μεταβούν στην Τρίπολη, "ἀπεφάσισαν νὰ μὴ δώσωσιν αἰτίαν τινά, ἀλλὰ ὣς πεφοβισμένοι νὰ παραμερίσωσιν εἰς ἀσφαλή μέρη"<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', τ. 12, σ. 82-83</ref>. Ο ίδιος ο Γερμανός, αφού απέφυγε να μεταβεί στην Τρίπολη, παρέμεινε στην Αγία Λαύρα παριστάνοντας τον άρρωστο έως και την 21 Μαρτίου. Μεταξύ 15 και 21 Μαρτίου έγιναν ορισμένες σποραδικές επιθέσεις κατά μεμονωμένων Τούρκων κυρίως στην περιοχή των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]]<ref>Φωτάκος, ''Απομνημονεύματα'', σ. 14-18 </ref>. Τότε έγινε φανερή στους Τούρκους η επικείμενη επανάσταση και γι’ αυτό οι οπλαρχηγοί και προεστοί άρχισαν να κινούνται από τα «ασφαλή μέρη» μερικές ημέρες πριν την 25 Μαρτίου. Για παράδειγμα, ο Κωνσταντής Πετιμεζάς, που ήταν κρυμμένος στο [[Μονή Μεγάλου Σπηλαίου|Μέγα Σπήλαιο]], κινήθηκε να ξεσηκώσει την επανάσταση προς το χωριό [[Ελατόφυτο Αχαΐας|Μάζι]] στις Κατσάνες (σήμερα [[Δήμος Καλαβρύτων]]) περί την 20 ή 21 Μαρτίου<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?filename=%2Fvar%2Fwww%2Fanemi-portal%2Fmetadata%2F0%2F4%2Ff%2Fattached-metadata-70-0000183%2F140354.pdf&rec=%2Fmetadata%2F0%2F4%2Ff%2Fmetadata-70-0000183.tkl&do=140354.pdf&width=359&height=549&pagestart=1&maxpage=294&lang=el&pageno=27&pagenotop=27&pagenobottom=22 Χρυσανθόπουλος Φ. (Φωτάκος), ''Απομνημονεύματα'', 1858, σ. 19.]</ref>. Στην Μονή Αγ. Λαύρας έγινε η τελετουργική κήρυξη της επανάστασης κατά την προκαθορισμένη ημερομηνία, την ημέρα του Ευαγγελισμού, όπως αναφέρει και ο αγωνιστής [[Βασίλειος Αθ. Πετιμεζάς|Βασίλης Πετιμεζάς]]<ref>Φωτόπουλος Θ. Αθανάσιος, "Αυτοβιογραφία Βασιλείου Πετιμεζά", ''Πρακτικά του Γ' Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών, Καλαμάτα, 1985''· δημοσιευμένο στο περιοδικό ''Πελοποννησιακά'', Παράρτημα 13, 1987-1988, σελ. 138-156.<br />